เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 446

บทที่ 446 ตกลงเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่!

อันที่จริงหัวหน้าแผนกวิสัญญีก็ตกตะลึงเช่นกัน คนที่เย็บหลอดเลือดเล็กบริเวณม้ามถึงขั้นนี้ได้จะมีแค่ความสามารถเพียงอย่างเดียวไม่ได้! แต่จะต้องมีความรับผิดชอบและความมั่นใจด้วย!

เขาเป็นวิสัญญีแพทย์มานานหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหมอที่เย็บหลอดเลือดเล็กบริเวณม้ามได้ ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องการผ่าตัด หรือเรื่องที่ว่ามีกี่คนที่เย็บได้เลย แต่จะมีกี่คนกันเชียวที่เต็มใจเย็บมัน!

ม้ามแตกเช่นนี้ หากคิดจะรักษาก็ต้องมีระบบไหลเวียนโลหิตที่ดี ทว่าการตัดม้ามและการเย็บซ่อมม้ามส่วนที่เสียหายล้วนเป็นการผ่าตัดเพื่อรักษาม้ามแตกทั้งสิ้น! ส่วนที่ซ่อมแซมได้ก็ซ่อมแซม ส่วนที่ซ่อมแซมไม่ได้ หรือเนื้อเยื่อตายหมดแล้วก็ต้องตัดทิ้ง

ส่วนที่เสียหายจนซ่อมแซมไม่ได้ก็เป็นเพราะขาดเลือดไปเลี้ยงจนทำให้เซลล์ตาย ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เฉินชางทำในตอนนี้ก็เพื่อรักษาม้ามของผู้ป่วยไว้ให้ได้ ต่อให้รักษาไว้ได้เพียงเล็กน้อยก็ยังมีประโยชน์ใหญ่หลวงต่อสุขภาพของผู้ป่วยในภายหลัง

โครงสร้างอันซับซ้อนของหลอดเลือด รวมไปถึงเนื้อเยื่อม้ามอันเละเทะล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้การผ่าตัดนี้ยากขึ้นทั้งสิ้น!

โชคดีที่เป็นเฉินชาง! หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงบอกบ๊ายบายกับม้ามแตกพวกนี้ไปแล้ว เพราะการเย็บหลอดเลือดจะทำให้การผ่าตัดอันตรายยิ่งขึ้น! ดังนั้นแม้จะพูดออกไปว่าจะทำ แต่เสียงโน้มน้าวกล่าวเตือนกลับมีมากกว่า

หากถามว่ายากหรือไม่ ก็ต้องยากมากแน่นอน!

หากถามว่าเหนื่อยหรือไม่ จะไม่เหนื่อยได้อย่างไร!

ทำงานที่ต้องใช้ทั้งความละเอียดและประณีตเช่นนี้จะทนทำไปได้นานแค่ไหนกันเชียว ทว่าเมื่อคิดถึงสภาพเด็กชายที่กำลังร้องไห้คนนั้น เฉินชางก็รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างนี้คุ้มค่าแล้ว

เพราะเป็นเช่นนี้ พวกเขาจึงมีท่าทียินดีและพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อรักษาโครงสร้างเนื้อเยื่อของม้ามและปกป้องระบบการทำงานของมันให้ดีที่สุด

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เฉินชางทำตั้งอยู่บนหลายเงื่อนไข

การรักษาเส้นเลือดเล็กบริเวณม้ามเช่นนี้ คนอื่นอาจคิดว่าไร้ประโยชน์ แต่หากมันช่วยรักษาม้ามเอาไว้ได้ส่วนหนึ่ง สำหรับผู้ป่วยก็เท่ากับรักษาคุณภาพชีวิตเอาไว้ได้ส่วนหนึ่ง

หลี่เป่าซานมองดูหลอดเลือดที่เฉินชางเย็บซ่อมแซมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในดวงตาอัดแน่นไปด้วยความชื่นชมยากบรรยาย!

เถามี่ก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน

ที่พวกเขาตื่นเต้นและกระตือรือร้นเช่นนี้ไม่ใช่เพราะเฉินชางเก่ง แต่เป็นเพราะนี่ทำให้พวกเขามั่นใจเรื่องสุขภาพของผู้ป่วยมากขึ้นอีกหลายส่วนแล้ว

เฉินชางวางเข็มเย็บลงแล้วพูดกับหลี่เป่าซานว่า “ให้ผมตัดม้ามเถอะครับ ตอนนี้ผมเข้าใจสภาพม้ามของผู้ป่วยดี รู้ว่าควรตัดตรงไหน หรือไม่ควรตัดตรงไหน”

หลี่เป่าซานมองความเด็ดเดี่ยวที่อัดแน่นอยู่ในดวงตาของเฉินชาง เขาไม่ได้ปฏิเสธ ทำเพียงพยักหน้ารับ แต่ก็ยังกำชับไปว่า “ระวังด้วยนะครับ!”

เฉินชางพยักหน้า! จากนั้นจึงหันไปรับมีดผ่าตัด

ในกรณีที่ม้ามแตก การเย็บหลอดเลือดทั้งหมดไม่อาจช่วยรักษาม้ามได้ทุกส่วน นี่เป็นเพราะลักษณะโครงสร้างและกายวิภาคของม้าม ตอนนี้แม้ส่วนประตูม้าม (hilum lienis) และส่วนกลางของม้ามของผู้ป่วยจะสูบฉีดโลหิตได้ดีแล้ว แต่รอบนอกก็ยังต้องตัดออก!

เฉินชางยกม้ามออกมานอกแผลผ่าตัดอย่างระมัดระวัง!

ดวงตาของเขากวาดมองม้ามไม่หยุดเพื่อหาเนื้อเยื่อม้ามที่ตายแล้วราวกับเครื่องสแกน

แม้เฉินชางจะมีทักษะการผ่าตัดม้าม แต่ก็เป็นเพียงทักษะระดับต้น เขาจึงยอมจ่ายคะแนนทักษะเพื่อพัฒนาระดับทักษะไปให้ถึงระดับปรมาจารย์โดยไม่ลังเล!

เฉินชางมีคะแนนทักษะอยู่เกือบสามสิบแต้ม เขาใช้ไปหกแต้มเพื่อทำให้ทักษะพัฒนาไปถึงระดับปรมาจารย์ ที่ทำเช่นนี้เพราะเขาจำเป็นต้องระมัดระวังให้มาก เนื่องจากความเสียหายใดๆ แม้จะเล็กน้อยแต่ก็เป็นการทำลายเนื้อเยื่อรอบๆ ม้ามเช่นกัน

ความอันตรายของการตัดม้ามอยู่ที่การเสียเลือดมากระหว่างผ่าตัด ทว่าม้ามของผู้ป่วยในตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นเพราะข้างในเต็มไปด้วยเลือด เนื้อเยื่อก็ค่อนข้างเปราะบางและยังมองยากมาก ดังนั้นเฉินชางจึงต้องยกม้ามออกมานอกแผลผ่าตัด ยังดีที่ขั้วเชื่อมม้ามค่อนข้างยาว มิฉะนั้นคงต้องทรมานกันมากกว่านี้

หลี่เป่าซานและเถามี่มองดูเฉินชางอย่างใจจดใจจ่อด้วยกลัวว่าจะเกิดปัญหา เนื่องจากการเสียเลือดก่อนหน้านี้ทำให้มีพังผืดบริเวณขั้วม้ามจนกลายเป็นอุปสรรคต่อการผ่าตัดอยู่บ้าง ทว่าห้ามทำให้ขั้วม้ามฉีกขาดเด็ดขาด! มิฉะนั้นจะมีเลือดออกมากอีกครั้ง!

จะกล่าวเช่นนี้ก็ย่อมได้ ม้ามก็เปรียบเสมือนซาลาเปาที่มีไส้และน้ำซุปมากแต่แป้งบาง และตอนนี้แป้งบางๆ ข้างนอกก็เสียหายไปจำนวนหนึ่งแล้ว จะต้องตัดส่วนที่เสียหายนี้ออก ซึ่งต้องทำอย่างระมัดระวังและตั้งใจ ห้ามทำให้เลือดออกมากอีกเด็ดขาด!

นี่เป็นงานที่ต้องใช้ความละเอียดและประณีตอย่างสูง

คิดแล้วหลี่เป่าซานก็อดยิ้มไม่ได้ บนร่างมีประกายความมั่นใจแผ่ออกมา

สภาพช่องท้องของผู้ป่วยตอนนี้ไม่อาจทำให้วางใจได้เลย ลำไส้มีสภาพเละเทะ ลำไส้ส่วนหนึ่งเลื่อนไปถึงช่องอกแล้วด้วยซ้ำ! กระบังลมก็ฉีกขาดไปแล้ว!

ในตอนนี้หลี่เป่าซานถึงกับกลืนน้ำลายดังอึก เขากำลังแย่ นี่ต้องรักษาส่วนกระบังลมและลำไส้ไปพร้อมกัน แต่ตัวเขาไม่เชี่ยวชาญการรักษากระบังลม

จะทำอย่างไรดี

ตอนนี้เฉินชางได้พักไปครึ่งชั่วโมงกว่า พลังกายจึงฟื้นกลับคืนมาแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวอาสาขึ้นเองว่า “หัวหน้าครับ เดี๋ยวผมทำส่วนกระบังลม คุณก็รับผิดชอบส่วนลำไส้ไป ดีไหมครับ”

ประโยคนี้ทำให้หลี่เป่าซานลอบตกใจ “คุณเย็บรักษากระบังลมเป็นด้วยหรือ”

เฉินชางพยักหน้า “ครับ! ทำเป็นครับ”

เถามี่และหัวหน้าแผนกวิสัญญีที่อยู่ข้างๆ ตกใจจนตาค้างไปนานแล้ว

ไอ้หนูนี่…เป็นแค่แพทย์ดูแลไข้จริงหรือ

หากเฉินชางบอกว่าตัวเองเป็นหัวหน้าแผนกพวกเขาก็คงเชื่อ เพราะนอกจากเรื่องที่เฉินชางมีผมหนาดกดำซึ่งไม่เหมาะกับมาดหัวหน้าแผนกแล้ว ส่วนอื่นเขาไม่ขาดไปแม้แต่อย่างเดียว

ยิ่งไปกว่านั้น เขาช่างเป็นแพทย์ดูแลไข้ที่ดุดันเหลือเกิน!

อะไรก็ทำเป็นหมด รักษาม้ามก็ทำเป็น ผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจก็ทำเป็น เย็บหลอดเลือดก็ทำได้ คิดไม่ถึงว่าจะรักษากระบังลมได้ด้วย!

นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่!