เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 548

บทที่ 548 ให้สองครอบครัวมาพบกันเถอะ!

ฉินเยว่ยืนอยู่ตรงประตู กำลังมองดูข้าวของกองใหญ่ เป็นไข่ไก่สิบกว่าชั่ง ข้าวฟ่างยี่สิบสามสิบชั่ง ทั้งยังมีของกระจุกกระจิกกองใหญ่ที่แม่ของเฉินชางให้นำกลับมาด้วยอีก

ตอนนี้เธอทำสีหน้าเหมือนกำลังประสบความสำเร็จ!

เหล่าฉินคะ เหล่าฉิน ดูสิว่าพ่อได้อาศัยบารมีหนูมากขนาดไหน!

ตอนไปพกเหล้าไปสองชั่ง ตอนกลับได้ของติดไม้ติดมือมามากมาย คุ้มขนาดไหน!

พอนึกถึงตรงนี้ ฉินเยว่ก็รู้สึกคุ้มค่าเป็นพิเศษ

เธอกำลังคิดว่า…ผ่านไปอีกไม่กี่วันก็จะกลับไปอีกรอบ!

แม่ของเฉินชางบอกไว้แล้วว่าจะเลี้ยงแม่ไก่เพิ่มหลายๆ ตัว ครั้งหน้าจะตุ๋นให้ฉินเยว่กินบำรุงร่างกาย ครั้งหน้าถ้าฉินเยว่มาอีก จะให้นำกลับไปให้คุณพ่อด้วยตัวหนึ่ง! อย่างไรเสีย เอาเหล้าของคุณพ่อมาฝากตลอดก็รู้สึกเกรงใจเช่นกัน

ฉินเยว่เคาะประตู “พ่อคะ แม่คะ เปิดประตู”

จี้หรูอวิ๋นกับเหล่าฉินกำลังนั่งคุยกันอยู่ในบ้าน

ฉินเสี้ยวยวนถอนหายใจ “ที่รักครับ พอเย่วเยว่ไม่อยู่บ้าน เหลือแค่เราสองคน ผมเบื่อมากเลย!”

จี้หรูอวิ๋นกำลังถือโทรศัพท์ขึ้นมา หลังจากอ่านบทความ ‘แม่ยายควรปฏิบัติกับลูกเขยอย่างไร’ จบไปหนึ่งบทแล้วได้ยินเหล่าฉินพูดแบบนี้ เธอก็กลอกตามองบนทันที “เมื่อวานซืนคุณยังบอกอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ ว่าใส่เสื้อผ้าฝ้ายสีดำแบบลูกสาวไม่ได้แล้ว”

ฉินเสี้ยวยวนหัวเราะลั่น “ผมล้อเล่นไม่ได้หรือไง ลูกสาวตัวเอง อย่าว่าแต่เหล้าสองขวดเลย ต่อให้เอาไปหมดก็ไม่เป็นไร ผมอาจจะได้เลิกเหล้าครั้งนี้ก็ได้!”

จี้หรูอวิ๋นยิ้มเย้ย “จริงเหรอคะ”

ฉินเสี้ยวยวนพยักหน้าอย่างจริงจัง “เรื่องนี้โกหกกันได้เหรอ”

ตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงของฉินเยว่ เหล่าฉินก็ยิ้มแย้มแจ่มใสทันที “ลูกสาวผมกลับมาแล้ว ผมจะไปเปิดประตู!”

พอพูดจบ เขาก็รีบลุกขึ้นยืนใส่รองเท้าแตะสลิปเปอร์กลับข้างแล้ววิ่งไปที่ประตู

หลังจากเปิดประตูแล้วเห็นฉินเยว่ เหล่าฉินก็รู้สึกอารมณ์ดีแล้ว “กลับมาแล้วเหรอ เยว่เยว่! ไอ๊หยา! ทำไมเอาของกลับมาเยอะขนาดนี้”

ฉินเยว่พยักหน้า “ช่วยหนูถือเข้าไปหน่อยค่ะ พวกนี้เป็นของหนูเอง ของคุณพ่ออยู่ข้างหลังค่ะ”

จี้หรูอวิ๋นเห็นแล้วรีบวางโทรศัพท์เดินเข้ามา

เธอมองฉินเยว่หอบของพะรุงพะรังด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เย่วเยว่ ของพวกนี้คืออะไรลูก ทำไมเยอะขนาดนี้!”

หลังจากเหล่าฉินช่วยขนของเข้าบ้านแล้ว ฉินเยว่ก็ยิ้มพร้อมเล่าให้ฟังว่า “นี่คือของที่คุณแม่ของเฉินชางให้หนูมาค่ะ นี่คือไข่ไก่จากแม่ไก่ที่บ้านเขาเลี้ยงเอง อร่อยมากค่ะ เป็นไข่ไก่ที่อร่อยที่สุดเท่าที่หนูเคยกินมาเลย…นี่คือข้าวฟ่าง โจ๊กข้าวฟ่างที่บ้านเขากิน รสชาติไม่เหมือนกับที่เราเคยกินเลย…นี่คือ…”

ตอนที่เหล่าฉินกับจี้หรูอวิ๋นมองฉินเยว่อธิบายของที่นำกลับมาได้คล่องไม่หยุดปาก พวกเขาก็รู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก…

ฉินเยว่หัวเราะคิกคัก “คุณแม่คะ นี่คือน้ำผึ้ง เป็นน้ำผึ้งที่คนในหมู่บ้านเลี้ยงเอง หนูตั้งใจเอามาฝากคุณแม่เลยนะคะ”

“พรุ่งนี้เช้าหนูจะให้คุณแม่ชิมไข่ไก่นะคะ อร่อยมากเลย”

เหล่าฉินกระแอม “เยว่เยว่ ทำไมลูกเอาของมาเยอะขนาดนั้นล่ะ ดูไม่ดีเลยนะ…”

ฉินเยว่ถอนหายใจ “คุณแม่ของเฉินชางจะให้หนูนำกลับมาด้วยให้ได้ ปฏิเสธลำบากค่ะ หนูเองก็อยากให้พ่อกับแม่ได้ชิมด้วยเหมือนกัน ก็เลยนำกลับมาด้วย หลังจากนี้หนูทำดีกับเธอให้มากๆ ก็พอแล้ว!”

จี้หรูอวิ๋นยิ้ม บ้านของเฉินชางมีอัธยาศัยไมตรีจริงๆ

ฉินเยว่มองพ่อแล้วหัวเราะคิกคัก “พ่อคะ รู้สึกไหมว่าหนูประสบความสำเร็จกลับมาเต็มที่เลย!…

…พ่อดูสิคะหนูขนของกลับมาเต็มเลย”

ฉินเสี้ยวยวนยิ้ม “นี่ลูกถูกพวกเขาซื้อแล้วเหรอ ยัยหนูคนนี้”

ฉินเยว่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วค่ะ คุณพ่อดูเหล้าสองขวดนี้สิ แลกของมาได้ตั้งเยอะ พวกเราสามคนกินได้ ใช้งานได้ ดูสิคะว่าใช้ประโยชน์ได้จริงขนาดไหน เหล้ามีประโยชน์อะไรกัน คุณแม่ก็ไม่ให้คุณพ่อดื่มด้วย เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ใช่ไหมล่ะคะ”