เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 803

“สวัสดีครับคุณชาย”

ทันทีที่เดินเข้ามา คนรับใช้ที่เห็นเขาต่างพากันตื่นเต้น พวกเขายิ้มด้วยความดีใจ ราวกับลูกชายแท้ๆของตัวเองกลับมา

วริศสีหน้าอ่อนโยน เขายิ้มให้ทุกคน

“วริศ!” ดรัสวัตลุกขึ้นจากโซฟา และถือถ้วยชาเดินมาหาเขา “ขับรถมาตั้งนาน คงจะเหนื่อยแล้วใช่ไหม พักผ่อนก่อนเถอะ มาดื่มชาดับกระหายสักถ้วยสิ”

“ขอบคุณครับคุณลุง” วริศรับถ้วยชามาด้วยสีหน้าที่เฉยเมย เขาจิบชาแล้วยื่นถ้วยชาให้คนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ

พ่อแม่ตัวเองไม่อยู่ที่นี่ แต่ดรัสวัตทำตัวราวกับพ่อตา ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของเขา

“มาจากเมืองไนร์ก้าต้องขับรถกี่ชั่วโมง?”

“วันนี้คงไม่กลับไปแล้วใช่ไหม ลาหยุดแล้วรึยัง?”

“นายกลับมา พ่อแม่และปู่ของนายต้องดีใจมากแน่ๆ” ดรัสวัตยิ้ม “ฉันก็ดีใจเหมือนกัน แต่คนที่ดีใจที่สุดคือจารวี”

ได้ยินแบบนี้ จารวีที่แต่งหน้าสวยงามยืนอยู่ข้างๆก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย หัวใจเธอเต้นแรง

ดรัสวัตพูดต่อ “เธอรอนายตั้งแต่เมื่อคืน วันนี้ก็มาช่วยจัดงานตั้งแต่เช้า”

นี่มันช่วยลูกสาวแย่งเครดิตชัดๆ

แต่น่าเสียดายที่วริศไม่แม้แต่จะมองเธอ เขาทำเหมือนจารวีเป็นแค่อากาศ

ในตอนนี้เอง พ่อแม่ของวริศเดินออกมาจากในห้อง เห็นลูกชายตัวเอง พวกเขาก็ดีใจจนพูดไม่ออก

“คุณพ่อ คุณแม่” วริศสีหน้าอ่อนโยน

ไม่ได้เจอกันตั้งสี่ปี ทุกคนต่างมีกำแพงในใจ เพราะมีคนตระกูลสาระทาอยู่ด้วย พวกเขาจึงพูดคุยกันแค่สองสามประโยค

ในห้องชั้นหนึ่ง ชายชราหัวขาวสองคนถือไม้เท้าพูดคุยกันอย่างมีความสุข