เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 710

ในห้องนอนชั้นบน เบญญาล็อกประตูห้อง

เธอนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง เธอยังตกใจเรื่องที่วริศมีคู่หมั้น ภาพนั้นหลอกหลอนอยู่ในหัวของเธอ

นอกจากตกใจ ในใจของเธอยังรู้สึกไม่สบายใจ

ผ่านไปพักหนึ่ง เธอก็หยิบหมอนข้างขึ้นมาโยนทิ้งแล้วพูดด้วยความหงุดหงิด “ทำไมฉันต้องไม่สบายใจด้วย”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาซะหน่อย!” เธอเตือนตัวเองด้วยความโมโห จึงรู้สึกสบายใจขึ้น

แต่เมื่อสงบสติอารมณ์ลง เธอก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

เป็นอะไรกันแน่!!

กลางคืน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว

วริศขับรถตากลมอยู่ข้างนอก สายลมในยามค่ำคืนที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างก็พัดความทุกข์ใจของเขาออกไปไม่ได้

ในที่สุดเขาก็ขับรถมาจอดหน้าลานบ้านของกรินทร์

หน้าหน้าต่างที่สูงจากพื้นชั้นสาม กรินทร์มองไฟรถที่ค่อยๆดับลง เขาอาศัยแสงจันทร์มองรุ่นของรถ

วริศ?

เขาหันหลังเดินลงมาข้างล่าง

เมื่อวริศเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น กรินทร์ก็ปรากฏตัวที่มุมบันได จากนั้นก็เดินลงมา

วริศหยุดเดินแล้วเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็เดินมานั่งลงบนโซฟา

“เกิดอะไรขึ้น?”

“……”

กรินทร์เป็นเพื่อนสนิมของภีมพล ไม่ค่อยสนิทกับวริศเท่าไหร่ แต่เขาเป็นเพื่อนไม่กี่คนในเมืองไนร์ก้าของวริศ

ปกติไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พวกเขารู้จักกันดี เพราะถูกชะตากัน

กรินทร์หยิบวิสกี้และแก้วทรงสูงสองแก้วออกมาจากตู้เก็บไวน์ รินวิสกี้สองแก้วและยื่นให้วริศหนึ่งแก้ว

“ขอบคุณนะ” วริศยื่นมืออกไปรับ

กรินทร์ไม่ได้ถามเหตุผล เขานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามวริศ “กินข้าวรึยัง”

“กินแล้ว” วริศพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน “คืนนี้อยากนอนค้างที่บ้านของคุณสักคืน”

“ไม่มีปัญหา” กรินทร์ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “ฉันน่ะ ไม่ใช่แค่รักษาบาดแผลทางร่างกายได้ บาดแผลทางใจฉันก็พอจะเข้าใจบ้าง เล่าสาเหตุของอาการให้ฉันฟังไหม”

“คนโสดอย่างคุณ ช่างมันเถอะ” วริศยิ้ม จากนั้นก็เงยหน้าจิบวิสกี้

กรินทร์อดหัวเราะไม่ได้ “คนโสดก็ใช่ว่าไม่เคยมีความรักซะหน่อย”

ในคืนเดียวกัน ที่หมู่บ้านฟ้าสาง

จารวีอยากจะทำลายข้าวของ

“ส่งเธอออกไปจากจักรวาลแล้วเหรอ ทำไมเขายังไม่กลับมา” เธอนั่งอยู่บนโซฟาและถามด้วยความโมโห “ป้าจำปี ป้าบอกว่าที่เขาไม่ไล่เราออกไปเพราะอยากคุยกับเราไม่ใช่เหรอ”

ป้าจำปีกำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว เธอไม่รู้จะตอบยังไง

ไม่นานเธอก็ยกชามบะหมี่เข้ามา “คุณหนูคะ ในตู้เย็นมีแค่บะหมี่ คุณหนูกินก่อนเถอะค่ะ”

“ฉันไม่อยากกิน” เธอยังจะกินลงได้ยังไง

ในใจของเธอเต็มไปด้วยวริศ เธอตามหาเขามาตั้งครึ่งปี!

“ถ้าคืนนี้เขาไม่กลับมา ฉันก็จะไม่ไปไหน ฉันจะรออยู่ที่นี่ ฉันไม่เชื่อว่าแม้แต่บ้านตัวเองเขาก็จะไม่สนใจ”

รอยัล NO.1

ในห้องรับแขกที่หรูหรา ของตกแต่งล้วนแต่มีราคา แสงไฟอันอบอุ่น และกลิ่นหอมของชาที่เตะจมูก

บนเก้าอี้โซฟาที่สั่งทำ ภีมพลมีรูปร่างผอมบางราวกับราชาที่มีอำนาจ “ลิขสิทธิ์หมดอายุก็ต้องต่ออายุสัญญาให้ทันเวลา ส่งเอกสารที่จัดการเสร็จแล้วให้ผู้ช่วยวริศ ฝ่ายเราจะตรวจสอบโดยเร็วที่สุด”

“ขอบคุณประธานภีมมากครับ” อีกฝ่ายเป็นชายวัยกลางคนที่ท่าทีใจกว้าง เขาพูดภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว “หวังว่าครั้งต่อไปเราจะได้ร่วมมือกันอีกครับ”

ภีมพลลุกขึ้น ผู้ชายก็ลุกขึ้น พวกเขาสองคนจับมือกัน คืนนี้พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

อีกฝ่ายยกข้อมือขึ้นมามองเวลา แล้วพูดด้วยความรู้สึกผิด “ประธานภีมครับ ผมต้องขอตัวก่อน ยังมีนัดต่อครับ”

“ได้” ภีมพลมีสีหน้าอ่อนโยน

ส่งเขาออกไปจากห้องรับแขก และมองเขาเดินออกไป

และเมื่อภีมพลกําลังจะเดินไปข้างหน้า ประตูห้องห้องหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลก็เปิดออก เขาเห็นรูปร่างที่คุ้นเคย

แค่แผ่นหลัง เขาก็จำเธอได้ เพราะพวกเขาทำงานด้วยกันมาตั้งนาน

ญาณีเดินออกมาคนเดียว เธอหันไปประคองกําแพง อีกมือหนึ่งจับหน้าผากตัวเอง ท่าทางทรมานเป็นอย่างมาก