เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 330

บทที่ 330 วัยเยาว์อันเปล่งประกาย

ระยะนี้เฉินชางเริ่มมีชื่อเสียงในวงการศัลยกรรมของเมืองอันหยางแล้ว ตั้งแต่เปลี่ยนรูปแบบการร่วมมือกับคลินิกศัลยกรรมจื้อซิน เฉินชางก็ไม่ต้องไปที่นั่นทุกสัปดาห์แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อหยางเทาและฉินเสียงรู้ข่าว ก็ยิ่งคบหากับเฉินชางได้อย่างสนิทใจมากขึ้น

หยางเทาเป็นนักธุรกิจ ไม่ว่าจะคนวงนอกวงในเขาก็รู้จักดี ยิ่งกับเฉินชาง เขาก็ยิ่งทุ่มเทขายอย่างสุดกำลังจนแหล่งทรัพยากรที่มีในมือก็เริ่มเอนเอียง

ด้วยความช่วยเหลือของฉินเสียง ทำให้เฉินชางมีเวลาว่างไปสอบใบรับรองศัลยแพทย์ตกแต่งแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนที่เฉินชางมาทำงานอยู่ข้างนอกก็ไม่จำเป็นต้องทำลับๆ ล่อๆ อีก จะอย่างไรก็มีใบอนุญาตแล้ว

ตอนบ่ายหลังเลิกงาน เฉินชางได้รับโทรศัพท์จากฉินเสียง เขาบอกว่าโต้วซินจะออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้ตอนสายๆ

นี่เป็นการแอดมิดหลังการผ่าตัดครั้งที่สองของโต้วซิน โดยปกติแล้วการผ่าตัดศัลยกรรมตกแต่งผิวหนังจากแผลไฟไหม้ขนาดใหญ่บนใบหน้าเช่นนี้ย่อมทำให้เสร็จภายในครั้งเดียวไม่ได้ และการผ่าตัดสองครั้งของเฉินชางก็ประสบความสำเร็จมาก ตอนนี้ผลการฟื้นตัวค่อนข้างดีทีเดียว

อย่างไรก็ตาม เฉินชางยังไม่ได้เห็นผลลัพธ์สุดท้าย เมื่อคิดถึงหญิงสาวที่มีใบหน้าบริสุทธิ์ประหนึ่งดวงตะวันอันอบอุ่นและหิมะกลางฤดูหนาว เฉินชางก็อารมณ์ดีขึ้นมา อยากรู้จริงๆ ว่าผลการผ่าตัดเป็นอย่างไร หวังว่าการผ่าตัดภายนอกจะช่วยขจัดเมฆหมอกในใจของเธอได้ ทำให้ความน้อยเนื้อต่ำใจที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจได้รับการปัดเป่า เพื่อที่เธอจะได้กลายเป็นหญิงสาวน่ารักเจิดจ้าดั่งแสงอาทิตย์

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเขาเก็บของเรียบร้อยแล้วก็เตรียมจะเลิกงาน ทว่าตอนนี้ฉินเสี้ยวหยวนก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเฉินชางกำลังจะกลับก็รีบเรียกเอาไว้

“เสี่ยวเฉิน เลิกงานแล้วหรือ”

เฉินชางชะงักไป เมื่อเห็นผู้อำนวยการฉินก็ยิ้มให้ “ครับ ผู้อำนวยการฉิน คุณก็เลิกงานแล้วหรือครับ”

ฉินเสี้ยวหยวนพยักหน้าก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้มไร้กังวล “เรื่องวันนี้ไม่ต้องใส่ใจนะครับ เด็กคนนั้นไม่รู้ความจริงๆ”

เฉินชางยิ้มบางๆ “เราเป็นหมอ มีคนบ้าคนบอแบบไหนบ้างที่ไม่เคยเจอล่ะครับ”

เมื่อฉินเสี้ยวหยวนได้ยินคำพูดนี้ของเฉินชางก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ดูเหมือนเฉินชางจะไม่สนใจจริงๆ ถึงกับเปรียบเทียบอีกฝ่ายเป็นคนบ้าคนบอเลยทีเดียว

แต่ก็ไม่เป็นไร

ฉินเสี้ยวหยวนส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ เรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไปเถอะ เรื่องที่เขาสนใจคืออีกเรื่องหนึ่งต่างหาก “ช่วงนี้ผมเห็นฉินเยว่กำลังยุ่งอยู่กับการวิเคราะห์ข้อมูลอะไรบางอย่าง ทำงานถึงตีหนึ่งกว่าทุกวัน ถึงคนหนุ่มสาวจะไม่รู้สึกเหนื่อยมาก แต่ทำงานแล้วก็ต้องรู้จักพักผ่อนบ้างนะครับ”

สิ่งที่เขาใส่ใจที่สุดก็คือลูกสาวสุดรักสุดหวงของตัวเองต่างหาก วันๆ เธอเอาแต่ทำงาน ทำให้เขาปวดใจแทบตายแล้ว!

แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่อยากใช้ลูกสาวสุดรักสุดหวง แต่คุณกลับใช้เธอเหมือนวัวเหมือนม้า!

นอกจากนั้น ถึงจะพูดอย่างไร ลูกสาวก็ไม่ฟังเลย!

เหล่าฉินจนปัญญาจึงได้แต่กระทำการอ้อมค้อมด้วยการมาบอกเฉินชางนี่แหละ

จริงดังคาด เมื่อเขากล่าวคำนี้ออกมา ในใจของเฉินชางก็เกิดสั่นไหว ความจริงเขารู้สึกซาบซึ้งใจมากนะ…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็รีบพูดว่า “ผู้อำนวยการฉิน วางใจเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้เอง”

เมื่อฉินเสี้ยวหยวนได้ยินดังนั้นก็ผ่อนคลายลงได้ “เสี่ยวเฉิน มีแรงขับเคลื่อนก็เป็นเรื่องดี แต่ว่า…อย่าให้เหนื่อยเกินไปล่ะครับ คุณก็เหมือนกัน ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้พอเลิกงานแล้วคุณก็ต้องไปที่โรงพยาบาลตงต้าอีก อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยเกินไป คุณยังอายุน้อย ควรดูแลสุขภาพให้ดี”

เฉินชางยิ้ม “ขอบคุณที่ใส่ใจนะครับผู้อำนวยการฉิน”

เมื่อเห็นเฉินชางเดินจากไปแล้ว ฉินเสี้ยวหยวนก็ทอดถอนใจออกมา เขาใส่ใจเฉินชางที่ไหนกัน เขาแค่…กลัวลูกสาวตัวเองจะเป็นหม้าย!

ไม่มีใครรู้จักลูกสาวดีไปกว่าคนเป็นพ่อแล้วจริงๆ

ฉินเสี้ยวหยวนเห็นฉินเยว่เติบโตมากับตา เธอมีนิสัยดื้อดึง เรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว ต่อให้เอาอะไรมาดึงรั้งก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ

ก่อนหน้านี้ครอบครัวของศาสตราจารย์อู๋ยังออกไปกินข้าวกับฉินเสี้ยวหยวนกันทั้งครอบครัวเพราะต้องการจับคู่ให้เด็กทั้งสอง ซึ่งอันที่จริงแล้วลูกชายของบ้านอู๋ก็ไม่เลว จบจากสถาบันชื่อดัง นิสัยก็ไม่แย่ หากคบกันก็ยังพอได้ แต่ฉินเยว่กลับหาเรื่องหนีกลับมาตอนที่ไปดูหนังกับเขา จากนั้นพอโทรหาก็ไม่ยอมออกไปด้วยกันอีกเลย

นี่ทำให้ฉินเสี้ยวหยวนรู้สึกอับจนหนทาง เด็กบ้านอู๋คนนั้นก็ไม่เลว แต่ไม่โดนใจฉินเยว่

ส่วนเฉินชางคนนี้ก็ทำให้ลูกเขาต้องนอนดึกตื่นเช้าทุกวัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็อดทอดถอนใจไม่ได้

เฮ้อ…ลูกสาว เมื่อโตแล้วก็ไม่ควรรั้งไว้…

เขาส่ายหน้าแล้วถอนใจออกมา มองเฉินชางที่กำลังเดินจากไป

จริงๆ แล้วเสี่ยวเฉินก็ไม่เลว เป็นคนที่มีศักยภาพคนหนึ่ง ส่วนเรื่องครอบครัว…ฉินเสี้ยวหยวนไม่ได้สนใจอะไร ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนมีหน้ามีตาในเมืองอันหยาง จะช่วยลูกเขยไม่ได้เชียวหรือ

……