เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 362

บทที่ 362 ปล่อยคุณเสแสร้งไปเถอะ!

เลน่าคอร์นถือสัญชาติที่มีหลายภรรยาได้ เขามีแฟนหลายคน ซึ่งผู้หญิงของเขาก็ชอบสร้างปัญหา แต่เขามีความสุขกับเรื่องนี้จนไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย!

ในความคิดของเขา หากไม่มีการแข่งขันก็ไม่มีการพัฒนา เหล่าแฟนสาวก็เป็นเช่นเดียวกัน หากไม่มีการเปรียบเทียบ พวกเธอก็จะไม่พัฒนาทักษะและฝีมือการบริการของตัวเอง

แฟนสาวของเลน่าคอร์นรับรู้การมีอยู่ของกันและกันทั้งหมด มีกระทั่งงานเลี้ยงรวมตัวด้วยซ้ำ

ปรัชญาการทำงานของเลน่าคอร์นก็เป็นเช่นนี้ เมื่อมีการแข่งขันถึงจะลดเงินทุนและรายจ่ายลงได้ ขณะเดียวกันก็เพิ่มคุณภาพการบริการได้อีกด้วย

ตัวอย่างเช่น เลน่าคอร์นพบว่าเลี้ยงดูแฟนสาวคนหนึ่งต้องใช้เงินเดือนละสองหมื่นดอลลาร์สหรัฐฯ แต่หากเลี้ยงดูแฟนสาวสองคนจะใช้เงินเพียงสองหมื่นห้าพันดอลลาร์สหรัฐฯ สามคนใช้เงินเพียงสามหมื่นดอลลาร์สหรัฐฯ

ในความคิดของเขา นี่เป็นปรัชญาที่น่าสนใจ

เมื่อเขาได้ยินว่าเจิ้งกั๋วถานมีเพื่อนเช่นนี้อยู่ก็รีบพูดขึ้นทันที “หวังว่าต่อไปจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกันนะครับ!”

เจิ้งกั๋วถานมีสีหน้ายินดี รีบตอบรับไปโดยพลัน

เลน่าคอร์นเป็นซีอีโอของบริษัทเกี่ยวกับการลงทุนแห่งหนึ่งในต่างประเทศ เจิ้งกั๋วถานอยากรู้จักนานแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสสานสัมพันธ์กับอีกฝ่าย เจิ้งกั๋วถานย่อมคว้าโอกาสนี้ไว้แน่นอน

เขาถึงกับพูดยิ้มๆ ว่า “แผลที่ขาของเสี่ยวสวี ผมจ่ายเงินค่ารักษาไปแค่หนึ่งหมื่นดอลฯ เองครับ”

เลน่าคอร์นได้ยินดังนั้นก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “ต้องเป็นเพื่อนกันจริงๆ สินะครับ ไม่งั้นราคานี้คุณคงไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของหมอ คุณเจิ้ง ถ้ามีโอกาสจะต้องแนะนำเพื่อนของคุณให้ผมรู้จักด้วยนะครับ ผมชอบคบเพื่อนเยอะๆ โดยเฉพาะเพื่อนที่มีความสามารถ”

เลน่าคอร์นพูดจาตรงไปตรงมาเป็นอย่างยิ่ง เขาเป็นชายหัวล้านอายุห้าสิบกว่าปีที่มีรูปร่างบึกบึน

ในใจของเจิ้งกั๋วถานรู้สึกผิดไปนานแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าเจ็ดแปดหมื่นก็ไม่น้อยแล้ว ทว่าตอนนี้เมื่อคิดดูอีกครั้งก็รู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ

ยิ่งคิดถึงตอนที่ตนพาตัวเฉินชางมาถึงบ้าน เชิญให้อีกฝ่ายรักษารอยแผลเป็นบนใบหน้าของภรรยาตนเองอีกครั้ง เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี

ตอนนั้นตัวเขายังลำพองใจอยู่ แต่ตอนนี้พอคิดดูแล้ว หากพูดออกไปก็มีแต่จะอับอายขายขี้หน้า ดังนั้นเมื่อเห็นว่าเฉินชางโทรมาจึงรีบออกมารับโทรศัพท์ทันที

เฉินชางยิ้มเล็กน้อย “ประธานเจิ้ง ผมมีเรื่องจะรบกวนหน่อยน่ะครับ”

เจิ้งกั๋วถานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที คนที่พัฒนามาจนถึงระดับฐานะแบบเขา สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือการติดหนี้น้ำใจ

เฉินชางมาให้ช่วยถึงที่แล้ว เจิ้งกั๋วถานย่อมดีใจ

“อ้อ เสี่ยวเฉิน คุณเกรงใจไปแล้วครับ บอกมาได้เลย หากเป็นเรื่องที่ช่วยได้ ผมเจิ้งกั๋วถานจะต้องช่วยคุณแน่นอน”

เฉินชางยิ้ม “คือแบบนี้นะครับประธานเจิ้ง ผมถูกใจห้องชุดห้องหนึ่งของอพาร์ทเมนท์ในเขตไห่อันใหม่ อยากจะซื้อไว้น่ะครับ ผมเตรียมเงินแล้ว แต่อาจมีคนซื้อไปก่อนก็ได้ ผมเลยอยากรบกวนคุณหน่อยน่ะครับ”

เจิ้งกั๋วถานได้ยินดังนั้นก็ยิ้มทันที คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรซะอีก นั่นห้องของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเขาเอง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจิ้งกั๋วถานก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมาโดยพลัน ใช่แล้ว!

ภรรยาของตนก็ได้เฉินชางช่วยเอาไว้ เช่นนั้นก็ให้เขาไปเลยดีกว่า

หากทำเช่นนั้น ประการแรกจะได้ตอบแทนหนี้น้ำใจ นอกจากนี้ยังอาจจะได้คบเป็นสหายกับเฉินชางอีกด้วย ภายภาคหน้าหากมีอะไรให้ช่วยเหลือจะได้คอยช่วยเหลือกันและกัน

คุยกันถึงตรงนี้แล้วเจิ้งกั๋วถานก็บอกไปว่า “อ้อ เสี่ยวเฉิน คุณบอกเลขห้องผมมาได้เลยครับ เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการให้คุณเอง”

เฉินชางพยักหน้าแล้วบอกเลขห้องไป

เจิ้งกั๋วถานจดเอาไว้แล้วพูดกับเฉินชางว่า “เอาละ เสี่ยวเฉิน เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการให้เองนะครับ คุณกลับไปพักผ่อนก่อน เดี๋ยววันหลังผมจะให้ผู้จัดการเอาไปมอบให้คุณเอง หรือจะพูดให้ชัดเจนก็คือ พอถึงเวลาผมจะให้ผู้จัดการติดต่อไปหาคุณนะครับ คุณสะดวกให้โทรเบอร์นี้ใช่ไหมครับ ผมจะได้ให้เขาติดต่อคุณ”

เฉินชางได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป “ถ้างั้นรบกวนประธานเจิ้งด้วยนะครับ”

เจิ้งกั๋วถานโบกมือ “เอาละๆ พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันหรอกครับ ผมประชุมอยู่ เดี๋ยววันหลังจะไปเป็นแขกที่บ้านคุณนะครับ”

หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว เจิ้งกั๋วถานก็กลับมาที่ออฟฟิศ เขามองทุกคนแล้วถามขึ้นว่า “ใครเป็นคนรับผิดชอบอพาร์ทเม้นท์ที่เขตไห่อันใหม่”

ทันใดนั้นผู้จัดการอายุสี่สิบกว่าปีคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ผมเองครับประธานเจิ้ง”

เจิ้งกั๋วถานพยักหน้า “เพื่อนของผมคนหนึ่งถูกใจห้องชุด ยูนิตเก้า ตึกสอง ห้อง 808 คุณจัดการให้ทีนะครับ เดี๋ยวผมส่งเบอร์และชื่อของเขาให้คุณ คุณก็ไม่ต้องประชุมแล้ว รีบไปจัดการเรื่องนี้ก่อนเลย”

ผู้จัดการได้ยินดังนั้นจะยังไม่เข้าใจอีกหรือ