เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 450

บทที่ 450 คอรัปชั่นต่อหน้าผมแบบนี้จะบ้าเกินไปแล้ว!

คะแนนเสียงมาจากคะแนนของทุกคน ซึ่งรวมไปถึงผู้ตัดสินในงานด้วย!

ชั่วขณะที่พวกเขาเห็นข่าวของเมืองอันหยาง ทุกคนต่างก็ตกตะลึง! พวกเขารู้สึกว่าชื่อที่ปรากฏในข่าวช่างคุ้นเคยจนน่าตกใจ!

ใช่แล้ว เฉินชางนั่นเอง

พวกเขาจำได้ดี มีหมอคนหนึ่งชื่อเฉินชางไม่ได้มาร่วมงาน

จากหนึ่งเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย ขณะนี้ทุกคนพากันเปิดอ่านข่าว ในข่าวเขียนอย่างชัดเจนว่า ‘มีรายงานว่าเดิมทีวันนี้หมอเฉินชางต้องไปเข้าร่วมงานสัมมนาประจำปีของสมาคมศัลยกรรมตับและถุงน้ำดี…’

ทุกคนชะงักไป

ชื่อเหมือนกันเฉยๆ หรือเปล่า

คงไม่ใช่หรอก!

เนื่องจากโปรแกรมลงคะแนนเป็นแอปฯ ที่ใช้กันเฉพาะในวงการแพทย์ ซึ่งแอปฯ จะคอยนำเสนอเรื่องราวข่าวสารใหม่ล่าสุดที่เกี่ยวข้องกับวงการแพทย์ด้วย ดังนั้นขณะที่ทุกคนกำลังจะลงคะแนนย่อมเห็นข่าวเด้งขึ้นมา

ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างก็เงียบไป!

ภาพข่าวภาพแรกเป็นภาพเฉินชางจากกล้องวงจรปิด เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เต็มไปด้วยเลือด กำลังกดปากแผลให้ผู้บาดเจ็บ มีเวลาเขียนไว้ว่า 07.25 น.

อีกภาพหนึ่งเป็นภาพบริเวณหน้าห้องผ่าตัด เฉินชางดูท่าทางเหนื่อยล้า เวลาคือ 16.40 น.

อีกภาพหนึ่งเป็นภาพเด็กชายถือหูฟังแพทย์กำลังโค้งคารวะให้เฉินชาง เวลาคือ 17.15 น.

ทั้งสามภาพทำให้บุคลากรทางการแพทย์ทุกคนในงานคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนถึงห้าโมงเย็น เวลารวมทั้งสิ้นสิบชั่วโมง จินตนาการได้เลยว่าการกู้ชีพในคราวนี้ยากลำบากเพียงใด จินตนาการได้เลยว่าภายในห้องผ่าตัดจะเคร่งเครียดเพียงใด

สุดท้ายมีนักข่าวลงสัมภาษณ์สั้นๆ ว่า

นักข่าว “หมอเฉิน ตอนเห็นผู้ป่วยนอนจมกองเลือด คุณคิดอย่างไรคะ”

เฉินชาง “ผมเป็นหมอ ควรช่วยเธอ!”

……

……

“ผมเป็นหมอ ควรช่วยเธอ!”

ประโยคง่ายๆ ประโยคนี้ถึงกับทำให้หมอทุกคนที่ได้เห็นข่าวรู้สึกแสบจมูก

นี่คือหมอ!

ทุกคนพากันอ่านคอมเมนท์ที่วิ่งอยู่ในข่าว แต่ละคนสงบใจไม่ได้เลย!

ใช่แล้ว!

งานสัมมนาประจำปีอะไรกัน!

การคัดเลือกอะไรกัน!

ของเหล่านี้สำคัญด้วยหรือ

ต่อให้สำคัญเพียงใด จะสำคัญกว่าชีวิตผู้ป่วยหรือ

ความหมายเบื้องหลังของการรักษาสิบชั่วโมงนี้คืออะไร ทุกคนล้วนเข้าใจกระจ่างแจ้ง

เฉินชางเผชิญหน้ากับผู้ป่วย รักษาอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกหลากหลาย

นี่คือจิตวิญญาณของหมอ!

ไม่ว่าเวลาใด ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด สมควรเตือนตัวเองทุกชั่วขณะว่าเราคือหมอ!

คำว่าหมอคำนี้ไม่ใช่เพียงอาชีพเท่านั้น บางครั้งมันก็คือความรับผิดชอบด้วย

เฉินปิ่งเซิงเห็นข่าวนี้แล้ว จางจื้อซินที่อยู่ข้างๆ ก็เห็นข่าวนี้แล้วเช่นกัน ทั้งสองรู้สึกสะเทือนอารมณ์ยิ่งนัก นี่ถึงจะเป็นลักษณะที่เสี่ยวเฉินควรมี!

งานสัมมนาประจำปีอะไรกัน!

ไม่มาก็ช่างเถอะ!

เฉินปิ่งเซิงดีใจมาก เฉินชางทำเช่นนี้ เขาก็ภาคภูมิใจไปด้วย!

เขาชี้ไปที่รูปเฉินชาง พูดกับเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยกันว่า “ดูสิ ลูกศิษย์ผมเอง!”

คนอื่นยกนิ้วโป้งให้แล้วกล่าวว่า “เยี่ยมไปเลย ผมนับถือเลยครับ!”

หมอจากแผนกศัลยกรรมทั่วไปของโรงพยาบาลประชาชนแห่งอำเภอหลันก็มาร่วมงานสัมมนาประจำปีนี้ด้วย หัวหน้าแผนกต้วนปัวและรองหัวหน้าแผนกหยางเผิงเห็นภาพคนคุ้นหน้าในรูปก็คิดไปถึงผู้ป่วยไฟไหม้ในตอนนั้นที่เฉินชางช่วยรักษาด้วยการใส่สายระบายเลือดในที่เกิดเหตุ!

ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นและตื้นตัน

นี่สิถึงจะเป็นลักษณะที่หมอสมควรมี!

เฉินชางสุดยอดไปเลย!

บนเวที จางโหย่วฝูเห็นข่าวนี้แล้ว เฉียนเลี่ยงก็เห็นข่าวนี้แล้ว พวกเขาสองคนชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง!

ทันใดนั้นพวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมโทรหาเฉินชางหลายสิบสายแต่กลับไม่มีการโทรกลับแม้แต่สายเดียว!

ช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนั้นจะโทรกลับได้อย่างไร!

จะเอาเวลาที่ไหนมาโทรกลับ

พวกเขารู้แล้วว่าทำไมเฉินชางจึงไม่ได้มาร่วมงานสัมมนาประจำปี! นั่นก็เพราะมีเรื่องที่สำคัญกว่างานสัมมนาประจำปีเป็นร้อยเท่าให้เขาต้องจัดการ มีเรื่องที่สำคัญกว่าการเลือกคณะกรรมการสมาคมศัลยกรรมตับและถุงน้ำดีรอให้เขาไปทำอยู่