เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 679

“ที่รัก ฉันอยากได้ตัวนี้” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานราวกับน้ำผึ้ง “ตัวนั้นฉันก็อยากได้ ซื้อให้ฉันหมดเลยได้ไหม”

“ซื้อๆๆ แค่คุณมีความสุขก็พอ” ผู้ชายพุงใหญ่ เตี้ยนิดหน่อย ในผมสีดำยังมีผมขาวผสมอยู่ “ที่รักอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด”

นุชวรามองไปที่พวกเขาสองคน มองผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างง่ายดายก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

มันคือสังคมที่ป่วยจริงๆ

แต่เมื่อผู้หญิงคนนี้ได้มาแล้ว นั่นก็หมายความว่าคนรอบข้างต่างพากันอิจฉาเธอ เพราะเธอมีชีวิตที่ตัวเองอยากมี

ดังนั้น ความคิดของนุชวราจึงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ในเมื่อญาณียัดเงินสองล้านให้เธอ อย่างนั้นก็ใช้เงินดีกว่า

เธอให้มาเอง ตัวเองไม่ได้ไปขอซะหน่อย

ดีกว่าขายจิตวิญญาณให้ชายเฒ่าคนหนึ่ง นุชวราอยู่ในเมืองใหญ่มานานแล้ว เธอก็อยากมีชีวิตที่ดี

แต่เธอเกลียดชายเฒ่า เธอเห็นรอยย่นบนใบหน้านั้นแล้วเธอกินข้าวไม่ลง

สองคนนั้นซื้อของอย่างรวดเร็ว จ่ายเงินเสร็จแล้วก็ออกไป นุชวราสบายหูขึ้นมาก

เธอเดินไปข้างหน้า ถูกใจกระโปรงสีชมพูตัวหนึ่ง เธอชอบมันมาก จึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปถอดกระโปรงตัวนั้นออกมาจากไม้แขวน

“ห้ามแตะนะ!” พนักงานคนหนึ่งพุ่งเข้ามาดุเธอ “ห้ามแตะนะ เนื้อผ้ากระโปรงตัวนี้แพงมาก กระโปรงรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ถ้าคุณแตะคนอื่นก็จะไม่เอาแล้ว”

นุชวราตกใจ เธอหัวเราะเยาะในใจ คงเป็นเพราะตัวเองแต่งตัวธรรมดา เลยถูกคนอื่นดูถูกใช่ไหม

เพราะบนหน้าของเธอไม่ได้มีคำว่า 'คนจน' เขียนไว้ซะหน่อย

เธอมองดูพนักงานคนนั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน นุชวราหยิบบัตรเครดิตใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ยกขึ้นให้พนักงานคนนั้นดู “ในนี้มีเงินสองล้าน กระโปรงตัวนี้ราคาเท่าไหร่”

พนักงานมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า หรือว่ามีเสี่ยใหญ่เลี้ยง ในบัตรเครดิตอาจจะมีเงินจริงๆก็ได้