เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 772

"สวัสดีค่ะ"นุชวรายิ้ม "ฉันชื่อเบญ เรียกฉันว่าผู้ช่วยเบญญาก็ได้ มีหน้าที่ดูแลรักษาเครื่องประดับช่วงพักโดยเฉพาะค่ะ"

“ดูแลรักษาเครื่องประดับช่วงพัก?” ริสาเป็นคนไร้เดียงสา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินประโยคนี้

นุชวราก็ดูออกว่าหล่อนไร้เดียงสามาก ดังนั้น เธอจึงไม่กินปูนร้อนท้อง "ใช่ค่ะ คุณดูสิ คอของคุณมีเหงื่อออก เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อครึ่งหลังของการถ่ายทำ โปรดถอดเครื่องประดับออกเพื่อดูแลรักษาเถอะค่ะ"

เมื่อเธอได้ยินว่าจะถอดมันออก ริสาอดไม่ได้ที่จะระแวดระวังเล็กน้อย เธอจะถอดเครื่องประดับล้ำค่าแบบนี้ไปแบบตามใจชอบได้อย่างไร?

ตามเหตุผลแล้ว ใครเป็นคนใส่มัน ก็ต้องถอดมันเอง

ทว่า นุชวราหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาด้วยมือทั้งสองข้าง "คุณจะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ?ฉันจะซับเหงื่อของคุณบนสร้อยให้ที่นี่เอง นี่เป็นผ้าเช็ดหน้าพิเศษ รอคุณออกมาเหงื่อก็แห้งแล้ว"

“.…..” ริสาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

สีหน้าของนุชวราดูสงบ "ฉันเป็นพนักงานของทีเอ็ม กรุ๊ปนะ คุณเป็นอะไร?กำลังจะถ่ายฉากต่อไปแล้วนะ"

"สวัสดี ผู้ช่วยนุชว์!"

ทั้งสองหันมองเมื่อได้ยินเสียง ผู้ช่วยหญิงคนหนึ่งมาที่นี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ที่ห้องพักมีผลไม้หลายอย่างเลย รีบไปลองชิมดู"

"โอเค"นุชวราตอบอย่างใจเย็น มองดูเธอเข้าไปในห้องน้ำ

ดวงตาของนุชวราจับจ้องไปที่ใบหน้าของริสาอีกครั้ง "ถอดมันออกเร็ว ๆ ตอนคุณออกมาจากห้องน้ำก็สามารถใส่มันได้แล้ว ที่ห้องพักมีคนเยอะ ไม่ค่อยสะดวก”

ริสารู้ว่าผู้ชายที่อยู่ข้างนอกประตูกำลังรออยู่ เธอจึงไม่อยากเสียเวลา

ดังนั้น เธอจึงถอดต่างหูออกและวางลงบนผ้าเช็ดหน้าในฝ่ามือของนุชวรา จากนั้น ก็ถอดสร้อยคอและแหวนออก และท้ายที่สุดก็ถอดสร้อยข้อมือออก

นุชวราแสร้งเช็ดมันราวกับว่าเธอไม่ต้องการรอช้าแม้แต่วินาทีเดียว

เมื่อเห็นเธอทุ่มเทให้กับงานมาก ริสาก็ไม่มีความสงสัยในใจอีกต่อไป แต่กลับรู้สึกขอบคุณเล็กน้อย จากนั้น เธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความสบายใจ

อย่างไรก็ตาม เธอยังเด็กเกินไป เด็กสาวที่ขาวบริสุทธิ์ราวกับกระดาษ จะคิดถึงเรื่องแอบสับเปลี่ยนเครื่องประดับได้อย่างไร?

หลังจากออกมาจากห้องน้ำ นุชวราก็คืนเครื่องประดับกลับไปที่ตัวเธอ

“ขอบคุณค่ะ” ริสายังคงรู้สึกขอบคุณด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม น้ำเสียงของเธอก็ไพเราะและนุ่มนวล

"ยินดีค่ะ นี่คืองานของฉันและเป็นสิ่งที่ฉันควรทำ" นุชวรากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้ม " ไปกันเถอะ "

ตอนที่ทั้งสองออกไป นุชวราจงใจเร่งฝีเท้า และเธอก็เห็นชายคนที่สวมเครื่องประดับให้หล่อนที่ประตู

นุชวราไม่หยุดเดิน เธอเดินไปที่ห้องพัก แต่ไม่ถูกเปิดเผยก่อนที่เรือสำราญจะเข้าฝั่ง เรื่องนี้ก็จะถือว่าประสบความสำเร็จ

ทว่า เธอก็รู้ดีว่ากระดาษไม่สามารถห่อไฟได้ และเป็นไปไม่ได้ที่ทีเอ็ม กรุ๊ปจะไม่รู้ไปตลอด

ดังนั้น……นุชวราจึงวางแผนที่จะหนี

เธอไม่ต้องการถูกควบคุมโดยญาณีตลอด หลังจากให้ต่างหูและสร้อยกับหล่อน เรื่องเงินสองล้านก็ถือว่าเคลียร์แล้ว

การถ่ายทำวิดีโอโปรโมตผ่านไปด้วยดี

มีเพียงผู้กำกับเท่านั้นที่รู้ถึงความผิดปกติ ทำไมเครื่องประดับในฉากที่สองถึงไม่แวววาวเหมือนฉากแรก?เขาคิดว่าเป็นเพราะแสง ดังนั้น เขาจึงไม่ได้สนใจมันมากนัก และใครจะคิดว่ามันจะถูกสับเปลี่ยน?

หลังจากลงจากเรือสำราญ นุชวราก็นั่งแท็กซี่ไปที่ร้านกาแฟที่ตกลงนัดกันไว้ล่วงหน้า

ญาณีนั่งจิบกาแฟอยู่ที่มุมร้านคนเดียว เมื่อเห็นสีหน้าของนุชวรา เธอก็รู้ว่าเรื่องนี้ทำสำเร็จแล้ว

"ดีมาก" เธอกล่าวชมหล่อน "ฉันคุยกับคุณชัยแล้ว มาทำงานในบริษัทของฉันสิ มาเป็นผู้ช่วยของฉัน"

"เขาจะปกป้องฉันได้ไหม?" นุชวราถามเธอ " สิ่งที่ฉันทำในวันนี้จะถูกค้นพบไม่ช้าก็เร็ว มันก็เป็นอาชญากรรมเช่นกัน "

"ถ้าอย่างนั้น ฉันเป็นคนอยู่เบื้องหลัง โทษต้องเป็นของฉันแน่นอน" ญาณีแสดงสีหน้าเฉยเมยออกมา "เอาของออกมาให้ฉันดูหน่อย"

นุชวราหยิบต่างหูและสร้อยคอออกมาจากกระเป๋าของเธอ "สร้อยข้อมือกับแหวนเอามาไม่ได้ ส่วนต่างหูกับสร้อยคอนั้น เพราะมันตกลงบนพื้น ฉันใช้จังหวะจากความชุลมุนถึงหยิบมันขึ้นมาได้ คุณก็รู้ว่ามันมีคนเฝ้าดูอยู่ตั้งมากมาย”

".….." ญาณีจ้องไปที่เธอทันที ราวกับจะตรวจสอบว่าคำพูดของเธอนั้นจริงหรือเปล่า