เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 759

คำกล่าวเปิดงานของภีมพลสั้นๆได้ใจความ ประเด็นสำคัญคือแสดงผลงานดแรกกับทุกคน

เมื่อเปิดกล่องสีเงิน วริศหยิบผลงานสี่ชิ้นของคอลเลคชั่นรักแท้ออกมา แสงที่เปล่งประกายระยิบระยับทำให้ทุกคนตกใจ

ในตอนนี้เอง นักออกแบบก็อธิบายให้ทุกคนฟัง “เราได้แรงบันดาลใจมาจากละครคลาสสิกเรื่อง “หญ้าสี่ใบของผึ้ง” เดิมที่ฉันไม่เคยดูละครเรื่องนี้ แต่ตอนที่อยู่ที่น้ำตกลอซีรา ฉันได้เห็นลักษณะที่แท้จริงของหญ้าสี่ใบเป็นครั้งแรก ฉันถูกพวกมันดึงดูดขฌ ก็เลยไปหาข้อมูล...”

“ต่อมาได้ดูละครเรื่องนี้ ในละครบอกว่าทุกคนเป็นเหมือนใบไม้ เจอกันเพราะความโชคดี ถ้ารู้สึกมีความสุข อย่างนั้นก็คือการเจอกันที่ถูกต้อง”

“ดังนั้นเราจึงใช้แรงบันดาลใจนี้ นำความรักและคำอวยพรมาทำเป็นเครื่องประดับ”

หลังจากฟังคำอธิบาย ในห้องประชุมก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือ

นุชวรามองเครื่องประดับสี่ชิ้นนั้นอย่างไม่ละสายตา เธอจินตนาการว่ามีแค่เจ้าหญิงเท่านั้นที่คู่ควรกับเครื่องประดับที่มีราคาแพงและงดงามแบบนี้ใช่ไหม?

ถ้าวันหนึ่งเธอได้ใส่เครื่องประดับพวกนี้ นุชวราคิดในใจว่า ด้วยหน้าตาของตัวเอง เธอต้องสวยมากแน่นอน

คิดแบบนี้... เธอก็อยากได้มาครอบครอง

ในใจของเธอมีความโลภมาก

แต่เงินในบัตรเครดิตกลับซื้อไม่ได้...

เธอกำลังถูกครอบงำ จากนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่ารหัสของกล่องนี้ตั้งกับวันเกิดของเธอ วันนั้นตอนบรรจุเพชร เธอบังเอิญเห็นมัน

แค่หาโอกาสเปิดกล่องให้ได้ เธอก็เอามันออกมาได้...

ความคิดมากมายนับไม่ถ้วนโผล่ขึ้นมาในหัวของเธอ

หลังจากประชุมเสร็จ นุชวราแอบมองว่ากล่องวางอยู่ที่ไหน

เธอเห็นว่ามันอยู่ในห้องเก็บเครื่องประดับ เป็นที่ที่ค่อนข้างลับทีเอ็ม กรุ๊ป จะเข้าไปต้องมีใบอนุญาติเข้าออก

แล้วยังมีด่านหลายชั้น ข้างในเต็มไปด้วยกล้อวงจรปิดและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย... อยากไปขโมยมันยากกว่าขึ้นสวรรค์ซะอีก

รู้รหัสผ่านแล้วทำอะไรได้?

นุชวรากลับมาห้องทำงาน เธอเขียนจดหมายลาออก และยื่นให้ภีมพลต่อหน้าวริศ

หน้าโต๊ะทำงาน ภีมพลเงยหน้าขึ้นมองเธอฝภ

“ประธานภีมคะ โปรดอนุมัติด้วยค่ะ” นุชวราพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้าน “พรุ่งนี้ฉันคงไม่มาแล้ว ที่บ้านมีธุระค่ะ” เธออยากมีศักดิ์ศรีของตัวเอง

นุชวราไม่ได้โดนไล่ออก

เธอลาออกเองต่างหาก!

ภีมพลหยิบจดหมายลาออกมาเปิดดู เหลือบมองเหตุผลที่ลาออก จากนั้นก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อ “อนุมัติ”

นุชวราหันหลังเดินออกไป เมื่อเดินผ่านวริศ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา

“คุณนภาคะ” เก็บข้างของเสร็จแล้ว นภาลัยเดินเข้ามาพอดี

นุชวราพูดกับเธอว่า “ฉันลาออกแล้วนะคะ”

นภาลัยตกใจ “ประธานภีมอนุมัติแล้วเหรอ?”

“ค่ะ”

นุชวราประทับใจในตัวนภาลัย ในใจก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งเพราะตอนที่แม่ของเธอป่วยและต้องทำการผ่าตัด นภลัยให้เธอยืมเงินสองแสนโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

“ต่อไปคุณนภาดูแลตัวเองด้วยนะคะ” นุชวราพูด “อย่าทำโอทีบ่อยๆ สุขภาพเป็นของตัวเอง”

เธอเห็นความเหนื่อยล้าในช่วงนี้ของนภาลัย

“ได้” นภาลัยไม่ได้บังคับเธอ แล้วก็ไม่ได้รั้งเธอไว้ เพราะเธอก็รู้สาเหตุอยู่บ้างญฌ “ขอให้เธอมีอนาคตที่ดี”

บอกลากันง่ายๆ จากนั้นนุชวราก็ถือกระเป๋าเดินออกไป

เมื่อเดินออกจากห้องโถงของบริษัท นุชวรารู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก เธอหันไปมองประตูกระจกที่ตัวเองเดินผ่านทุกวันญญ

ห้าปีแล้ว ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้นความฝันของเธอ

ลาก่อน ทีเอ็ม กรุ๊ป

ทันทีที่ก้าวออกมา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา อีกฝ่ายเร่งให้เธอไปลองขับรถ

“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากวางสาย เธอก็เรียกแท็กซี่คันหนึ่ง นั่งตากลมอยู่เบาะข้างคนขับ และมุ่งไปที่ร้าน4S

เธอคิดในใจ บางทีวันนี้อาจจะไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นใหม่ก็ได้

เมื่อเธอซื้อรถ มีเพื่อนไฮโซสองสามคน บางทีเธออาจจะได้แต่งงานกับคนรวย ไม่ต้องใช้ชีวิตที่ต้องทำงานเช้า เลิกงานเย็น และยังต้องกังวลว่าจะถูกไล่ออกตลอดเวลา

ความรักคืออะไร?

ถ้าไม่ได้เธอก็ไม่แสวงหาแล้ว... ชีวิตที่เหลืออยู่ เธอจะตั้งใจหาเงิน ！