เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 622

ทั้งสองคนสายตาประสานกัน

หญิงสาวบ่นโอดอย่างสงสาร “คุณทำไมถึงไม่ไปโรงพยาบาล？พวกเราไม่ใช่หมอสักหน่อย” เธอกลัวว่าจะเกิดอาการฉุกเฉิน

ชายหนุ่มไม่ตอบเพียง แต่หลับตาแล้วเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อ

เบญญาอดทนต่อความรู้สึกกระอักกระอ่วน และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปฏิบัติตัวเองว่าเป็นหมอและปฏิบัติต่อเขาในฐานะผู้ป่วย

สุดท้ายเธอก็ช่วยเขาถอดเสื้อที่เปื้อนเลือดออก บาดแผลที่แผ่นหลังปรากฏสู่สายตา มันเป็นรอยถูกกระจกบาดไม่ลึกมากนักขฌ แต่ยาวประมาณเท่านิ้วมือ

น่าจะไม่จำเป็นต้องเย็บแผลดท เพราะเลือดจับตัวเป็นก้อนและหยุดไหลแล้ว

เธอหยิบยาแก้อักเสบออกมาจากกล่องยาแล้วเทลงบนสำลี ทำความสะอาดบาดแผลและคราบเลือดรอบๆ อย่างระมัดระวังที่สุด

“ซี๊ด ”ญด ถึงแม้ว่าวริศจะอดกลั้นอย่างมาก แต่เขาก็ขู่ฟ่อออกมาด้วยความเจ็บปวดอยู่ตลอด

ยัยเด็กนี่มือหนักมากเกินไปแล้ว！

เบญญาที่มีนิสัยไม่อินังขังขอบ ตั้งแต่ยังเด็กก็มีคนคอยปรนนิบัติรับใช้ เธอจึงลงมือทำอะไรได้ไม่เก่งนัก

เดิมทีเธอไม่ใช่คนละเอียดอ่อนเลย และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอเรื่องอะไรแบบนี้ เธอไม่เพียงไม่มีประสบการณ์มาก่อนเท่านั้น แต่ภายในใจก็ตื่นตกใจมากด้วย และในตอนนี้เธอก็ยังอกสั่นขวัญเสียอยู่เลย

แต่เธอก็เป็นผู้ใหญ่เหมือนกัน จึงพยายามจะทำให้ดีที่สุด

เธอยังคงเข้าใจขั้นตอนการทำแผลเบื้องต้น เคยเห็นในละครมาบ้าง

หลังจากทายาแก้อักเสบให้เขาแล้ว ก็ทาผงห้ามเลือดลงบนบาดแผล และทาขี้ผึ้งบรรเทาอาการปวดอีกนิดหน่อย จากนั้นก็แปะผ้าพันแผลอันใหญ่ให้เขา

เธอไม่ทันจะได้จัดกล่องยาให้เป็นระเบียบ ก็หันกายเดินกลับไปที่ห้องนอน

วริศหันกลับมามอง “แค่นี่เองเหรอ？”

“เดี๋ยวๆๆๆๆ！” หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสะอาดๆ ตัวหนึ่ง “คุณรออีกเดี๋ยวค่อยใส่” กล่าวจบ เธอก็ไปหยิบกะละมังใส่น้ำร้อนแล้วโยนผ้าขนหนูลงไป

บิดผ้าที่ร้อนชื้นและเช็ดหลังให้เขาให้สะอาดอย่างขะมักเขม้น“วันนี้คุณไม่ต้องอาบน้ำหรอก เหงื่อยังไม่ออกเลยด้วย”

วริศเขาเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติของเธออย่างเงียบๆ

ที่จริงแล้วเบญญารู้สึกประหม่าอยู่นิดหน่อย เมื่อเธอสัมผัสผิวหนัง หน้าอกของเธอก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่สามารถอธิบายได้ และหัวใจของเธอก็เต้นผิดปกติ

ก็ชายหญิงก็ไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวกันนี่นา