วฤนท์ธมสีหน้าอ่อนโยน เขาไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ตอบตกลง
ที่จริงเขาก็ลำบากใจ ลูกชายไม่กลับบ้านหลายปีแล้ว ในฐานะพ่อ เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ทันทีที่ลูกชายกลับมา
เขายังอยากคลี่คลายความสัมพันธ์พ่อลูก เพราะยังไงก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
“วัต” วฤนท์ธมยิ้ม เขาอธิบายด้วยความหวังดี “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ให้พวกเขาลองคบกัน เรื่องของความรู้สึกฉันทำอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะยุคที่ความรักและเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องอิสระแบบนี้”
“แต่เมื่อก่อนเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ตั้งแต่ลูกๆยังไม่คลอด เรียกพ่อตาแม่ยายมายี่สิบกว่าปี” ดรัสวัตขมวดคิ้ว “ทำไมพอลูกโตก็ทำอะไรไม่ได้”
วฤนท์ธมจิบชา เขาพูดไม่ออก อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย
“วัต ฉันไม่อยากบังคับวริศ เขามีความสุขก็พอ นี่เป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน”
“บังเอิญจริงๆ” ดรัสวัตยิ้มอย่างขมขื่น “ความสุขของจารวีก็เป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันเหมือนกัน และการแต่งงานกับวริศ ก็คือความสุขของเธอ”
วฤนท์ธมไม่พูดอะไรอีก ดรัสวัตมั่นใจ ดูเหมือนว่าช่องโหว่จะอยู่ที่คุณปู่นโรตม์
หลังจากจิบชา เขามองดูสัญญาบนโต๊ะ จากนั้นก็ยิ้มและเปลี่ยนเรื่อง “วฤนท์ธม ยังไม่พูดเรื่องแต่งงานดีกว่า เรื่องธุรกิจจะล่าช้าไม่ได้ โปรเจกต์นี้ไม่เลวเลยทีเดียว เราสามารถร่วมมือกัน ถ้ามีเวลาก็ลองอ่านดูเถอะ”
พูดจบ เขาก็ยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน “ฉันจะไปดูว่ามีอะไรให้ช่วยไหม เดี๋ยววริศก็จะกลับมาแล้ว นายพักผ่อนก่อนเถอะ”
มองดูแผ่นหลังของเขาเดินออกไป วฤนท์ธมคิดในใจ ใครเป็นเจ้าภาพงานใครเป็นแขกกันแน่?
ให้เจ้าภาพพักผ่อน แขกไปช่วยงาน?
เขายิ้ม แต่กลับไม่เปิดอ่านสัญญาบนโต๊ะ เขาแค่จิบชาอย่างสบายใจ และยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ลูกชายใกล้จะถึงบ้านแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก