เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 458
บทที่ 458 เวลาไม่พอแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินชางยังพบว่าที่อยู่อีเมล์แนบท้ายมานั้นเป็นอีเมล์ส่วนตัว! เขาถึงกับชะงักไปเล็กน้อย…หรือว่าวารสารระดับสูงเช่นนี้จะต้องติดต่อกับบรรณาธิการด้วย
เฉินชางยังไม่ทันตอบกลับก็มีข้อความฉบับหนึ่งส่งมาจากอีเมล์ไม่คุ้นเคยอีกครั้ง!
“สวัสดีครับคุณเฉินชาง ผมคือถังเซิน บรรณาธิการของวารสาร BJS ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ต่อไปพวกเราจะติดต่อกับคุณอย่างต่อเนื่องนะครับ…”
เฉินชางเงียบไป นี่คือวารสารระดับไฮเอนด์ ทั้งยังมีบริการส่วนตัวแนบมาด้วย มาพร้อมกับบรรณาธิการที่ใช้ภาษาจีนอีก…นี่มันจะดีเกินไปหรือเปล่า
เมื่อคิดถึงวารสารการปลูกถ่ายตับ เฉินชางก็ต้องส่ายหน้า จากนั้นก็นอนหลับต่อไป!
……
……
เช้าวันต่อมา เฉินชางตื่นแล้วก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อย สิ่งเดียวที่ขาดไปก็คือสูทเพียงตัวเดียวของตนที่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว!
วันนี้คงต้องใส่ชุดลำลองไปก่อน
ทว่าทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เฉินชางชะงักไปเล็กน้อย
ใครมาเคาะประตูแต่เช้าแบบนี้เนี่ย
เมื่อเขาเปิดประตูออกไป ก็พบว่าฉินเยว่วิ่งถือสูทชุดหนึ่งเข้ามาในห้อง!
เฉินชางชะงักไปทันที
“คุณบอกว่ายังหลับอยู่ไม่ใช่เหรอครับ”
ฉินเยว่หัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร เพียงเปิดถุงสูทใบใหญ่ในมือออกแล้วพูดว่า “เร็ว ลองสวมดูหน่อยค่ะ! พอดีตัวหรือเปล่า…”
พูดพลางก็หยิบสูทออกมาจากถุงสำหรับใส่สูท ตัวสูทเรียบกริบและเป็นสีกากีเหมือนเดิมราวกับซื้อมาใหม่!
เฉินชางชะงักไปทันที “คุณไปเอามาจากไหนครับ”
ฉินเยว่หน้าแดง “ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ ยังไงก็ใส่แค่วันเดียว! ลองก่อนเถอะค่ะว่าพอดีตัวหรือเปล่า”
จู่ๆ เฉินชางก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “คงไม่ใช่ว่าคุณ…เอาสูทของพ่อคุณมาหรอกนะครับ”
ฉินเยว่เห็นว่าตนเองถูกจับได้แล้วจึงยิ้มกระอักกระอ่วนออกมาทันที “ยังไงวันนี้พ่อก็ไม่ต้องใส่ เดี๋ยวคุณใส่แล้วฉันจะซักคืนให้เขาเองค่ะ แล้วว่างๆ ฉันจะไปซื้อสูทกับคุณสักชุด!”
ฉินเยว่ไม่เหมือนเฉินชาง เธอมีความละเอียดอ่อน พิจารณารอบคอบ
เธอคิดว่าวันนี้เฉินชางจะต้องใช้สูทแน่นอน แต่เมื่อวานดึกเกินไป และเธอเห็นว่าเฉินชางเหนื่อยมากแล้วจึงไม่ได้พาเขาไปเดินซื้อสูท และไม่ได้เลือกซื้อมามั่วๆ ขณะนั้นเธอก็คิดถึงสเวตเตอร์ของพ่อที่เฉินชางใส่ได้พอดี ทั้งสองมีรูปร่างต่างกันไม่มาก ดังนั้นสูทก็น่าจะสวมด้วยกันได้
คิดแล้ว เมื่อคืนเธอจึงทำทุกวิถีทางเพื่อเอาสูทมาให้ได้
……
……
ฉินเสี้ยวหยวนกำลังนอนอยู่บนโซฟา วันนี้เป็นวันพักผ่อนที่หาได้ยากยิ่งของเขา เขาจึงนอนยาวสักหน่อย ทว่า…เมื่อคิดถึงท่าทางแปลกประหลาดของฉินเยว่เมื่อครู่นี้ เหล่าฉินก็เกิดแปลกใจขึ้นมาทันที รีบถามขึ้นว่า
“ที่รัก ผมใส่สูทตัวนั้นไปเมื่อไหร่นะครับ ทำไมผมไม่เห็นจำได้ว่ามันจะสกปรกตรงไหนเลย”
จี้หรูอวิ๋นขมวดคิ้ว “ฉันก็ไม่ค่อยรู้เหมือนกันค่ะ ฉันจำได้ว่าคุณสวมสูทตัวนั้นครั้งเดียวเอง คุณสวมตอนไปร่วมงานสัมมนาที่เมืองหลวงของปีนี้ ส่วนตอนอื่น…ฉันก็จำไม่ได้นะคะ”
ฉินเสี้ยวหยวนยิ้ม “เฮ้อ…ลูกสาวโตแล้วจริงๆ รู้ความกับเขาบ้างแล้ว รู้จักเอาเสื้อผ้าของผมไปซักให้แล้ว!”
จี้หรูอวิ๋นพูดยิ้มๆ “ฝันหวานไปแล้วค่ะ! ลูกเอาไปส่งร้านซักรีดต่างหาก! ฉันสิ ซักผ้าให้คุณมาทั้งชีวิตแล้ว ไม่เห็นพูดอะไรบ้างเลย”
ฉินเสี้ยวหยวนยิ้มเล็กน้อย หันไปกอดจี้หรูอวิ๋นแล้วพูดขึ้นว่า “สวรรค์ดีกับผมจริงๆ มอบภรรยาสวยๆ ให้ผม แล้วยังมอบลูกสาวดีๆ ให้ผมอีก จริงสิ…แล้วก็มีลูกเขยที่เก่งกาจตั้งแต่ยังหนุ่มด้วย! คุณว่าเป็นบุญวาสนาตั้งแต่ชาติปางไหนของผมกันครับ”
จี้หรูอวิ๋นเห็นฉินเสี้ยวหยวนแสดงออกมาเช่นนี้ก็อดพูดไม่ได้ว่า “บอกแล้วว่าฉันเป็นภรรยาที่ดี! คุณควรขอบคุณฉันนะคะ! จริงสิ เสี่ยวเฉินเป็นยังไงบ้างคะ เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”
จี้หรูอวิ๋นได้ยินข่าวของเฉินชางแล้วก็แปลกใจ จึงรีบถามขึ้นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ