ผู้ช่วย?
เฉินชางพยักหน้า แน่นอนว่าเขาต้องการผู้ช่วย แล้วต้องยังเป็นผู้ช่วยดีๆ สักหลายคนด้วย
การเย็บแผลที่ไม่เรียบตามมาตรฐานจะเย็บต่อเนื่องไม่ได้ จำเป็นต้องเปลี่ยนหัวเข็มและด้ายสำหรับเย็บอยู่ตลอด ยิ่งไปกว่านั้นบางแห่งก็ต้องให้คนช่วยผูกปม
เจิ้งกั๋วถานพยักหน้า หันไปมองผู้เชี่ยวชาญทั้งหลาย “ทุกคนมาด้วยกันเถอะครับ ไปช่วยหมอเฉินหน่อยนะครับ”
อืม เป็นประโยคที่ธรรมดามาก
แต่เมื่อทุกคนได้ยินเข้าหูกลับคิดไปแบบอื่น จะให้พวกเขาไปเป็นผู้ช่วยของหมอเล็กๆ นี่น่ะหรือ? อืม ต้องไม่พอใจแน่อยู่แล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าเป็นคนที่ในใจมีความหยิ่งยโสอยู่บางคนแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกเช่นนี้
แต่ที่นี่คือบ้านของเจิ้งกั๋วถาน ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมาทำตัวเรื่องมาก
ฉินเซียง หมอชราที่พูดขึ้นเมื่อครู่นี้ยิ้มออกมา “ได้ครับ ไม่มีปัญหา ทุกคนก็ไปดูด้วยกันเถอะ ถ้าต้องรักษาซ่อมภายหลังจะได้วางแผนไว้ในใจ”
ทุกคนเห็นฉินเซียงพูดจึงพยักหน้า เดินตามเข้าไป
……
……
ผู้เชี่ยวชาญคนละสายย่อมให้ความสำคัญในการเย็บแตกต่างกัน ถ้าเป็นหมอด้านความงาม การออกแบบคือสิ่งสำคัญที่สุด ถ้าเป็นแพทย์ด้านการรักษา การฟื้นตัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
ผู้หญิงสวมแว่นตาพูดขึ้นว่า “นี่คือแผนการเย็บที่พวกเราออกแบบไว้ คุณรับไปสิ”
เฉินชางพยักหน้ารับแผนงานมาแล้วพูดขึ้นว่า “ขอบคุณครับ!”
ผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจเขา เดินตรงเข้าไปด้านในเลย
เฉินชางเห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างจนใจ ก้มหน้าลงมองแผนงานในมือ
อืม เชี่ยวชาญมาก แผนงานที่ออกแบบโดยการร่วมมือกันระหว่างแพทย์เฉพาะทางด้านการรักษาและแพทย์ด้านความงาม เป็นแผนการเย็บที่ค่อนข้างสมบูรณ์เลย
หลังจากดูคร่าวๆ แล้ว เฉินชางก็โยนแผนงานไว้บนโต๊ะแล้วยืดตัวขึ้นเดินเข้าไปในห้อง
เพราะว่าแผนการเย็บนี้ไม่เข้าตาเฉินชางเลย
แผนงานนี้จะเทียบกับ [ดวงตาแห่งความงาม] ได้หรือ?
ความแตกต่างมีไม่มากหรอก ก็แค่ต่างกันราวฟ้ากับเหวแค่นั้นเอง
หลังจากเตรียมงานเสร็จ เฉินชางก็พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ทุกคน “ผมจะเริ่มแล้วนะครับ”
ฉินเซียงพยักหน้า “ครับ!”
ชายหัวล้านอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าด้วย “โอเคครับ”
ผู้หญิงสวมแว่นชื่ออันจิ้ง เธอเป็นประธานเครือข่ายแพทย์ศัลยกรรมพลาสติก มีชื่อเสียงในวงการศัลยกรรมความงามที่เมืองอันหยางมาก เพียงแต่ตอนนี้เธอยืนอยู่ด้านข้างราวกับไม่อยากเกี่ยวข้อง มือทั้งสองกอดอก ทำท่าทางเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน
เฉินชางหยิบเข็ม ET164 ขึ้นมา ทักษะ [ดวงตาแห่งความงาม] ถูกกระตุ้น เริ่มลงมือทำงานแล้ว เฉินชางตัดสินใจเริ่มเย็บจากตรงกลางก่อน จุดนี้เป็นจุดที่ยากที่สุด แต่เมื่อเย็บเสร็จแล้ว ความยากในการการเย็บอีกสองด้านจะลดลง ต้องการแค่เข็มหลายเล่มเท่านั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นอีก
พูดจบเฉินชางก็หยิบเข็มขึ้นมา แทงเข้าไปที่ผิวหนัง!
ตอนนี้ทุกคนเกร็งจนเหงื่อแตก!
เข็มกลมจะเข้าไปได้หรือ?
ยิ่งไปกว่านั้นยังเล็กขนาดนี้ด้วย…
ความยากยิ่งเพิ่มขึ้นอีก
ใช้เข็ม 164 เย็บแผลนี่นะ คุณบ้าไปแล้วหรือไง? เข็มโค้งไม่ถึงสองมิลลิเมตร คิดจะแทงเข้าไปในผิวหนังมันยากเกินไปแล้ว
อันจิ้งยืนอยู่ที่นั่น เตรียมดูเรื่องตลก
เนื่องจากเข็ม164 สั้นและเล็กเกินไป หากใช้แหนบจับบริเวณกลางเข็มจะแทงเข้าไปในผิวหนังไม่ได้ ดังนั้นเฉินชางจึงต้องใช้แหนบคีบบริเวณปลายเข็ม
เมื่อเป็นเช่นนี้ระดับความยากก็จะมากขึ้นอีก!
คิดจะแทงให้ทะลุผิวหนังก็จะยากขึ้นอีก!
ในขณะที่ทุกคนกำลังกังวลนั้นเอง ปลายเข็มของเฉินชางก็ทะลุเข้าไปในผิวหนังโดยพลัน ออกแรงที่แหนบเพียงเล็กน้อยปลายเข็มก็ปรากฏด้านตรงข้ามแล้ว!
การกระทำที่ดูง่ายแบบนี้ทำให้ทุกคนมองจนตาค้าง!
โอ้โห!
อะไรกันนี่?
ง่ายขนาดนี้เชียว?
ทุกคนชะงักไป หรือว่ามันจะง่ายขนาดนี้เลย?
หรือก่อนหน้านี้พวกเราเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับเข็มกลมผิด?
หรือเพราะเป็นเข็มเบอร์สี่ทำให้ปลายเข็มคมยิ่งขึ้น?
ทุกคนเค้นสมอง เริ่มใคร่ครวญถึงสาเหตุ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ