บทที่ 225 คุณเป็นคนมีพรสวรรค์จริงๆ
จิ่งหรานค่อนข้างรู้สึกสับสนงงงวย
เขาไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงต้องทำเช่นนี้ด้วย
เขางุนงงกับตนเอง
ผมควรจะยืนหยัดในความตั้งใจเดิมของผมไม่ใช่หรือ
จิ่งหรานรู้สึกไม่ค่อยสมัครใจ!
ทำไมผมถึงควบคุมมือทั้งสองข้างของผมไม่ได้
จิ่งหรานเติมน้ำเกลือลงไปในกะละมังอย่างระมัดระวัง เขามองเฉินชางพร้อมกับพยักหน้า “ผมเตรียมให้เรียบร้อยแล้วครับ”
เฉินชางพยักหน้า “ไม่เลว!”
แค่คำว่า ‘ไม่เลว’ เพียงหนึ่งคำ ใจของจิ่งหรานก็อ่อนระทวยไปหมด เขาชมผมอีกแล้ว
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของจิ่งหราน +5]
วิสัญญีแพทย์ถามเฉินชางว่า “หมอเฉิน เริ่มตอนไหน”
วิสัญญีแพทย์คนนี้ให้ความเคารพเฉินชางเด็กที่อายุไม่มากคนนี้มาก ถึงอายุจะน้อยแต่ฝีมือการผ่าตัดโดดเด่นกว่าใคร ก็เลยเรียกด้วยความเคารพว่า ‘หมอเฉิน’
เฉินชางพยักหน้า “รอเดี๋ยวนะครับ ผมนับถอยหลัง สาม สอง หนึ่ง!”
หลังจากที่พูดจบเฉินชางก็เอามือทั้งสองข้างไปจับที่ถุงซีสต์ชั้นในไว้ด้วยความระมัดระวัง เขาชำเลืองมองจิ่งหราน “คุณรู้มั้ยครับว่าผมจะทำอะไร”
เมื่อครู่นี้จิ่งหรานยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้แล้ว
คุณกำลังจะอวดเก่ง!
แต่เขาไม่กล้าพูดออกไป
จิ่งหรานกลืนน้ำลาย ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่รู้ครับ…”
เว่ยจื้อเองก็ถอนหายใจออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ พวกเราก็ไม่กล้าถาม แล้วก็ไม่กล้าพูดด้วย…
เฉินชางอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ “ผมเตรียมจะกระตุ้นปอดเพื่ออาศัยอากาศจากการหายใจ ใช้ประโยชน์จากอากาศหมุนเวียนที่อยู่ด้านล่างกับปอดที่ขยายใหญ่ขึ้นดันซีสต์ทั้งก้อนออกมาจนหล่นมาอยู่ในกะละมังน้ำเกลือที่เตรียมไว้…”
“…เข้าใจหรือยังครับ”
คำพูดหนึ่งประโยคที่ทำเอาจิ่งหรานถึงกับตกตะลึง!
“เชี่ย!”
จิ่งหรานที่ได้รับการบ่มเพาะมารยาทอันดีงามมาตั้งแต่เกิดอดสบถคำนี้ออกไปไม่ได้!
นี่เป็นสิ่งที่ไม่ว่าจะคิดยังไงตนก็คิดไม่ถึง!
แม้แต่ตอนที่เขาเห็นคนเป็นโรคหนอนแมลงวัน[1]เป็นครั้งแรก เขายังไม่รู้สึกสั่นคลอนขนาดนี้ ทว่าในตอนนี้พอได้ฟังแนวคิดของเฉินชางแล้ว เขาก็อดสบถคำว่า ‘เชี่ย’ ออกมาไม่ได้! (ถ้ามือซนก็ลองไปเสิร์ชรูปดูในไป่ตู้ว่าโรคนี้หน้าตาเป็นยังไง แต่อย่ามาด่าผมทีหลังนะ คำแนะนำ: ซูมดูรูปใกล้ๆ…ดูขณะที่กินข้าวไปด้วยยิ่งอร่อย)
นี่มันเป็นความคิดของคนมีพรสวรรค์?
คิดไม่ถึงว่าจะอาศัยระบบหายใจกับแรงดันภายในขับถุงซีสต์ออกมา!
นี่มันแนวคิดของคนมีพรสวรรค์ชัดๆ!
ผู้ชายที่ชื่อเฉินชางคนนี้ดูจะเก่งกาจเกินไปแล้วหรือเปล่า?
ยอดเยี่ยม!
ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ นัยน์ตาของจิ่งหรานก็เบิกโตขึ้น เขามองเฉินชางด้วยสีหน้าประหลาดใจ แล้วเขาก็คิดออกโดยพลัน “ความหมายของคุณคือ…!”
เฉินชางมองจิ่งหรานพร้อมกับยิ้มออกมา “คุณนี่ฉลาดเป็นกรดจริงๆ!”
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของจิ่งหราน +5]
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของจิ่งหราน +5]
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของจิ่งหราน +5]
เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังติดต่อกันถึงสามครั้ง
จิ่งหรานกล่าวตามความจริง เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีนี้ในการขับถุงซีสต์ออกมาได้ด้วย
นี่เป็นวิธีใหม่ชัดๆ!
นี่เป็นวิธีการกับแนวคิดใหม่ในการผ่าตัดเอาถุงซีสต์ไฮดาติดในปอดออก!
เฉินชางเป็นคนมีพรสวรรค์จริงๆ!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สายตาที่จิ่งหรานมองเฉินชางก็เปลี่ยนไปมาก
ตนจะต้องทำความรู้จักกับเฉินชางให้มากๆ
ในตอนที่จิ่งหรานมองเฉินชางอีกครั้ง เขาคิดอะไรมากมาย ทั้งยังคิดไปไกลมากด้วย
คิดถึงวันที่จะขึ้นไปรับรางวัลทางการแพทย์อู๋เจียผิงบนเวที คิดถึงคนที่ตนอยากจะกล่าวขอบคุณในวันที่ตนได้รับรางโนเบลบนเวที นึกถึงสีหน้าปลื้มอกปลื้มใจของเฉินชาง หลังจากที่เห็นว่าตนได้รับรางวัลโนเบลแล้ว…
ตั้งตารอคอย!
เฉินชางบอกกับวิสัญญีแพทย์ “สาม…สอง…หนึ่ง กระตุ้นปอด!”
วิสัญญีแพทย์พยักหน้า
และทันทีหลังจากจากนั้นปอดกลับมาทำงาน ถุงซีสต์ไฮดาติดถูกแรงดันจากปอดที่ขยายใหญ่ขึ้นดันออกมา
เฉินชางเอามือประคองไว้อย่างระมัดระวัง!
จ๋อม
ถุงซีสต์ไฮดาติดถูกขับออกมาแล้ว!
ในเวลานี้ ทุกคนต่างก็อดรู้สึกตื่นเต้นดีใจไม่ได้!
เว่ยจื้อมองเฉินชางด้วยความตื่นเต้น “เสี่ยวเฉิน สุดยอด!”
เฉียนเลี่ยงไม่พูดไม่จาอะไร เขาตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าอีกเดี๋ยวเขาจะต้องทำเรื่องสำคัญที่เป็นเรื่องใหญ่ เรื่องที่ใครก็ขวางเขาไว้ไม่อยู่
จางเผยอี้ตัดสินใจว่าจะคุยกับหลี่เป่าซานเกี่ยวกับเรื่องความร่วมมือของแผนกฉุกเฉิน
ระหว่างผ่าตัดจำเป็นต้องล้างสิ่งตกค้างในช่องว่างต่างๆ รวมทั้งช่องอกด้วยไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ความเข้มข้นสามเปอร์เซ็นต์หลายครั้ง แล้วตามด้วยยาฆ่าเชื้อเมโทรนิดาโซลผสมกับน้ำเกลือล้างซ้ำอีกหลายครั้ง
ถึงอย่างไรพยาธิไฮดาติดก็ไม่ใช่ของดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถุงซีสต์ไฮดาติกชั้นนอกที่แตกรั่วแล้วมีของเหลวที่ไหลออกมา
เมื่อเฉินชางมองด้วยตาเปล่า เขาไม่เห็นพยาธิไฮดาติดหลงเหลืออยู่แล้ว
เคสผ่าตัดนี้เคสนี้ไม่ได้ยุ่งยากมากขนาดนั้น
มีเพียงปัจจัยเดียวเท่านั้นที่ทำให้กังวลใจ นั่นก็คือการกำจัดถุงซีสต์ไฮดาดาติดชั้นใน ซึ่งก็ถูกเฉินชางกำจัดจนสิ้นซากด้วยวิธีการอันล้ำเลิศ
ฝีมือการผ่าตัดของจิ่งหรานทำให้นัยน์ตาของเว่ยจื้อกับเฉียนเลี่ยงเปล่งประกาย
จิ่งหรานมีฝีมือจริงๆ
เว่ยจื้อเห็นแล้วก็รู้สึกคันไม้คันมืออยากลองบ้าง
หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง การผ่าตัดก็สิ้นสุดลง
ราบรื่นมาก
เว่ยจื้อยิ้ม “หมอจิ่ง คุณเป็นเพชรเม็ดงามของสถาบันโรคหลอดเลือดหัวใจแห่งชาติสังกัดโรงพยาบาลฟู่ว่ายจริงๆ ฝีมือการผ่าตัดของคุณยอดเยี่ยมมาก!”
เฉียนเลี่ยงก็พยักหน้าเห็นด้วย “หมอจิ่ง คุณเป็นคนเอาจริงเอาจังมาก”
จิ่งหรานยิ้มไม่ได้พูดอะไร
เขารอให้เฉินชางกล่าวชมเขา รอหลังจากที่เฉินชางชมเขาแล้ว เขาค่อยตอบกลับไปว่า ไม่หรอกครับ ไม่หรอกครับ หมอเฉินคุณก็เก่งมากเหมือนกัน
ทว่า…
สิ่งนี้ทำให้จิ่งหรานถึงกับไปไม่เป็น…
ไม่สบายใจมาก
แต่อย่างนี้การผ่าตัดก็ประสบความสำเร็จ!
เมื่อเห็นจิ่งหราน เว่ยจื้อ เฉียนเลี่ยง จางเผยอี้ ทั้งสี่คนต่างสรรเสริญเยินยอกันอยู่ในห้องผ่าตัด วิสัญญีแพทย์ก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ พวกคุณชนะแบบสบายๆ ไม่ต้องออกแรงอะไร แล้วตอนนี้เริ่มจะประจบกันไปมาแล้ว หมอเฉินต่างหากมือหนึ่งที่แท้จริง…
แน่นอนว่าวิสัญญีแพทย์กล้าแค่คิดอยู่ในใจ ไม่กล้าพูดออกมา ถึงอย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นถึงระดับหัวหน้า…
เฮ้อ ลำบากใจจัง
เอ๊ะ?
มือหนึ่งล่ะ
เฉินชางไปไหนแล้ว
เอ๊ะ?
มือหนึ่งทำไมไปยืนถ่ายรูปอยู่ตรงนั้นแล้วล่ะ
[1] โรคหนอนแมลงวัน (Myiasis) เกิดจากแมลงวันตัวเมียมาวางไข่ในร่างกายของเรา เช่น วางไข่บนบาดแผล วางไข่ในจมูก ในลูกตา จากนั้นไข่จะเจริญเติบโตเป็นหนอน และไชเข้าไปฝังตัวในเนื้อเยื่อหรือในอวัยวะของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ตัวหนอนมันจะกินของเหลวในร่างกาย กินเนื้อตายหรือเนื้อปกติเป็นอาหาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ