เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 657

ตอนนี้เก้าโมงแล้ว วริศไม่ไปบริษัท ลาคุณภีมเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้กำลังต้มบะหมี่ให้เธออยู่ในครัว เดิมทีตั้งใจจะต้มเสร็จแล้วค่อยไปปลุกเธอ ก็ใกล้จะเสร็จแล้ว……

วริศหันมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เห็นหญิงสาวยืนขาเดียวตรงประตูห้องครัว เอามือยันบานประตูไว้ มองเขาด้วยใบหน้าประหลาดใจ

“ทำไมนายไม่ไปบริษัทอ่ะ?” เบญญาถามด้วยความประหลาดใจ

วริศละสายตากลับมา เริ่มตักบะหมี่ใส่ในชาม แล้วตอบอย่างไม่เร่งรีบ “วันนี้จะไม่ไป”

“……” นี่ทำให้เธองุนงงไม่หยุด ด้วยสปิริตในการทำงานของวริศ คงไม่พักตลอดปีหรือเปล่า?

ไม่นาน เขาก็ยกบะหมี่สองชามเดินมาหาเธอ เห็นเขาที่ผูกผ้ากันเปื้อน มีความรู้สึกเหมือนผู้ชายอบอุ่น และยังคงหล่อ

เธอรีบให้ทางเขา วริศเดินออกมาวางบะหมี่บนโต๊ะอาหาร หันกลับมามองเธอ “หมอบอกว่าลงจากเตียงไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?”

“คำพูดผู้เชี่ยวชาญไม่แน่นอนหรอก” หัวสมองเธอครุ่นคิด แล้วโพล่งตอบออกมาว่า “ขาที่เจ็บไม่ได้เหยียบพื้นนะ”

“ยังเจ็บไหม?”

“นิดหน่อย เมินๆ เอาได้” เบญญามองเขา รู้สึกว่าวริศในวันนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน

เขาถอดผ้ากันเปื้อนแล้วไปล้างมือ ใบหน้าเพรียวนั้นเผชิญกับแสงแดดรุ่งอรุณ ยิ่งหล่อเหลาไม่สามารถต่อกรได้

วริศที่ล้างมือแล้วเห็นเธอยังยืนทึ่มอยู่ “กินบะหมี่สิ ล้างหน้าแปรงฟันหรือยัง?” เห็นผมเธอยุ่งเหยิง เดาว่าเพิ่งตื่น

“โทรศัพท์ฉันล่ะ?”

“อยู่ตรงนั้น ไปกินข้าวเช้าก่อน”

เธอหันหลังกระโดดไปที่ห้องนอนหลัก หลังจากห้านาทีก็ออกมาอีกครั้ง “เอาโทรศัพท์ให้ฉันเถอะ”

วริศยื่นให้เธอ

เธอนั่งลง พลางเปิดดู เปลี่ยนวอลล์เปเปอร์ไปแล้ว!!

“ทำไมอ่ะ?” เบญญายกสายตาขึ้นจ้องมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “นายมายุ่งโทรศัพท์ฉันโดยพลการทำไม? นายเอาไปเพื่อควบคุมไม่ให้ฉันติดตามละครแค่นั้น!”

“ฉันคิดว่าผู้หญิงแบบเธอควรตามคนในกระแส” วริศนั่งตรงข้ามเธอ อธิบายด้วยเสียงอ่อนโยน