เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 766
ญาณีตกใจ แต่สีหน้าเธอกลับไม่สะทกสะท้าน จากนั้นเธอก็ถามว่า “ให้เธอรู้รหัสอย่างนั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง”
“ฉันบังเอิญเห็น พวกเขาไม่ได้บอกฉัน เพราะตัวเลขพวกนั้นตรงกับวันเกิดของฉัน ฉันเลยจำได้”
ญาณีเชื่อเธอ นุชวราไม่จำเป็นต้องโกหกเรื่องแบบนี้
เธอหยิบโครงร่างที่ออกแบบของเมื่อคืนออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้นุชวรา “ฉันวาดเอง เธอดูสิว่ามันเหมือนกันไหม?”
นุชวรารับมาดูอย่างละเอียด เธอตกใจ วาดได้เหมือนมาก
“เหมือนค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นแล้วถามด้วยความสงสัย “พี่ญาณีวาดมันทำไม พวกเขาทำออกมาแล้ว ถ้าพี่ทำตามก็แสดงว่าลอกเลียนแบบ เรื่องนี้มีบันทึกการประชุม”
“ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบ แต่ฉันจะสลับของจริงกับของปลอม” ญาณีพูดอย่างแผ่วเบา เธอไม่ได้ปิดบังนุชวรา
แต่มันกลับทำให้นุชวราตกใจ “สลับของจริงกับของปลอมเครื่องประดับราคาแพงขนาดนี้ ถ้าถูกจับได้ต้องตายแน่ๆ”
“อย่างนั้นเรื่องสลับของจริงกับของปลอมคงต้องให้เธอเป็นคนทำ” ญาณีพูดอย่างตรงไปตรงมา
นุชวราตกใจ เธอสบตาญาณี และรู้สึกว่าตัวเองถอยหลังไม่ได้แล้ว
ญาณียิ้มมุมปาก “มาเป็นผู้ช่วยของฉันเถอะ ถ้าเธอไม่รังเกียจ” ราวกับเมื่อกี้เธอแค่พูดเล่น
นุชวรารู้สึกตื่นตระหนก “สลับของจริงกับของปลอม? นั่นมันเป็นถึงเพชรแอฟริกาใต้ที่มีมูลค่ามหาศาล พวกเขาคงดูแลมันเป็นอย่างดี คนนอกจะมีโอกาสลงมือได้ยังไง แล้วอีกอย่าง... โทษเบาติดคุก โทษหนักถึงกับประหารชีวิต คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ไม่รอดใช่ไหม?”
“เธอกล้าขับรถบนถนนโดยที่ไม่มีใบขับขี่ ไม่มีเงินสองล้านมาคืนฉัน เธอก็ต้องติดคุกเหมือนกัน” ญาณีพูดเบาๆ “ไม่ว่ายังไงก็ติดคุก ไม่สู้ตอบแทนบุญคุณฉันดีกว่า”
ทันใดนั้นนุชวราก็เข้าใจความหมายของเธอ เธอกำลังปล่อยเบ็ดตกปลา
ญาณีไม่ได้บังคับ นุชวราเองต่างหากที่เห็นเงินไม่ได้ และก้าวขึ้นไปบนเรือของโจรทีละก้าว ขึ้นแล้วก็ลงมาไม่ได้อีกต่อไป
“กินเถอะ อาหารเย็นหมดแล้ว” ญาณีพูดอย่างอ่อนโยน แต่กลับทำให้นุชวรารู้สึกกลัว
ตอนเช้า แสงพระอาทิตย์ยามเช้าที่สวยงามสาดส่องเข้ามาในหน้าต่าง
วริศเพิ่งตื่นก็ส่งวีแชทถึงเบญญา และเบญญาก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ตื่นเช้าขนาดนี้เลยเหรอ?” วริศโทรหาเธอ เธอก็รับสายอย่างรวดเร็ว
“อรุณสวัสดิ์”
พวกเขาสองคนพูดพร้อมกัน เงียบไปพักหนึ่ง พวกเขาก็อดหัวเราะไม่ได้
“เมื่อคืนนอนหลับไหม?” วริศถามอย่างอ่อนโยน
“นอนหลับค่ะ”
“เพราะว่าก่อนนอนผมโทรหาคุณ และยังมีภาพของผมอยู่เป็นเพื่อนคุณใช่ไหม?”
“อืม” เบญญาอดหัวเราะไม่ได้ “คุณคิดถึงฉันไหม?”
“อืม คิดถึงแล้ว”
“คิดถึงแล้วทำไมไม่พูดล่ะ?” เธอบ่น “ต้องให้ฉันถาม”
วริศยิ้ม “อย่างนั้นต่อไปผมจะพูด”
“ใช่แล้ว คิดถึงกับรักต้องพูดออกมา เก็บไว้ในใจแล้วใครจะรู้” เบญญามองเวลา จากนั้นก็พูดอย่างรู้ความ “คุณต้องไปทำงานแล้วใช่ไหม?”
“ใกล้แล้ว รอให้แผลที่ขาของคุณหายดีก่อนแล้วค่อยมาทำงาน อย่าลืมทายาด้วย”
“ได้ค่ะ ฉันไม่ลืม”
พูดคุยกันง่ายๆ จากนั้นก็วางสายไปอย่างอาลัยอาวรณ์
วริศเพิ่งเปลี่ยนเสื้อเชิ้ต โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์มาดู สีหน้าที่อ่อนโยนก็มีความซับซ้อน
มันคือเบอร์ของคุณแม่...
แต่เขาเปลี่ยนเบอร์มาตั้งหลายปี และไม่เคยติดต่อกับคุณแม่เลย เธอรู้เบอร์ของเขาได้ยังไง?
แต่เบอร์ของแม่ตัวเอง เขาจำได้
ใช่ เพื่อหลบหน้าจารวี เขาออกจากเมืองที่ตัวเองคุ้นเคย และตัดการติดต่อกับครอบครัวตัวเอง
เสียงเรียกเข้ายังดังต่อเนื่อง...
เขากดรับสายด้วยนิ้วมือที่เรียวยาว “คุณแม่ครับ” และรู้สึกสับบสน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก