เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 456
บทที่ 456 นี่มันสุดยอดไปเลย!
หมอดีกรีปริญาเอกทั้งหลายมองหน้ากัน!
เรื่องที่หมอจบปริญาตรีทำได้แต่หมอจบปริญญาเอกทำไม่ได้
นี่มันปกติมากไม่ใช่เหรอ!
ทำไมพวกเราต้องตกใจด้วยล่ะ!
เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาตรี ของพวกเขา ตอนนี้แต่งงานมีลูกจนเป็นลุงเป็นป้าได้แล้ว ส่วนพวกเขาไม่ต้องพูดถึงสามีภรรยาเลย แม้แต่แฟนก็ยังไม่มี!
ทำไมพวกเราต้องตกใจด้วย!
ตอนนี้เพื่อนที่จบปริญญาตรีพร้อมพวกเขาไปทำงานเกี่ยวกับเภสัชจลนศาสตร์[1]แล้ว รายได้ปีละล้านหยวนก็พอเลี้ยงดูสาวๆ แล้ว ส่วนพวกเขาอย่าพูดถึงสาวๆ เลย รู้จักแต่มือเท่านั้นแหละ!
ทำไมพวกเขาต้องตกใจด้วยล่ะ!
พวกเขาฝึกตนถึงขั้นต่อให้ภูเขาถล่ม หรือคลื่นยักษ์ซัดสาดก็ไม่ตกใจแล้ว อย่างมากก็แค่หยุดแสยะยิ้มให้มันอย่างไม่แยแส ทั้งหมดนี่ก็เพื่อปกปิดจิตวิญญาณที่กรีดร้องอยู่ภายใน!
โจวหงกวงมองเหล่านักเรียนที่นั่งหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านตรงหน้าเหล่านั้น ดูเหมือน…พวกเขาจะไม่แปลกใจเลยสักนิด!
นี่…มันจะไม่เข้ากับบทบาทของตัวเองเกินไปหรือเปล่า!
เดิมทีโจวหงกวงตัดสินใจแล้วว่าจะถือโอกาสสั่งสอนพวกกระต่ายน้อยไม่รู้จักโลกเหล่านี้เสียหน่อย แต่ว่า…พอเห็นท่าทีของทุกคนที่นั่งฟังคำพูดของเขานิ่งๆ คล้ายจะ…ไม่มีความแปลกใจ หรือความตื่นตะลึงเลยแม้แต่น้อย นี่ทำให้โจวหงกวงไม่ชินเอาเสียเลย
โจวหงกวงมองต่งเฉิน หมอดีกรีปริญญาเอกผู้เป็นนักเรียนที่ได้ความที่สุดของตน คิดว่าควรต้องเชือดไก่ให้ลิงดูเสียหน่อยแล้ว จึงถามขึ้นว่า “เสี่ยวต่ง คุณไม่แปลกใจเหรอครับว่าเฉินชางทำอะไรได้บ้าง และทำไมผมถึงให้พวกคุณอยู่ต่อ”
ต่งเฉินแค่นเสียงหัวเราะออกมา ยังคงใช้มุกเดิมคือทำหน้านิ่งคล้ายท่าทางตั้งใจฟังแล้วจึงส่ายหน้า “ไม่สงสัยครับ!”
โจวหงกวงมองอีกฝ่าย คิดว่าเจ้าทึ่มนี่รู้จักฟังคำพูดเขาดีๆ ด้วยหรือ จากนั้นจึงทอดถอนใจออกมาแล้วมองหวังซินหลง นักเรียนดีกรีปริญญาเอกที่มีนิสัยค่อนข้างกระตือรือร้นมากกว่า “เสี่ยวหวัง คุณล่ะครับ”
หวังซินหลงตอบอย่างชาญฉลาด “ผมคิดว่าอาจารย์ให้พวกผมอยู่ต่อย่อมต้องมีเหตุผลของอาจารย์แน่นอนครับ!”
โจวหงกวงชะงักไปทันที
ไม่ใช่
ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
หลังจากโจวหงกวงดูการผ่าตัดของเฉินชางจบแล้วก็รู้สึกชื่นชอบในตัวหมอหนุ่มคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ อายุเพียงยี่สิบเจ็ดก็เก่งขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่แค่ผ่าตัดได้ดีเท่านั้น แต่ยังปรับปรุงวิธีการผ่าตัดได้ถึงสองวิธี แล้วหมอดีกรีปริญญาเอกพวกนี้ล่ะ
คิดกันเองไม่เป็นเลยหรือไง
ไม่อายกันบ้างเหรอ
ด้วยเหตุนี้ โจวหงกวงจึงไม่พอใจมากจนอยากสั่งสอนพวกกระต่ายน้อยเหล่านี้เสียหน่อย แต่ว่า…เรื่องสั่งสอนไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือต้องมีเหตุผลอันสมควร!
ผลก็คือเพิ่งเข้ามาในห้อง เจ้าพวกนี้ก็มอบเหตุผลให้โจวหงกวงแล้ว นั่นก็คือความโอหัง!
ตนรั้งให้พวกเขาอยู่ต่ออีกหนึ่งคืน พวกเขาคงพานมีอคติกับเฉินชางไปแล้วแน่นอน คงดูถูกเฉินชางไปแล้ว ดังนั้นจึงได้แสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา!
ด้วยเหตุนี้โจวหงกวงจึงจงใจพูดกระตุ้นความสงสัยของพวกเขา โดยการบอกพวกเขาว่าเฉินชางมีความเก่งกาจอย่างที่จะดูถูกไม่ได้ จากนั้นค่อยสั่งสอนพวกเขาให้ดี
น่าเสียดาย…
บทบาทนี้ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้แล้ว เจ้าพวกนี้ถึงกับไม่สงสัยอะไรแม้แต่น้อย!
แต่…ขิงยิ่งแก่ก็ยิ่งเผ็ด!
โจวหงกวงไต่เต้าเป็นนักวิชาการได้ ไต่เต้าจนเป็นรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้ ย่อมต้องมีความยืดหยุ่นในการสื่อสารเป็นธรรมดา
สุดท้ายจึงแค่นเสียงเย็นออกมาครั้งหนึ่ง “อ้อ!ใช่แล้ว พวกคุณคงไม่รู้สินะครับว่าเสี่ยวเฉินจบแค่ปริญญาตรี”
ต่งเฉินผู้เป็นพี่ใหญ่ของกลุ่มนักเรียนกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “พวกเรารู้แล้วครับ พวกเราตรวจสอบกันมาแล้ว! ดูสิครับ นี่เว็บไซต์ของโรงพยาบาลอันดับสอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ