เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 600

“นายไม่เห็นเหรอ?” น้ำเสียงหญิงสาวเอ้อระเหย ยังคงไม่เงยหน้าขึ้น ทาอย่างตั้งใจมาก “ฉันทาเล็บอยู่นะ ถ้าไม่รีบก็วางไว้ก่อน ถ้ารีบก็ให้นุชวราเอาไปให้”

นี่มันท่าทีแบบไหน?

ดวงตาวริศฉายแววไม่พอใจฉับพลัน “เบญญา ตอนนี้มันเวลางาน ฉันเตือนเธออีกครั้ง”

“ฉันรู้ งานฉันทำเสร็จแล้ว” เธอเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วถาม “นายตะคอกใส่ฉันทำไม?ขฌ สิ่งที่นายต้องการฉันก็ส่งเข้าอีเมลนายแล้ว ฉันไม่มีอะไรทำแล้ว”

“ว่างมากงั้นสิ?” วริศจริงจังแล้ว “ว่างมากก็ไปทำความสะอาดตึกนี้สักรอบ”

“……” เธอไม่เข้าใจเลย ลุกขึ้นพูด “เฮ้ นายเป็นอะไรกันแน่? ทำไมเหมือนไปกินรังแตนมาแต่เช้า ฉันไปทำอะไรให้นายไม่พอใจเหรอ?”

“ฉันแค่อยากบอกเธอว่า เวลางานห้ามทำอะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกับงาน” วริศโยนเอกสารลงบนโต๊ะเธอ แล้วหันหลังเดินจากไป

เขาไม่ชอบทัศนคติในการทำงานแบบนี้ดท วริศเป็นคนเข้มงวด

เบญญามองไปที่ประตู รู้สึกแปลกประหลาดจริงๆ

และสีหน้านุชวราก็เหมือนกำลังไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนอยู่ พวกเขา……ทะเลาะกันเหรอ?

ณ โคโค่คลับ

ปกติไวศิษฎ์อยู่แต่ในบ้าน นำพาเหล่าสมาชิกในทีมเตรียมตัวเพื่อการแข่งขันการเขียนโปรแกรมในอีกสองเดือนข้างหน้า

เมื่อคืนนอนดึกด้วยกัน แต่ได้รับประสบการณ์เต็มเปี่ยม บุกทะลวงความยากลำบากแต่ละอย่างได้

ดังนั้นวันนี้แต่ละคนจึงตื่นสายมาก

พี่กุ้งคำนึงถึงสุขภาพพวกเขา เร่งเร้าให้ทานอาหารเช้าสองสามครั้ง พวกเขาจึงจำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่ละคนลงไปชั้นล่างด้วยสภาพไร้พลังงาน

เมื่อเดินเข้าไปในห้องอาหาร ทุกคนที่งัวเงียก็ตกใจสะดุ้ง ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง!

แค่เห็นพี่กุ้งกำลังคอยรับใช้เขมินทราทานอาหารอยู่

พี่กุ้งยิ้มแย้ม “คุณเขม์ คุณคิดว่านมแก้วนี้อุณหภูมิเป็นยังไงบ้างคะ? ไม่พอดีหรือเปล่า?”

เขมินทราดื่มอย่างสง่า เธอวางแก้วลงญด มองพี่กุ้งด้วยรอยยิ้มสวยหวาน “พอดีค่ะ อร่อยมาก ขอบคุณนะคะ”

“เขมินทรา!” ไวศิษฎ์เดินไปข้างหน้าอย่างเหลืออด

พี่กุ้งยกสายตาขึ้น รอยยิ้มบนหน้าแข็งทื่อเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือก