เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 31

[ติ๊ง! ยินดีด้วย ภารกิจสำเร็จ ช่วยผู้ป่วยจนหายดี ได้รับทักษะ: ทักษะการขลิบอวัยวะเพศ (ระดับกลาง)]

เฉินชางมองไปยังทักษะการผ่าตัดพื้นฐานที่ได้รับอย่างพึงพอใจ

ในใจถึงกับรู้สึกสบายอารมณ์ ส่วนเรื่องที่ไม่มีแฟนนั้น

ผมไม่มีแฟนหรือ?

ทาจิบานะ ริสะ นานาโกะ…มีมากเชียวแหละ ผมเปลี่ยนทุกวัน แต่พวกเรารักกันแค่ในเน็ต ไม่เคยเจอหน้าก็เท่านั้น

อีกอย่าง…

ผมไม่ได้ปล้นไม่ได้แย่งชิงใคร ใช้ความสามารถครองโสดมายี่สิบปี จนได้รู้ซึ้งถึงความจนอย่างแท้จริง

แต่ว่าตอนนี้ผมมีเงินแล้ว ก็มีโอกาสหาคนรัก

เฉินชางดูบัญชีเงินในแอปฯ อาลีเพย์ พบว่ามีเงินอยู่สองหมื่นกว่าหยวนแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีเงินสดอยู่ประมาณสองพันหยวน เฉินชางลองคำนวณดูคร่าวๆ ช่วงเจ็ดแปดวันนี้ตนทำเงินได้ประมาณสามพันหยวน!

เป็นตัวเลขที่น่ากลัว!

ช่องทางที่ระบบมอบเงินให้เฉินชางมีหลากหลายมาก

เช่น การจับฉลากในอาลีเพย์ การส่งอั่งเปาในวีแชท แม้แต่หุ้นสามพันหยวนที่เฉินชางซื้อไว้เมื่อปีที่แล้วก็ค่อยๆ ได้กำไร ดูแล้วการเป็นระบบของเขาคงเหนื่อยมาก

จะต้องคิดทำทุกวิถีทางเพื่อให้รายได้ของตนสมเหตุสมผล แล้วต้องคอยส่งสัญญาณเตือนให้เฉินชางอยู่ตลอด ดูท่าทางต่อไปจะอยากหรือไม่อยากก็ต้องซื้อหวยบ้างแล้ว

เฉินชางหยิบเครื่องคิดเลขออกมาคำนวณอย่างอดทน เมื่อรวมกับเงินสองพันกว่าหยวนที่เป็นเงินเดือน เดือนหนึ่งตนจะมีรายรับถึงหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน

ถ้าอย่างนั้นหาคนรักดีไหม?

เพียะ!

เฉินชางรีบตบหน้าเตือนสติตัวเอง

เขาจะได้ใจเกินไปแล้ว ขนาดคนรักยังกล้าหา คิดจะทำอะไรกันแน่? ทำไมไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ!

เฉินชางรีบส่ายหัว โนๆๆ!

เกิดเป็นคนต้องใจเย็น อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม

ถ้าหากหนึ่งเดือนมีรายได้หนึ่งหมื่นห้าพันหยวน เขายังต้องคิดเรื่องจะเช่าห้องใหม่หรือไม่

ต้องรอให้งานมั่นคงแล้วยังต้องประหยัดเงิน การจะอยู่ในเมืองเอกของมณฑล อย่างน้อยก็ต้องมีที่ยืนในเมืองนี้ให้ได้ก่อน

นับว่าเป็นที่พักเท้าชั่วคราว

เขาไม่พูดอะไรตลอดคืนนี้ หลังจากนั้นก็มีคนมาทำแผลอีกหลายคน มีสองสามีภรรยาทะเลาะกันจนทำให้ใบหน้าของตัวเองเต็มไปด้วยเลือด ทำร้ายอีกฝ่ายไม่ลงก็ทำร้ายตัวเอง ผลก็คือสุดท้ายสามีหยิบขวดเหล้าขึ้นมาฟาดตัวเอง ทำให้เกิดผลลัพธ์แบบนี้ขึ้นในที่สุด

วันต่อมา หลังจากส่งเวรแล้ว เฉินชางก็กลับบ้านไปพักผ่อน

เมื่อตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงวัน พออาบน้ำชำระร่างกายแล้วเฉินชางก็ลงมากินข้าว

ในเขตต้าหม่ามีร้านมากมาย ทั้งถนนเต็มไปด้วยร้านอาหารเล็กๆ ส่วนพ่อค้าเร่ไม่สนใจที่นี่ ถึงอย่างไรในฐานะที่เป็นหนึ่งในไม่กี่เขตของเมืองที่มีขนาดใหญ่ ที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ที่คนชั้นล่างอยู่อาศัยกัน

เขตต้าหม่าในวันนี้แตกต่างจากหลายวันก่อน ร้านค้ามากมายปิดป้ายขาย บางทีข่าวเรื่องการรื้อถอนคงแพร่ไปจนรู้กันหมดแล้วเฉินชางไปยังร้านอาหารที่เขามักจะมากินบ่อยๆ สั่งไก่ผัดถั่วลิสงราดข้าว

ทำไมต้องเป็นไก่ผัดถั่วลิสงน่ะหรือ?

เพราะว่าเถ้าแก่ร้านนี้ใช้มีดได้อย่างยอดแย่! มักจะหั่นไก่เป็นชิ้นใหญ่…เมื่อเห็นเฉินชางเดินเข้ามา เหล่าเหอก็ยิ้ม “อ้อ ไก่ผัดถั่วลิสงเหรอ?”

เฉินชางพยักหน้ายิ้มๆ “ครับ”