ตอนนี้ภายในห้องประคองชีพ เตียงกู้ภัยแปดเตียงมีผู้ป่วยนอนอยู่เต็มทุกเตียง!
แต่ละคนนอนร้องโอดครวญออกมาไม่หยุด!
“หมอช่วยผมด้วย!”
“หมอ…ผมทรมาน ปวดหัวเหลือเกิน!”
“ผมอยู่ที่ไหน…ช่วยผมด้วย ผมอยากตาย ทำไมผมมองไม่เห็น!”
เพิ่งจะเข้ามาในห้องประคองชีพก็ได้ยินเสียงร้องโอดครวญดังออกมาเป็นระลอก ฟังดูแหบแห้งไร้พลัง
จางซูเห็นหลี่เป่าซานเข้ามาก็รีบเดินมาหา “หัวหน้าแผนก คุณมาแล้ว!”
หลี่เป่าซานรีบถามทันที “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ?”
จางซูพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “สถานการณ์…ไม่ดีเลยค่ะ!”
“หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด พบว่าผู้ป่วยที่ถูกพิษเหล่านี้มีอัตราการเต้นของชีพจรเร็วเกินไป มีอาการกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดในระดับที่แตกต่างกัน กราฟหัวใจเต้นผิดปกติ มีภาวะไตวายรุนแรง ผู้ป่วยสามคนมีสภาวะเลือดคั่งที่ประสาทตา จอประสาทตาบวมน้ำ มีข้อบกพร่องด้านการมองเห็น! ทั้งยังมีอาการเมตาบอลิซึมเป็นพิษอย่างรุนแรง!”
เมื่อหลี่เป่าซานได้ฟัง ก็รู้สึกเย็นวาบที่หัวใจ สัญญาณแต่ละอย่างที่ปรากฏพุ่งไปที่คำตอบเดียว!หลี่เป่าซานพูดขึ้นว่า “พิษเมทานอล?”
จางซูพยักหน้า “ใช่ค่ะ! พิษเมทานอล ยิ่งไปกว่านั้นยังมีหลายคนถูกพิษในระดับสูงด้วย!”
หลี่เป่าซานหันมา เริ่มตรวจสอบคนไข้ “เอาผลการทดสอบมาให้ผม!”
หมอที่อยู่ด้านข้างนำประวัติผู้ป่วยส่งไปให้ หลี่เป่าซานยิ่งอ่านก็ยิ่งกังวล!
เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที หลี่เป่าซานก็ทำการตรวจสอบผู้ป่วยทุกคนจนเสร็จ พูดขึ้นว่า “ล้างกระเพาะหรือยังครับ? แล้วให้ยาหรือยัง?”
จางซูพยักหน้า “ล้างทุกคนแล้วค่ะ! ใช้โซเดียมคาร์บอเนตหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ล้างเสร็จแล้วก็ใช้โซเดียมคาร์บอเนตสี่เปอร์เซ็นต์ปริมาณสองร้อยห้าสิบมิลลิลิตรหยดทางเลือดเพื่อล้างพิษ ใช้แมนนิทอลยี่สิบเปอร์เซ็นต์ปริมาณสองร้อยห้าสิบมิลลิลิตรรวมกับเดกซาเมทาโซนสิบมิลลิกรัมฉีดทางเลือดเพื่อป้องกันอาการบวมน้ำในสมอง”
“แต่ว่า…มีผู้ป่วยหกคนอาการค่อนข้างสาหัส ต้องการฟอกไต ตอนนี้ถูกส่งไปที่ห้องฟอกไตแล้ว แต่ฉันเป็นห่วงผู้ป่วยเตียงสามและเตียงเจ็ด ตอนนี้พวกเขาสลบไปแล้ว”
หลี่เป่าซานพูดขึ้น “ผมจะไปถามโรงพยาบาลอื่นดูว่ามีเครื่องฟอกไตว่างหรือเปล่า!”
พูดจบหลี่เป่าซานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเริ่มต่อสายโทรออก “เหล่าเฉิน ผมหลี่เป่าซานนะครับ ตอนนี้เครื่องฟอกไตของโรงพยาบาลพวกคุณใช้งานอยู่หรือเปล่าครับ? ไม่มีหรือ! โอเคครับ เท่านี้นะครับ…”
โทรไปสี่ห้าสายแล้ว แต่โรงพยาบาลที่ฟอกไตได้ต่างก็ใช้งานเครื่องฟอกไตทั้งหมด!
จะทำอย่างไรดี?
หลี่เป่าซานรู้สึกร้อนรน จู่ๆ เขาก็คิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“โรงพยาบาลเพิ่งซื้อเครื่องฟอกไตทางช่องท้องมาใหม่หลายเครื่องไม่ใช่หรือ?”
เมื่อเขาคิดถึงตรงนี้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายหาผู้อำนวยการของสถาบันในสังกัดโรงพยาบาล ผู้อำนวยการห่าว “ผู้อำนวยการห่าว ผมหลี่เป่าซานนะครับ ตอนนี้เครื่องฟอกไตทางช่องท้องของโรงพยาบาลเราใช้ได้หรือเปล่าครับ? ตอนนี้มีผู้ป่วยถูกพิษอาการสาหัสจำเป็นต้องฟอกไตด่วน แต่ตอนนี้เครื่องฟอกไตทางเลือดมีคนใช้หมดแล้ว ผู้ป่วยรอไม่ไหวแล้วครับ!”
ห่าวซวี่เลี่ยงทอดถอนใจ “เครื่องฟอกไตทางช่องท้องนำกลับมาแล้วครับ ถ้าจะใช้ก็ได้ แต่เคยลองมาแล้วยังไม่มีวิธีการใช้ที่แน่ชัด ตอนนี้ส่งหมอหลายคนไปฝึกอบรมอยู่”
หลี่เป่าซานได้ยินถึงตรงนี้ก็กำโทรศัพท์ มองไปยังจางซู ถามว่า “คุณใช้เครื่องฟอกไตทางช่องท้องเป็นหรือเปล่าครับ?”
จางซูหน้าแดงพลางส่ายหน้า “เคยเห็นคนอื่นใช้แต่ตัวเองไม่เคยใช้ค่ะ”
เสียงของห่าวซวี่เลี่ยงดังขึ้น “เป่าซาน คุณอย่าร้อนใจไป ไม่งั้นลองถามโรงพยาบาลอื่นดูก่อนว่ามีหมอว่างหรือเปล่า ให้ช่วยส่งมาสักสองสามคน”
หลี่เป่าซานพูดต่อ “ผมเพิ่งโทรไปถามโรงพยาบาลอื่นมา ตอนนี้พวกเขากำลังยุ่ง คราวนี้มีคนถูกพิษค่อนข้างมากน่ะครับ”
“ไม่งั้นก็เอาแบบนี้! ผู้อำนวยการห่าว ผมจะลองดูสักหน่อย ถึงผมไม่ได้เรียนมาโดยเฉพาะ แต่ก็เคยเห็นมาไม่น้อย ให้ผมไปลองดูหน่อยนะครับว่าทำได้หรือเปล่า?”
ห่าวซวี่เลี่ยงได้ยินดังนั้นก็ตกใจ “เป่าซาน คุณอย่าก่อเรื่อง! การฟอกไตเป็นเรื่องที่คุณเอามาล้อเล่นได้หรือ? นี่ต้องให้คนในครอบครัวเซ็นสัญญายินยอมนะครับ! ถ้าเกิดปัญหาขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ!”
ทันใดนั้นในห้องก็จมลงสู่ความเงียบ!
ทุกคนรู้สึกเคร่งเครียดยิ่ง!
หลี่เป่าซานรู้สึกได้ถึงความไร้พลังที่ล้นออกมาในสมอง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ