เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 391

บทที่ 391 แผนการลึกล้ำ!

เฉินชางมองหวังจื้อด้วยความสงสัย “ผู้จัดการหวัง คือ…เรื่องจ่ายเงินอยู่ขั้นตอนไหนครับ”

หวังจื้อชะงักไปทันที แต่ไม่นานก็มีปฏิกิริยากลับมา รีบตอบไปพร้อมรอยยิ้มบางๆ ว่า “คุณเฉินล้อเล่นเหรอครับ ห้องชุดนี้ประธานเจิ้งมอบให้คุณ ไม่ต้องจ่ายเงินครับ!”

เฉินชางตกใจ “ให้ผมหรือ ไม่ได้ๆ แพงเกินไป!”

ห้องชุดราคาสี่ล้านกว่าหยวน บอกจะให้ก็ให้เช่นนี้ เพียงคิดเฉินชางก็หายใจไม่สะดวกแล้ว

นี่มันเงินสี่ล้านนะไม่ใช่สี่ร้อย ถึงได้คิดอยากจะให้ก็ให้

หวังจื้อหัวเราะ “คุณเฉินครับ เรื่องเงินคุณพูดกับผมก็ไม่มีประโยชน์! คุณเป็นเพื่อนของประธานเจิ้ง ผมว่าคุณโทรไปคุยกับประธานเจิ้งจะเหมาะกว่า”

เฉินชางคิดดูแล้วก็เห็นด้วย เขาพูดกับหวังจื้อไปก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไร…อีกฝ่ายก็ต้องฟังคำพูดของเจิ้งกั๋วถานอยู่ดี

คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็มองหวังจื้อครู่หนึ่งแล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ถ้างั้น…ผมขอตัวไปโทรศัพท์ก่อนนะครับ ผู้จัดการหวังรอผมสักครู่”

พูดจบก็โทรหาเจิ้งกั๋วถานทันที

เจิ้งกั๋วถานเห็นเฉินชางโทรมาก็รีบรับสาย “ฮัลโหล สวัสดีครับหมอเฉิน”

เฉินชางพยักหน้า “ประธานเจิ้ง สวัสดีครับ…”

เฉินชางยังพูดไม่ทันจบ เจิ้งกั๋วถานก็รีบพูดต่อไปว่า “หมอเฉิน ผมให้ผู้จัดการหวังติดต่อคุณแล้วนะครับ พวกเราจะรีบตกแต่งห้องให้เร็วที่สุด คุณก็คุยเรื่องคอนเซ็ปต์กับผู้จัดการหวังได้เลย พวกเรามีทีมของบริษัทอยู่แล้ว”

เฉินชางได้ยินดังนั้นก็รีบเดินออกไปข้างนอกทันที “ประธานเจิ้ง คือ…แพงเกินไป ผมรับไว้ไม่ไหวจริงๆ ครับ”

เจิ้งกั๋วถานหัวเราะ “หมอเฉิน ผมมีบางอย่างที่ต้องพูดกับคุณตรงๆ ตอนนั้นคุณเย็บแผลให้รั่วหยุน ตอนนี้เธอดีขึ้นมากแล้ว ผมเจิ้งกั๋วถานต้องขอบคุณคุณมากเลยนะครับ!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เจิ้งกั๋วถานก็หน้าแดง เขาไม่สบายใจทุกครั้งที่คิดเงินหลายหมื่นหยวนนั่น “ผมอยากเป็นเพื่อนกับหมอเฉินด้วยใจจริง เรื่องที่ผมช่วยคุณได้ก็มีไม่มาก คุณบอกว่าจะซื้อบ้าน งั้นผมก็จะซื้อให้คุณ นี่ก็เหมือนผมได้ตอบแทนบุญคุณพอดีไม่ใช่หรือครับ อีกอย่าง รอยแผลเป็นบนหน้าของภรรยาผมก็ยังได้คุณช่วยไว้อีก!”

“ดังนั้นเรื่องนี้คุณไม่ต้องเกรงใจผมหรอก ผมไปถามมาแล้ว ตอนนี้ค่าผ่าตัดศัลยกรรมของคุณมีมูลค่านับล้านหยวนเลยสินะครับ ถือว่าผมได้คบเพื่อนที่มีฐานะสูงกว่าอย่างคุณไปล่วงหน้า ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรผมจะได้พูดได้สะดวก”

เฉินชางได้ยินดังนั้นก็พูดว่า “เรื่องนี้…”

เจิ้งกั๋วถานพูดมาถึงตรงนี้แล้วก็รีบตอบกลับไปทันที “เสี่ยวเฉิน ตอนนี้คุณบรรจุเป็นหมอของโรงพยาบาลอันดับสองใช่ไหมครับ”

เฉินชางตอบ “ใช่ครับ ผมพึ่งแก้ปัญหาเรื่องบรรจุเข้าได้ไม่นานเองครับ”

เจิ้งกั๋วถานพึมพำออกมา “อ้อ…แบบนี้นี่เอง! เสี่ยวเฉิน คืออย่างนี้นะครับ เรื่องห้องเนี่ย ผมให้คุณ ที่คุณกังวลก็เพราะกลัวมีปัญหาใช่ไหมครับ คุณเป็นคนหนุ่มที่มีความสามารถสูง ไม่อยากให้ปัญหาเรื่องเงินเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้กลายเป็นจุดอ่อนไปฉุดให้ตกต่ำสินะครับ เอาแบบนี้แล้วกัน คุณช่วยส่งโทรศัพท์ให้หวังจื้อหน่อย เดี๋ยวผมคุยกับเขาเอง”

เฉินชางส่งโทรศัพท์ให้หวังจื้อ ทั้งสองปรึกษากันครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะคุยกันเรื่องลดราคา

เฉินชางได้ยินคำว่าเงินช่วยเหลือพิเศษ ซื้อแบบกลุ่ม ห้องร่วม…แล้วยังมีกิจกรรมส่งเสริมการขาย บัตรกำนันพิเศษ…

เมื่อเทียบกับประธานเจิ้งแล้ว ฝ่ายหวังจื้อได้แต่พยักหน้ารับ

สุดท้ายไม่ทราบว่าใช้เวลาไปนานเท่าไร หวังจื้อมองเฉินชางแล้วส่งสัญญาณ ok มาให้ จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้เขา

เจิ้งกั๋วถานพูดว่า “เสี่ยวเฉิน คือแบบนี้นะครับ เรื่องห้องก็ใช้โปรโมชั่นพิเศษร่วมกับโปรโมชั่นซื้อแบบกลุ่ม ผมจะให้บริษัทจัดกิจกรรมนี้ ให้คุณเป็นลูกค้าที่ชนะรางวัลกิจกรรม…”

เฉินชางฟังอย่างมึนๆ งงๆ แต่…ต้องบอกเลยว่า…วิธีของอีกฝ่ายมากมายจริงๆ

สุดท้ายเฉินชางก็ได้จ่ายเงินสมใจ จ่ายไปหนึ่งล้านหยวน

แต่…มีเรื่องเฟอร์นิเจอร์ การตกแต่งอะไรต่างๆ แถมมาอีกกองใหญ่!

เรียกว่าเฉินชางเข้าใจแล้ว ประธานเจิ้งดื้อดึงจะทำให้เงินหนึ่งล้านหยวนนี้ได้ผลลัพธ์เท่ากับหลายล้านหยวนแล้วมอบให้เขา

……

……

ทั้งสองคุยกันอีกครู่หนึ่ง สุดท้ายเฉินชางก็ต้องยอม เขาไม่ได้วุ่นวายกับเรื่องนี้อีก ก็เหมือนกับที่เจิ้งกั๋วถานบอก นี่เป็นการตอบแทนซึ่งกันและกัน เป็นเรื่องของน้ำใจ

เจิ้งกั๋วถานอยากเป็นเพื่อนกับตน ในอนาคตเขาเพียงช่วยเท่าที่ช่วยได้ก็พอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เฉินชางคิดว่าได้รู้จักคนอย่างเจิ้งกั๋วถานก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

เขาเดินออกมาจากฝ่ายขาย ไปกินข้าวเย็นด้วยกันกับหวังจื้อ

เฉินชางทราบดีว่าหวังจื้อช่วยตนเพราะเป็นคำสั่งของเจิ้งกั๋วถาน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนก็ควรดูแลรักษาทั้งสองฝ่าย

แรกเริ่มแปลกหน้า พบอีกคราสนิทสนม ไปๆ มาๆ พานพบเป็นสหาย

แม้เฉินชางจะทราบว่าหวังจื้อช่วยตนเพราะเจิ้งกั๋วถาน แม้เขาจะไม่ได้ทำอะไรเลย แค่พยายามทำงานของหัวหน้าให้ดีที่สุดเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรเฉินชางคงให้เจิ้งกั๋วถานช่วยไม่ได้ทุกเรื่อง หากคบเป็นเพื่อนกับหวังจื้อ ต่อไปคงลดความยุ่งยากลงไม่น้อย

มีเพื่อนมากก็มีหนทางมากมาย!

เฉินชางไม่ใช่เด็กน้อย อยู่ในสังคมเช่นนี้ย่อมไม่อาจคิดอะไรง่ายดาย ความสัมพันธ์ระหว่างคนเราก็เป็นเช่นนี้เอง

เฉินชางอยากเป็นเพื่อน หวังจื้อก็ยิ่งยินดีในใจ เมื่อทั้งสองมีใจเดียวกัน ความสัมพันธ์ย่อมลื่นไหลดั่งสายธาร

หลังกินข้าวกันมื้อหนึ่ง ทั้งสองก็พัฒนาความสัมพันธ์จนเรียกกันเป็นพี่เป็นน้องแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เฉินชางก็รู้สึกเหมือนมีคลื่นลมซัดสาดอยู่ในใจ ในเวลาเพียงช่วงเย็นของวันหนึ่งก็จัดการเรื่องบ้านไปเรียบร้อยแล้ว เมื่ออาบน้ำเสร็จ เขาก็ทอดตัวนอนบนเตียง คิดจะเซอร์ไพรส์ฉินเยว่สักหน่อย ช่วงสุดสัปดาห์จะพาเธอไปเดินเล่นและถือโอกาสคิดเรื่องอนาคตไปด้วยเลย วางแผนตกแต่งห้องและคิดเรื่องเฟอร์นิเจอร์ให้เรียบร้อย

เฉินชางรู้ดีว่าการแต่งบ้านก็เปรียบเสมือนหลุมไร้ก้น ดังนั้นครั้งนี้เรียกได้ว่าเจิ้งกั๋วถานมอบผลประโยชน์มหาศาลให้เขาแล้วจริงๆ

เมื่อคิดถึงท่าทางดีอกดีใจของฉินเยว่หลังเห็นห้อง เฉินชางก็เปี่ยมไปด้วยความสุข คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างคุ้มค่าแล้ว!

เขาหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความให้ฉินเยว่ว่า “บ่ายวันนี้ผมไปจัดการป้าใหญ่มาด้วยล่ะ!”

ฉินเยว่เพิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเห็นข้อความของเฉินชางก็ตกใจจนสะอึก!

เฉินชางคนนี้นี่…หน้าไม่อายเกินไปหรือเปล่า!

คุณป้าคนนั้นก็…น่ากลัวเกินไปหรือเปล่า!