เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 695

หันหลังเดินกลับไปห้องนอนเบาๆ และไม่สนใจเสียงของชัยเดช

ญาณีไม่มีทางปล่อยให้ชัยเดชเข้ามา ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่มีทาง

เธอล็อกประตูห้องนอน และนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า นั่งออกแบบติดต่อกันตั้งหลายชั่วโมง เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ

หลับตาลง ภาพของภีมพลก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ

นอกประตู

ชัยเดชมีลางสังหรณ์ว่าญาณีอยู่ข้างใน

เขาเอาผลไม้มาให้เธอด้วยตัวเอง ในฐานะเจ้านายที่มาเยี่ยมลูกน้อง ทำไมเธอถึงไม่ยอมเปิดประตู

เสียงกริ่งประตูดังสนั่น เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่ได้ยิน

ชัยเดชนึกถึงท่าทีที่หลังจากกลับมาจากน้ำตกลอซีราของญาณี ดูเหมือนเธอจะหลบหน้าเขา

“ญาณี!” เขาออกแรงเคาะประตูอีกครั้ง “ผมเอาผลไม้มาให้ เปิดประตูหน่อย!” อย่างกับจะต้องเคาะประตูให้เปิดให้ได้

ในห้อง บนเตียงในห้องนอน ปลอกหมอนเต็มไปด้วยน้ำตาของญาณี...

แค่นึกถึงภีมพล ความรู้สึกเจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่นั้นมันก็พุ่งเข้ามาหาเธอ ความทรงจำก็หลั่งไหลเข้ามาราวกับกระแสน้ำ

ทั้งๆที่พวกเขาสองคนอยู่ใกล้กันขนาดนั้น แต่ทำไมถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้

ญาณีทุ่มเทช่วงเวลาวัยรุ่นให้กับภีมพล เธอพยายามทำให้ตัวเองกลายเป็นคนที่ดีขึ้นในทุกนาทีทุกวินาที แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยมองเธอเลย

ทำไมระหว่างเขากับเธอนอกจากเรื่องงานก็ไม่มีเรื่องอื่น?

พอถึงวัยนี้ ถ้าในใจมีคนที่ตัวเองรักแต่กลับครอบครองไม่ได้ แล้วยังไม่มีญาติพี่น้องอยู่ข้างๆ เป็นเรื่องปกติที่เธอจะรู้สึกโดดเดี่ยวบ่อยๆ

ความรู้สึกโดดเดี่ยวนี้กำลังกลืนกินเธอ... ทำให้เธอไม่มีสติ ทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

นอกประตู

ชัยเดชวางถุงผลไม้ลงอย่างเอือมระอา เขาต้องกลับไปมือเปล่า... อารมณ์ก็ไม่ดี

ผ่านไปประมาณสองชั่วโมง ญาณีออกมาจากห้องนอน

ไม่ได้ยินเสียงกริ่งหรือเสียงเคาะประตูแล้ว ส่องตาแมวอีกครั้ง ก็ไม่เห็นเงาของชัยเดชแล้ว

ญาณีลองเปิดประตูดู หยิบถุงที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมา ข้างในมีทุเรียน บลูเบอร์รี่ ลิ้นจี่กับขนุน แล้วยังบุหรี่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนอีกสองซอง

มองออกไปตรงทางเดิน ไม่มีใครสักคน

เธอปิดประตู และวางของไว้บนโต๊ะ