มุมปากของวริศปรากฏรอยยิ้มแผ่วเบาอันอ่อนโยน และเขาก็ไม่ได้โต้เถียงกับเธออีก
ทั้งสองคนทานบะหมี่หมดอย่างนิ่งเงียบ
จากนั้นเบญญาก็เสนอออกมาก่อนว่า “คืนนี้คุณนอนบนเตียงก็ได้ เดี๋ยวฉันจะนอนโซฟา” เธอเป็นห่วงเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ
วริศไม่ปฏิเสธ “ก็ได้” ยังไงนี่ก็เป็นบ้านของเขา เขาคิดอยู่ในใจว่ายัยเด็กนี่ก็จิตใจดีอยู่บ้างเหมือนกัน
จากนั้นก็มองดูเธอเก็บชามตะเกียบ และเริ่มล้างชาม
นี่เป็นครั้งแรกที่เบญล้างชาม ก็ถือว่าชำนาญ แล้วก็ไม่ได้ทำแตกด้วย หลังจากที่ล้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ใช้ผ้าเช็ดน้ำออกให้แห้ง จากนั้นก็นำพวกมันไปวางไว้ในตู้ฆ่าเชื้อ
เธอเคยเห็นคุณน้าทำแบบนี้ที่บ้าน แล้วเธอก็ไม่ได้โง่
วริศลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่ ความรู้สึกของการนอนบนเตียงของเขาห่างหายไปนานมาก ราวกับนานเป็นชาติ
เขาหยุดฝีเท้ายืนอยู่หน้าเตียงและมองไปที่ผ้าห่มบนที่นอนผืนเรียบ ซึ่งไม่มีรอยยับเลยแม้แต่น้อย เมื่อเทียบกับเตียงที่เหมือนคอกหมาในวันแรก เธอก็ก้าวหน้าไปทีเดียว
สีหน้าของวริศอบอุ่นอ่อนโยน เธอยังใส่ใจคำพูดของเขาอยู่บ้าง
“คุณคงไม่รังเกียจฉันหรอกใช่ไหม?” เบญญาเข้ามาแล้วหยุดอยู่ข้างๆเขาพร้อมอธิบาย “จะซักตอนนี้ก็คงจะไม่ทันแล้ว คุณห่มแบบกลับด้านก็แล้วกันนะ?จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้สกปรกอะไร ฉันอาบน้ำทุกวัน และผมบนเตียงก็ทำความสะอาดทุกวัน รับรองว่าไม่มีผมสักเส้น”
“ในเมื่อเธอยกเตียงให้ฉันแล้ว เธอก็ออกไปได้แล้วไป ตรงนี้ไม่มีธุระอะไรของเธอแล้ว” วริศเอ่ยปากเสียงเรียบ “ฉันจะนอนแล้ว” ความจริงแล้วเขาใช้ผ้าห่มตัวเองห่มก็ได้
ยัยเด็กนี้คิดไม่ได้ แต่วริศคิดได้ ทว่าเขาจะไม่พูดออกไป
“อ่อ” เด็กสาวเดินไปทางประตู แล้วหยุดฝีเท้าหันหน้ากลับมามอง “คุณอย่าล็อกประตูนะ ฉันจะได้เข้ามาดูคุณตอนกลางคืนสะดวกๆ ”
“ดูอะไร?” วริศหันมอง ใบหน้าภายใต้แสงนั้นสวยงามและอบอุ่นอ่อนโยน
“คุณเป็นคนบาดเจ็บนะ ก็ดูว่าคุณต้องการดื่มน้ำชาหรือเปล่า ไม่สบายตรงไหนไหม หรือว่า……คุณต้องไปโรงพยาบาลหรือเปล่า?” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เธอจึงยังกังวลอยู่มาก อย่างไรแล้ว มันเกิดจากตัวเธอเองเป็นต้นเหตุ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก