เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 287

บทที่ 287 ถ้าฉันไม่ฆ่านายให้ตาย ความแค้นในหัวใจคงไม่มีวันจาง!

เฉินชางขบคิดในใจอยู่นาน สุดท้ายแล้วก็คิดว่าขอตัวก่อนดีกว่า!

กรณีที่เกิ่งเหยียนมาแล้วจิ่งหรานอธิบายไม่กระจ่างจะทำไง

กรณีที่เกิ่งเหยียนคิดว่าเขาแก้เผ็ดจะทำไง

เกิดเกิ่งเหยียนกล่าวหาว่าเขาหันมาคบกับผู้ชายของเธอ เพราะเขาคบกับเธอไม่รอดจะทำไง

เมื่อวิเคราะห์ตามตรรกะของบุคคลคนนี้แล้ว ก็สมเหตุสมผลมากที่ควรจะขอกลับก่อน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฉินชางก็ลุกขึ้นเอามือปัดๆ ก้น “เอ่อ หมอจิ่งครับ ครอบครัวผมมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย ผมขอตัวก่อนนะครับ คุณรอเกิ่งเหยียนที่นี่เถอะครับ”

จิ่งหรานชะงักเล็กน้อย ค่อนข้างผิดหวัง “เอ่อ…หมอเฉิน นั่งลงเถอะครับ? ที่เมืองอันหยางคุณเป็นเพื่อนคนแรกของผม แล้วก็เป็นคนที่ร่วมทีมผ่าตัดกับผมเคสแรกที่เมืองอันหยางด้วย เราต้องดื่มด้วยกันเยอะหน่อย แล้วผมก็จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำภรรยาของผมให้คุณรู้จักด้วย เธอเป็นคนดีมาก”

เฉินชางแค่นหัวเราะ เป็นคนดีมาก เป็นคนดีมาก…หมายถึงรูปร่างหน้าตาดีมาก?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี่นี้เฉินชางก็หัวเราะ เขาบอกกับเถ้าแก่ร้านว่า “เถ้าแก่ครับ เอาไข่แพะห้า หนิวฮวนสี่[1] อ้อ แล้วก็ลูกตาวัว ตั๊กแตน ด้วง ตัวอ่อนผึ้ง แมงป่องเอามาอย่างละสองไม้! ให้ด็อกเตอร์จากเมืองหลวงของเราได้ลิ้มลองรสชาติเมนูเด็ดมณฑลตงหยางหน่อย อ้อ ขอแบบกลิ่นฉุนๆ หน่อยนะครับ”

หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว เฉินชางก็บอกกับจิ่งหรานว่า “หมอจิ่งครับ เมนูพวกนี้เป็นเมนูเด็ดของมณฑลตงหยางเลยนะครับ คุณต้องไม่เคยกินมาก่อนแน่ๆ ลองกินดูครับ วันนี้น้องชายผมมีเรื่องต้องให้ผมช่วยจัดการ ผมอยู่กับคุณต่อไม่ได้ คุณนั่งกินกับเกิ่งเหยียนให้เต็มที่เลยนะครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง!”

หลังจากพูดจบเฉินชางก็ควักเงินสามร้อยหยวนยื่นให้เถ้าแก่พร้อมบอกเถ้าแก่ว่า “ลุงหยาง ค่าอาหารครับ ผมจ่ายเกินไว้เพื่อสั่งเพิ่ม”

ลุงหยางหัวเราะ “ได้เลยเสี่ยวเฉิน วันนี้ใจป้ำมาก!”

ร้านปิ้งย่างข้างทางร้านนี้อยู่ห่างจากโรงพยาบาลไม่ไกล เฉินชางมากินบ่อยๆ แต่ไม่ได้มาคนเดียว ส่วนใหญ่มีเหล่าเฉินมาด้วย ทุกครั้งเหล่าเฉินจะเป็นคนเลี้ยงเขา

เฉินชางหัวเราะ “ผมไปแล้วนะครับ!”

…

หลังจากที่เฉินชางกลับไปได้สามนาที หญิงสาวคนหนึ่งก็วิ่งรีบร้อนมาที่ร้านปิ้งย่าง

เมื่อเห็นจิ่งหรานเธอก็ด่าด้วยความโมโหทันที “จิ่งหราน คุณนี่จริงๆ เลยนะ ฉันรอคุณอยู่หน้าประตูแผนกฉุกเฉินทั้งวัน คุณกลับมานั่งจิบเบียร์กินปิ้งย่าง รู้ผิดชอบชั่วดีบ้างมั้ย”

เมื่อด่ามาถึงตรงนี้ เกิ่งเหยียนก็ปาซาลาเปากับนมในมือใส่จิ่งหราน!

จิ่งหรานรีบลุกขึ้นมาปลอบเธอทันที “ขอโทษนะที่รัก วันนี้ผมเหนื่อยมากจริงๆ ผ่าตัดสิบกว่าชั่วโมง หลังจากผ่าตัดเสร็จก็เหนื่อยจนหมดเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ ในหัวคิดแค่ว่าอยากหาอะไรกิน!”

เกิ่งเหยียนยืนกอดอกเอียงศีรษะเล็กน้อย

“แล้วคุณ…ไม่รู้หรือไงว่าฉันรอคุณอยู่ ฉันไม่โทรหาคุณ ในใจคุณก็ไม่มีฉันอยู่ในใจแล้ว!”

จิ่งหรานรีบกล่าวทันที “ผมผิดผมเลว! ผมยอมรับผิด ต่อไปเวลากลับถึงบ้านผมเป็นคนทำกับข้าว!”

เมื่อเกิ่งเหยียนเห็นผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของจิ่งหราน เธอก็ถอนหายใจออกมา แล้วช่วยจัดทรงผมให้เขาด้วยความเห็นใจ

เธอรู้สึกโกรธเขาจริงๆ แต่ก็รู้สึกเห็นใจเขาจริงๆ ด้วยเหมือนกัน

คนเป็นหมอเหมือนกันจะไม่เข้าใจกันได้อยงไร

จิ่งหรานผ่าตัดต่อเนื่องสิบกว่าชั่วโมงเพื่อช่วยชีวิตคน อีกทั้งยังเป็นการผ่าตัดที่ต้องใช้ทักษะขั้นสูงมากด้วย เธอจะไม่เข้าใจเขาได้อย่างไร

แต่ใครบ้างจะไม่รู้สึกโกรธ

ฉันซื้อของอร่อยรอคุณอยู่หน้าห้องผ่าตัดทั้งวัน ทว่าพอคุณออกมาจากห้องผ่าตัด คุณกลับไปจิบเบียร์กินปิ้งย่างกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง?

ไม่สนใจฉัน ละเลยฉัน ไม่โทรศัพท์หาฉัน!

แล้วฉันเกิ่งเหยียนคนนี้จะไม่โกรธคุณได้ยังไง

ด้วยเหตุนี้ ในตอนนี้ เกิ่งเหยียนก็เลยทั้งสงสารทั้งเดือดดาล!

เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูซีดเซียวไร้เรี่ยวแรงของจิ่งหร่าน เกิ่งเหยียนก็กลอกตามอง “ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน! วันนี้ฉันยังไม่กินข้าว กลัวว่าคุณออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วจะไม่มีอะไรกินก็เลยนั่งรอคุณทั้งวัน”

จิ่งหรานมองหญิงสาวด้วยความรักสุดหัวใจ เธอเป็นผู้หญิงที่คิดอะไรรอบด้านเพื่อเขา!

เพื่อเขาแล้วเธอไม่เรียนต่อปริญญาเอก

ทั้งๆ ที่อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอยื่นขอสิทธิ์พิเศษให้เธอได้เรียนต่อปริญญาเอกโดยที่ไม่ต้องสอบเข้าเพราะเธอมีผลการเรียนดี

แต่ครอบครัวของจิ่งหรานเร่งเร้าให้แต่งงาน เห็นว่าอายุไม่น้อยแล้ว หลังจากที่คิดไตร่ตรองกันอย่างถี่ถ้วนแล้ว เกิ่งเหยียนก็เลิกล้มความตั้งใจที่จะเรียนต่อปริญญาเอกแล้วกลับมาทำงาน เตรียมแต่งงานมีลูก เริ่มกลับมาใช้ชีวิตธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

ความจริงแล้วเกิ่งเหยียนคิดหนักมาก!

แต่เรื่องราวของเฉินชางทำให้เธอมองชีวิตและความรักเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ถ้าไม่มีเฉินชาง เธอก็คงไม่คิดเรียนต่อปริญญาเอก