เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 344
สรุปบท บทที่ 344 สถานการณ์พิเศษ!: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ
สรุปเนื้อหา บทที่ 344 สถานการณ์พิเศษ! – เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ โดย Internet
บท บทที่ 344 สถานการณ์พิเศษ! ของ เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ ในหมวดนิยายSlice of Life เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 344 สถานการณ์พิเศษ!
ปฏิบัติการทางคลินิกก็เป็นเช่นนี้เอง โรคภัยต่างๆ มีความซับซ้อน คุณจะต้องเปิดดวงตาทั้งสองให้กระจ่าง อย่าได้ถูกสิ่งอื่นมาทำให้ไขว้เขว
คำพูดของผู้ป่วยก็ไม่แน่ว่าจะเชื่อได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงญาติผู้ป่วยเลย!
จางซูเป็นอาจารย์หมอของแผนกฉุกเฉินฝ่ายอายุรกรรมที่ค่อนข้างเจนจัด มีประสบการณ์สูง หลังจากอ่านรายงานการตรวจเรียบร้อยแล้วก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ระยะนี้ผู้ป่วยกินอาหารแปลกๆ มีอาการบาดเจ็บภายนอก หรือมีนิสัยที่ชอบทำจนเป็นปกติในชีวิตประจำวันหรือเปล่าคะ”
เถียนชงสูดหายใจลึก ทำให้ตัวเองใจเย็นลง
ความจริงก็เหมือนที่หมอพูด แก้ปัญหาก่อนค่อยว่ากันเถอะ!
“ไม่มีครับ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับการดำเนินชีวิตของแม่ ผมเป็นคนดูแลด้วยตัวเอง ไม่มีอะไรผิดปกติ”
จางซูยังคงถามต่อไป “คุณมั่นใจหรือเปล่าคะว่าทางครอบครัวไม่มีใครมีประวัติเป็นโรคลมบ้าหมู”
เถียนชงใคร่ครวญอย่างละเอียดพบว่าไม่มีจริงๆ ชั่วชีวิตของเขาก็ไม่เคยได้ยินคุณตาคุณยายพูดถึงเรื่องนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ของเขามีชัก
“ไม่มี! ไม่มีแน่นอนครับ!”
คำตอบอันเด็ดขาดทำให้การวินิจฉัยจมลงสู่หล่มโคลนอีกครั้ง
ทางด้านเฉินชางกำลังอ่านอาการของผู้ป่วย ในสมองก็กำลังใคร่ครวญถึงโรคที่จะแสดงปฏิกิริยาเช่นนี้ พิจารณาถึงสาเหตุอาการทั้งหมดของโรคที่ถูกจัดอยู่ในประเภทลมบ้าหมู
สมองเป็นเหมือนซุปเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งจริงๆ มันกลั่นกรองและคิดคำนวณไม่หยุด!
เฉินชางวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว ต้องการข้อสรุปเช่นกัน
กล้ามเนื้อใบหน้ากระตุก
มีอาการสั่นที่ริมฝีปากและใบหน้า
เหงื่อออก…น้ำลายไหล…ใจหวิว…วิงเวียน…คลื่นไส้…
ทั้งๆ ที่ผู้ป่วยมีอาการชักและมีอาการเหล่านี้ปรากฏให้เห็น แต่สติรับรู้ของผู้ป่วยก็ยังแจ่มชัด!
ไม่มีอาการที่แสดงว่าสติรับรู้ของผู้ป่วยพร่าเลือนเลย
นี่มันแปลกมาก…
ทันใดนั้นเอง! ในสมองของเฉินชางก็ปรากฏความเป็นไปได้บางอย่างขึ้นมา!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางเครื่องให้ออกซิเจนข้างเตียง ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!
เฉินชางรีบพูดขึ้นว่า “ใครตั้งค่าเครื่องให้ออกซิเจนจนมีขนาดการไหลมากขนาดนี้”
จางซูรู้สึกเหมือนตรัสรู้ทันใด มีปฏิกิริยาขึ้นมาทันที รีบเงยหน้ามองไปทางนั้นโดยพลัน!
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว สภาพจิตใจเกิดความสับสน
จางซูหน้าเปลี่ยนสี รีบเดินออกมากล่าวกับหัวหน้าพยาบาลเสียงดังว่า “พยาบาลรับผิดชอบเตียงสิบเก้าคือใคร เข้ามานี่!”
นางพยาบาลเสี่ยวเหอได้ยินดังนั้นก็หวาดกลัวจนใจสั่น เดินเข้ามาด้วยท่าทางหวาดระแวง เมื่อพบจางซูก็พูดว่า “หัวหน้าจาง ฉันเป็นพยาบาลที่รับผิดชอบดูแลเตียงสิบเก้าค่ะ!”
จางซูเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเสี่ยวเหอก็รีบถามทันที “ใครเป็นคนตั้งค่าออกซิเจน”
เสี่ยวเหอเงยหน้าขึ้นด้วยอาการมึนงง จากนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนไป “7.5! บ้าหรือเปล่า!”
จากนั้นก็หันไปจ้องเถียนชง “ฉันบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าอย่าปรับเอง ทำไมคุณปรับตามใจชอบ!”
เถียนชงก็สับสนเช่นกัน “ผมไม่ได้แตะนะ! ผมไม่ได้แตะต้องอะไรเลย!”
ขณะนั้นเอง หญิงอายุหกสิบกว่าปีผู้เป็นมารดาของเถียนชงก็พึมพำออกมาว่า “ฉัน…ฉันเป็นคนปรับออกซิเจนเอง…”
เมื่อเธอพูดออกมาเช่นนี้ รอบด้านก็เงียบลงทันที!
เถียนชงตกตะลึงไปแล้ว เขาโกรธจนทนไม่ไหว แต่ก็รู้สึกจนใจเช่นกัน “แม่! บ้าไปแล้วหรอครับ ที่นี่คือโรงพยาบาลนะ แม่ทำแบบนี้ทำไม”
หญิงชรารู้สึกไม่ดีนัก เธอถอนใจออกมาเบาๆ แล้วส่ายหน้า “เมื่อวานหมอบอกแม่ว่าสูดออกซิเจนสักหน่อยจะดี บอกว่าสมองของของแม่ขาดเลือดและขาดออกซิเจน ทำให้เกิดวิงเวียนศีรษะได้ง่าย…แม่เลยคิดว่าจะสูดออกซิเจนได้เท่าไหร่กันเชียว”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหยาจื้อเหวินก็ยกนิ้วโป้งให้เฉินชางพร้อมสีหน้าเลื่อมใส กระซิบบอกว่า “สุดยอด!”
เฉินชางยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “บังเอิญๆ…”
เหยาจื้อเหวินยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรอีก
หากมีแค่ครั้งสองครั้งอาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่หากมีหลายครั้ง ยังจะเชื่อว่าเป็นเรื่องบังเอิญอีกหรือ หากคุณเชื่อ คุณก็ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!
เขาวินิจฉัยออกมาได้อย่างแม่นยำ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
จางซูรีบเรียกพยาบาลเสี่ยวเหอเข้ามาเพื่อเตรียมการรักษา
อาการของผู้ป่วยชัดเจนมาก นั่นก็คืออาการออกซิเจนเป็นพิษ การรักษาหลักๆ ก็คือ ใช้ยาประเภทยากล่อมประสาท ยากันชัก หรือยานอนหลับ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายในตอนที่เกิดอาการตื่นตระหนก
หลังจากจางซูพิจารณาครู่หนึ่งก็พูดกับเหยาจื้อเหวินว่า “เสี่ยวเหยา ไดอะซีแพม[1] 10mg ฉีดเข้าเส้นเลือดดำช้าๆ พารัลดีไฮด์[2]สำหรับผู้ใหญ่ 5 ml ฉีดเข้ากล้ามเนื้อ…”
เหยาจื้อเหวินรีบพยักหน้าแล้วเตรียมออกไปทำตามคำสั่งแพทย์ ส่วนนางพยาบาลเสี่ยวเหอก็รีบวิ่งออกไปจัดยา
ผู้ป่วยอีกหลายคนที่อยู่รอบๆ ก็พากันมองการวินิจฉัยและการรักษาในครั้งนี้ด้วยใจหวาดระแวง ในใจเต็มไปด้วยอารมณ์นับพันหมื่น แต่ละคนพากันส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์ออกมา
“ออกซิเจนเป็นพิษได้ด้วยหรือ”
“ใช่แล้ว! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินว่าออกซิเจนก็เป็นพิษได้!”
“น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“พยาบาล ผมไม่สูดออกซิเจนแล้ว…”
“ใช่ๆ! ฉันด้วย ฉันก็ไม่สูดออกซิเจนแล้ว”
[1] ไดอะซีแพม – Diazepam เป็นยามีฤทธิ์ส่งผลให้สงบจิตใจลง ใช้ในการรักษาโรควิตกกังวล, โรคสั่นเพ้อเหตุขาดสุรา, โรคสั่นเพ้อเหตุขาดเบ็นโซไดอาเซพีน, อาการกล้ามเนื้อกระตุก, อาการชัก, โรคนอนไม่หลับ และกลุ่มอาการขาอยู่ไม่สุข
[2] พารัลดีไฮด์ – paraldehyde คือสารที่มีฤทธิ์เป็นยากดประสาทและยานอนหลับ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ