เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 783

“หัวหน้า เจอกระเป๋าเดินทางแล้ว มีเช็คที่ยังไม่ได้เบิกอยู่ในนั้น จำนวนเงินห้าล้านบาท” มีคนออกมารายงาน

“เอาไปให้หมด”

"ครับ"

จากนั้น พวกเขาก็เอาเช็คและลงลิฟต์ไปชั้นล่างพร้อมกับนุชวรา

ความคิดหนึ่งเข้ามาในใจของนุชวรา นั่นคือการขอความช่วยเหลือจากญาณี!เพราะอิทธิพลของชัยเดชนั้นก็ไม่ใช่น้อย

แต่หลังจากคิดได้ เธอก็ล้มเลิกความคิดนั้น

คุณภีมไม่ยอมปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน……

ในเมืองไนร์ก้าหรือแม้แต่ในประเทศ ทีเอ็ม กรุ๊ปยังคงมีอำนาจมากที่สุด เมื่อก่อนที่ปล่อยญาณีครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ใช่เพราะอิทธิพลของชัยเดช แต่เป็นเพราะคุณภีมเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่า ๆ และต้องการให้โอกาสเธอ

ในทันทีนั้น นุชวราเข้าใจทุกอย่าง

เมื่อก้าวออกจากลิฟต์ เธอรู้สึกเหมือนคนตายเดินได้ ราวกับว่าเธอเห็นสภาพตัวเองที่อยู่ในคุก

หลังจากตำรวจออกจากประตูอาคารเดี่ยว เธอเห็นรถลัมโบกินีคันคุ้นเคยจอดอยู่ไม่ไกล ใจของเธอก็เริ่มสั่น เธอรู้สึกหวาดกลัวมาก

เมื่อเห็นนุชวราถูกนำตัวออกมา ประตูของลัมโบกินีก็เปิดออก ภีมพลกับนภาลัยก็ลงจากรถ

ตำรวจนำตัวนุชวราที่ใส่กุญแจมือไว้ ไปอยู่ต่อหน้าพวกเขา

"คุณภีม เราพบเช็คจำนวนเงินห้าล้านหนึ่งใบในกระเป๋าเดินทางที่เธอเพิ่งเก็บเสร็จครับ" ตำรวจรายงาน นี่เป็นหลักฐานการเอาผิด

และในระหว่างการทำซื้อขาย ทางนิรุปัทว์ก็มีกล้องวงจรปิดเช่นกัน

นุชวราไม่สามารถปฏิเสธได้

ดวงตาอันเฉยเมยของนภาลัยมองไปที่ใบหน้าของนุชวรา นุชวรานั้นหวาดกลัวมาก "คุณภีม คุณนภา……" เสียงของเธอสั่นเทา เธอไม่รู้จะพูดอะไร

ภีมพลเอามือล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง จ้องมองใบหน้าของเธออย่างเย็นชา แล้วบอกกับตำรวจว่า "เรื่องนี้เก็บไว้เป็นความลับก่อน และยึดโทรศัพท์ของเธอซะ"

"รับทราบครับ"

นุชวรารู้ว่า ญาณีและชัยเดชจะถูกคุณภีมจัดการในทีเดียว ดังนั้น จึงไม่ต้องการทำให้ไก่ตื่น

"ไปกันเถอะ นภา กลับบ้านกัน" ภีมพลโอบไหล่ของนภาลัย ไม่มีอะไรต้องพูดกับนุชวรา

และสายตาของนภาลัยก็จับจ้องไปที่ใบหน้าที่เศร้าหมองและประหม่าของนุชวรา ใคร ๆ ก็สามารถเห็นความตื่นตระหนกและความกลัวในใจของเธอได้

"นุชว์" นภาลัยพูดขึ้นเสียงเบา "เธอจะไม่ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต ช่วงที่อยู่ในคุก ฉันหวังว่าเธอจะสามารถทบทวนตัวเองและคิดได้นะ"

หลังจากพูดจบ นภาลัยก็หันหลังและเดินตามภีมพลไป

"คุณนภา!" นุชวราตะโกนออกมาอย่างกระวนกระวาย หยุดฝีเท้าของนภาลัย

นภาลัยหันมามองเธอ เพียงแต่ได้ยินเธอถามว่า "ต่างหูและสร้อยคออยู่ที่ญาณี!เธอขู่ฉันและให้ฉันสับเปลี่ยนของ!ฉันสารภาพแบบนี้แล้ว สามารถลดโทษให้ฉันได้ไหม?"

เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้ นภาลัยจึงถามขึ้นว่า "ทำไมหล่อนถึงมีแค่สองชิ้น?"

“ไม่ใช่ว่าเธอต้องการแค่สองชิ้น……” นุชวรารู้สึกว่าการช่วยชีวิตตัวเองไว้เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เธอจึงสารภาพว่า “แต่เป็นฉันที่โกหกแล้วให้เธอแค่สองชิ้น ฉันไม่ต้องการเกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก ก็เลยวางแผนที่จะเอาเงินแล้วหนีไป"

นุชวราพูดขึ้นอีกว่า "แต่เรื่องนี้เป็นความคิดของเธอ!"

"ทำไมของปลอมถึงมีรูปแบบเหมือนของจริงล่ะ?" นภาลัยคิดว่าสาเหตุนี้ก็อยู่ที่นุชวราเช่นกัน

ไม่จำเป็นต้องโกหกอีกแล้ว ถ้าเธอต้องการลดโทษ เธอทำได้เพียงยอมรับว่า "ฉันอยู่ในการประชุมหลังผลิตเสร็จด้วย เมื่อฉันเห็นของจริง และทึ่งในความงามของมัน จึงจดจำรูปแบบได้อย่างลึกซึ้ง……จากนั้น ฉันก็อธิบายให้ญาณีฟัง แล้วเธอก็ออกแบบภาพวาดด้วยตัวเอง"

ไม่จำเป็นต้องถามอะไรอีกแล้ว นภาลัยและภีมพลเข้าใจทุกอย่างแล้ว

“เอาตัวไป” น้ำเสียงของภีมพลเย็นชามาก

"ไป!"

เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองลากตัวนุชวราออกไปอย่างไม่เกรงใจ ไม่ให้อยู่รกหูรกตาที่นี่!

สายตาของนภาลัยมองไปที่แผ่นหลังของหญิงสาว มองดูเธอถูกพาเข้าไปในรถตำรวจ

ภีมพลเอาแขนโอบไหล่เธอ แล้วพาเธอกลับเข้าไปในรถ

"การได้เจอคนอย่างญาณี ทำให้ชีวิตของเธอพังทลายลงจริง ๆ " นภาลัยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ช่วงแรก ๆ ที่รู้จักเธอ ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มุ่งมั่นและมีความก้าวหน้ามาก"

"เมื่อพูดถึงความดีและความชั่วในตัวคน ญาณีก็จะไม่มีจุดจบที่ดีเหมือนกัน" ภีมพลพูดด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา "คราวนี้ ผมจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน"