เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 666

ระหว่างทางนุชวราไม่รู้ว่ามีเธออยู่ เธอนั่งมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอยู่ริมหน้าต่าง และคิดถึงผู้ช่วยวริศโดยไม่รู้ตัว

นึกถึงภาพที่เบญญานอนอยู่บนเตียงของเขา...

เธอทั้งอิจฉาและเสียใจ

จนกระทั่งรถมาถึงสถานี นุชวราดึงสติกลับมาลุกขึ้นลงจากรถ ญาณีก็เดินตามลงไป

ภายใต้แสงพระอาทิตย์ตกที่สวยงาม เธอเดินเข้าไปในบ้านเช่าโดยไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่น้อย

วันนี้เธอเหนื่อย ผู้ช่วยวริศไม่อยู่ ภารกิจก็หนักขึ้นกว่าเดิม เดินเข้าออกลิฟต์ตั้งสิบครั้ง การประชุมเธอสองสามครั้งก็เธอยังต้องจดบันทึก

ที่พักของเธอค่อนข้างห่างจากตัวเมือง แสงพระอาทิตย์ตกส่องมาที่นุชวราทำให้มองเห็นเงา

ในที่สุดเธอก็เห็นเงาคนคนหนึ่งเดินตามตัวเองอยู่ข้างหลัง นุชวราหยุดเดิน เงานั้นก็หยุดเดินเหมือนกัน

โดนสะกดรอยตาม?

เธอตกใจ บอกตัวเองว่ากลางวันแสกๆไม่ต้องกลัว

รวบรวมความกล้าหาญหันไปมอง จากนั้นก็มองเห็นสายตาที่ไม่สะทกสะท้านของญาณีพอดี

“...” นุชวราตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธออยู่ที่น้ำตกลอซีราไม่ใช่เหรอ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงจะตะโกนเรียกเธอว่าพี่ญาณี แต่วันนี้ไม่รู้ทำไม คอของเธอราวกับมีอะไรติดอยู่

พวกเธอสองคนมองหน้ากัน ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

“นุชว์” ญาณีเดินเข้ามา เธอเรียกนุชวราด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดเพื่อทำลายบรรยากาศที่อึดอัดนี้

นุชวราได้สติกลับมา ใบหน้าของเธอไม่แข็งทื่อขนาดนั้น แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

“นุชว์ ฉันไม่อยากเสียเพื่อนอย่างเธอไป ฉันเลยออกมาจากน้ำตกลอซีรา” ญาณีอธิบายให้เธอฟัง “ทีมออกแบบของฉันยังอยู่ที่นั่น แต่ฉันตั้งใจออกมาหาเธอ ฉันนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว”

ได้ยินแบบนี้ นุชวราก็รู้สึกผิด