เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 95

“เป็นคู่รักที่รักใคร่กันมาก ทั้งที่ใช้เงินซื้ออาหารสำเร็จก็ได้ กลับจะทำด้วยตัวเอง”

“ความรักแบบนี้ช่างสวยงาม ในสังคมวัตถุนิยมแบบนี้เป็นอะไรที่หาได้ยากมาก”

เจ้าของร้านและภรรยาต่างอิจฉา

เป็นเพราะนภาลัยทำอาหารด้วยตัวเอง ภีมพลที่ไม่หิวก็ยังกินข้าวเป็นเพื่อนเธอ

ตั้งแต่รู้ว่าเธอช่วยเหลือเด็กสาวในตอนนั้น ภีมพลลดความระแวงที่มีต่อเธอไปไม่น้อย

คนจิตใจดีแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีทางเป็นคนเลว

ไม่ว่าเธอจะมีตัวตนซ่อนอีกกี่ชั้นก็ตาม

“ตอนเย็นพานายไปทะเลทราย” เธอพูดไปพลางกินไป “ทะเลทรายที่นี่มีเอกลักษณ์ ทรายทั้งหมดจะเป็นสีน้ำเงิน ตกเย็นพระอาทิตย์ที่อยู่ด้านบนสวยเป็นพิเศษ”

“ได้ ฟังเธอทั้งหมด”

เธอเงยหน้าขึ้น รู้สึกประธานของเธอวันนี้เชื่อฟังเป็นพิเศษ!

วันนี้ภีมพลรู้สึกผ่อนคลาย ได้อยู่กับเธอในแต่ละวินาที เขารู้สึกเหมือนเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ

ทะเลทรายสีน้ำเงิน ให้ความรู้สึกเหมือนกับเป็นงานเลี้ยงฉลองงานหนึ่ง

เธอเหมือนกับเด็กน้อยที่วิ่งเล่นอยู่บนหาดทรายและให้เขาถ่ายรูปให้เธอ

แถมภีมพลก็มีความอดทน เขาพยายามหามุมในการถ่ายแต่ละภาพ

ถ่ายไปเกือบสองร้อยรูป! เขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อย

จากนั้นพวกเขาก็ช่วยกันใช้เม็ดทรายสร้างเป็นป้อมปราการ เดิมทีเรื่องพวกนี้มีเพียงแค่เด็กน้อยถึงจะทำกัน แต่นภาลัยไม่รู้ว่าเป็นอะไร จะลากภีมพลไปทำให้ได้

ตอนที่ภีมพลคุกเข่าร่างกายที่มีค่า มือใหญ่และหนาทุบไปที่ทราย ไปปลุกเรื่องบางอย่างที่เก็บซ่อนไว้อยู่ในใจของเขาสมัยเด็ก

ตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เคยแม้แต่ได้เล่นทะเลทราย

ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าชีวิตของเขาช่างน่าสงสาร

“นายเป็นอะไร?” เธอยิ้มและหัวเราะ “ทำไมถึงดูไม่มีความสุข?”

เขายกริมฝีปากขึ้นฝืนยิ้มออกมา “ไม่ได้ไม่มีความสุข”

“ตอนเด็กเคยเล่นแบบนี้ไหม?” เธอลองถาม

ภีมพลไม่ยอมที่จะบอกความในใจของตัวเอง เพียงมองไปที่เธอ จากนั้นก็หลบสายตาและตั้งใจช่วยเธอสร้างป้อมปราสาท

“นายต้องสร้างให้ดีสักนิดนะ ฉันจะถ่ายรูป!”

นภาลัยต้องการเดินเข้าไปในใจของเขาไม่ใช่เรื่องที่ง่าย

ดังนั้น………เรื่องเพลิงไหม้จะถามเขายังไง?

อืม ไม่ผิด สิ่งที่นภาลัยทำวันนี้ทั้งหมด ต่างก็มีจุดมุ่งหมาย

ช่วงยามเย็น แสงจากพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาบนทะเลทรายอย่างงดงาม