เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 61

ดังนั้นนภาลัยจึงไม่ได้ให้ความสำคัญต่อสถานภาพตัวตนขนาดนั้นแล้ว เมื่อก่อนที่ปิดเอาไว้ เป็นเพราะว่าไม่อยากให้ได้รับความสนใจ อยากที่จะให้ชีวิตที่เงียบสงบกับลูก

แต่ตอนนี้ ขึ้นพาดหัวข่าวด้วยกันกับภีมพลมาตั้งสองสามวันแล้ว เงียบสงบกับผีน่ะสิ！

“รีบสะพายกระเป๋าเร็วเข้า คนขับรถกำลังรอพวกลูกอยู่นะ”เธอเร่งเร้า จากนั้นก็ส่งลูกๆออกไป

หลังจากที่ไปส่งลูกแล้ว นภาลัยก็ออกจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า วันนี้เธอต้องกลับไปที่หมู่บ้านซันไลต์

ตามถนนที่คึกคักวุ่นวาย นภาลัยกะจะซื้อของขวัญให้กับลุงรณิศ กำลังจะเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า คนสองคนที่กำลังทะเลาะวิวาทกันอยู่ไม่ไกลก็ดึงดูดสายตาของเธอเข้า

หนึ่งในนั้นคือศิษฎ์นั่นเอง！

ทำไมถึงมีเรื่องทะเลาะวิวาทอีกแล้ว? แผลที่หน้าหายดีแล้วเหรอ?

“นี่！”เธอวิ่งตรงเข้าไปโดยสัญชาตญาณ แค่มองแวบเดียวก็จำคนอีกคนที่กำลังตบตีอยู่กับศิษฎ์ได้“ขโมย? ใครก็ได้มานี่หน่อย！！จับขโมย！จับขโมย！”

พอถูกเธอตะโกนเรียกแบบนี้ คนคนนั้นก็ตกใจจนปลีกตัววิ่งหนีไปทันที！

ศิษฎ์กำลังจะก้าวเท้าไล่ตามไป“แกหยุดเดี๋ยวนี้นะ！”

นภาลัยก็มือเท้าไวคว้าแขนของเขาเอาไว้ก่อน“ทำอะไร！”

“คุณรู้ว่ามันเป็นขโมยแล้วยังปล่อยมันไปอีกเหรอ?！”ไวศิษฎ์โมโหมาก แต่ตอนที่เขาเห็นเธออย่างชัดเจนแล้วนั้น ก็อึ้งตะลึงไปอีกครั้ง！สีหน้าท่าทางประมาณว่า ทำไมถึงเป็นคุณอีกแล้ว

หลังจากผ่านไปสามนาที ณ ร้านน้ำชาแบบเปิดโล่งแห่งหนึ่งในละแวกแถวนั้น……

นภาลัยกับไวศิษฎ์นั่งลงตรงข้ามกัน ไวศิษฎ์รินน้ำชาให้กับตัวเองหนึ่งแก้ว ยกหัวขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ท่าทางสบายๆไม่ยึดติดกับเรื่องเล็กน้อย

วางแก้วลงพิงพนักพิงเก้าอี้ เขาสีหน้าดูร้ายกาจ แววตาขี้เล่น“คุณดูแล้วไม่เหมือนกับสาวบ้านนอกเลยนะ”เขาที่ไม่ดูข่าวเมื่อวานก็กลับไปค้นหาในกูเกิ้ลแล้ว

นภาลัยยิ่งมองเขา ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขามีความคล้ายกับภีมพลอยู่ไม่น้อย แต่เขาให้ความรู้สึกที่แตกต่างกับภีมพล

คงจะไม่ใช่ลูกนอกสมรสของเขาหรอกใช่ไหม?

“คุณรู้ได้ไงว่ามันเป็นขโมย?”ไวศิษฎ์รู้สึกอยากรู้อยากเห็น

“เพราะว่ามันไปขโมยไก่ที่หมู่บ้านของพวกเรา แล้วถูกจับได้น่ะสิ”เธอไม่ปกปิดเลยแม้แต่นิดเดียว“ฉันเคยเจอมันมาก่อน”

ขโมยไก่?

ไวศิษฎ์หลุดขำออกมา หัวเราะอย่างเล่นใหญ่เกินจริง“ที่แท้เขาก็แต่งงานกับสาวบ้านนอกคนหนึ่งจริงๆสินะ！ฮ่าๆๆ ต้องรู้สึกสิ้นหวังกับการแต่งงานขนาดไหนกัน? ท่านประธานใหญ่ของทีเอ็ม กรุ๊ปที่แสนยิ่งใหญ่”

“ทำไมนายถึงเป็นปฏิปักษ์กับเขาขนาดนี้กัน?”นภาลัยแทบจะไม่สนใจเสียงหัวเราะเยาะของเขาเลยแม้แต่น้อย มองว่าเขาเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น

“เห็นแล้วขัดหูขัดตา！”เขาพลั้งปากพูดออกมา แววตาเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน สองขาที่อ้าไว้ยังคงสั่นไม่หยุด

นภาลัยอดไม่ได้ที่จะช่วยพูดแทนภีมพลสักสองสามประโยค“จริงๆแล้วเขาเป็นห่วงนายมากเลยนะ ไม่อย่างนั้นเมื่อวานเขาก็คงจะไม่ไปที่สถานีตำรวจหรอก”

“ใครต้องการความเป็นห่วงของเขากัน?”แผลบนใบหน้าของไวศิษฎ์ยังไม่หายดี แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการดื้อรั้นของเขา

นภาลัยมุมปากยกขึ้น จิบชาของตัวเองต่อไป

เด็กหนุ่มคิ้วขมวด พูดถามขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์“คุณยิ้มอะไร?”

“ฉันยิ้มมันก็เป็นอิสระของฉัน”นภาลัยพูดขึ้น“มีความสุขก็ยิ้ม รู้สึกว่าตลกก็ยิ้ม มันมีปัญหาเหรอ?”

ไวศิษฎ์สีหน้าท่าทางขี้เกียจจะสนใจเธอ หยิบโทรศัพท์มาดู ก่อนจะลุกขึ้นจากไป ไม่แม้แต่จะจ่ายบิล

นภาลัยมองดูเงานั้นหายวับไปท่ามกลางผู้คน……

ชายสวมชุดสูทสีดำคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา จากนั้นก็ใช้โทรศัพท์โทรออกไปที่เบอร์หนึ่ง

ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป

ภีมพลที่เพิ่งจะเข้ามาในห้องประชุมโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขารับสาย เอาโทรศัพท์แนบหู คนในสายพูดรายงานอะไรบางอย่าง ทำให้สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัด

ทำเอาเหล่าบรรดาผู้บริหารระดับสูงต่างพากันไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

หลังจากที่วางสายแล้ว ภีมพลก็มอบหมายงานให้กับวริศ จากนั้นก็หันตัวจากไป การประชุมนี้ให้วริศเป็นคนดำเนินการ

ตรงทางเดิน ญาณีที่แต่งตัวทันสมัยสวยงามพอเห็นภีมพลที่เดินตรงมา เธอก็จัดการกับสีหน้าท่าทางให้เรียบร้อย สัมผัสได้ถึงรังสีความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของเขา

“คุณภีม……”

พอเสียงทักทายสิ้นสุดลง ภีมพลก็เดินเฉียดไหล่ของเธอไป พอหันไปมองก็พบว่าเขาเดินไปไกลแล้ว！

การทักทายนี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน！

ญาณีถูกเขาเมินเฉยใส่ ริมฝีปากสีแดงของเธอเม้มเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้าวเท้าเดินตรงไปที่ห้องประชุมด้วยความสิ้นหวัง

หลังจากที่เข้าไปแล้วก็ตรงไปหาวริศ ก่อนจะพูดถามขึ้นเบาๆ“เขาไปทำอะไร?”

“ไม่ทราบแน่ชัดครับ”

“เพื่อนภาลัยใช่ไหม?”ญาณีไม่อดทนแล้ว

วริศหันมองเธอ“ผมไม่รู้จริงๆครับ เรื่องของคุณภีมนอกจากเขาจะเป็นฝ่ายบอกเองแล้ว ผมก็ไม่เคยถามเลยครับ”

ญาณีกลับมั่นใจได้อย่างเด็ดขาด ว่าเพื่อนภาลัยแน่นอน！

เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆออกทางสีหน้า ตั้งแต่ที่นภาลัยโผล่เข้าไปในโลกของเขา เขาก็เริ่มมีอารมณ์ความรู้สึกขึ้นมา