เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 568

บทที่ 568 คำเชิญของเจิ้งกั๋วถาน

การแสดงความรักที่ประณีตละเอียดอ่อนนี้ ทำให้สถานการณ์เสียการควบคุมทันที

คนไข้หรือญาติคนไข้บางคนที่ฮือฮาอยู่ในห้องผู้ป่วยถึงขั้นเริ่มตบมือขึ้นมา ยังคงโห่ร้องกันว่า “แต่งเลย แต่งเลย!”

ทำให้เฉินชางสีหน้าเปลี่ยนไปทันที จำต้องจับแยก และรีบไล่ทั้งสองคนไป!

จะมาแสดงความรักกันในแผนกฉุกเฉินไม่ได้

ตอนที่ทั้งสองขอบคุณแล้วขอบคุณอีกเตรียมจะจากไป จู่ๆ เฉินชางก็เรียกตัวชายหนุ่มไว้ พูดกับชายหนุ่มว่า “อืม คือ คุณรอเดี๋ยว!”

ชายหนุ่มชะงักไปทันที “มีอะไรครับคุณหมอ”

เฉินชางโบกมือ “ผมมีเรื่องจะถามครับ”

ชายหนุ่มเห็นเฉินชางดูลับๆ ล่อ จึงเดินเข้าไปหา “มีอะไรครับ”

เฉินชางยิ้มอย่างเก้อเขิน “แหวนเพชรของคุณซื้อที่ไหนเหรอครับ”

ชายหนุ่มได้ยินแล้วอดยิ้มไม่ได้ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแนะนำร้านให้เฉินชางหลายร้านก่อนจะจากไป

ตอนนี้ชายหนุ่มมีความสุขมาก ถึงอย่างไรแฟนสาวก็ตั้งครรภ์แล้ว เรื่องสำคัญหลังจากนี้คือรีบแต่งงาน

ตลอดคืนหลังจากนั้นก็สงบมาก

นานๆ ทีเฉินชางจะเจอเวรดึกแบบนี้ เขาทำตัวไม่ถูกนัก จึงกลับห้องเวรไปหลับสักตื่น

เช้าตรู่วันถัดมา อารมณ์สดชื่นแจ่มใส

ฉินเยว่รู้ว่าเฉินชางเข้าเวรดึก จึงเอาอาหารเช้ามาให้แต่เช้า มีไข่ทอดที่ทอดเองและน้ำเต้าหู้ที่ซื้อมา

เพิ่งเจ็ดโมงกว่าก็เร่งรีบวิ่งออกจากบ้านมาส่งอาหารให้เฉินชาง

ฉินเสี้ยวยวนได้ยินว่าฉินเยว่ทำอาหารก็ดีใจมาก ตะโกนว่าลูกสาวโตแล้ว

แต่หลังจากออกมาเห็นโต๊ะว่างเปล่า แม้แต่ขนมปังที่ซื้อไว้เมื่อคืนก็หายไปด้วย พลันชะงักไป

“ภรรยาครับ…คุณกินหมดเลยเหรอ”

จี้หรูอวิ๋นชะงัก “ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะคะ”

ฉินเสี้ยวยวนถลึงตา “เมื่อกี้ผมได้ยินเยว่เยว่ทำอาหาร แล้วอาหารล่ะ”

จี้หรูอวิ๋นเหลือบตามองบน “คุณคิดว่าทำให้คุณเหรอคะ”

“เมื่อคืนเสี่ยวเฉินเข้าเวรดึก ลูกสาวคุณปวดใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน ตื่นมาเตรียมอาหารเช้าด้วยความรักแต่เช้า คุณคิดว่าจะเผื่อคุณเหรอครับ คิดมากไปแล้ว…”

ฉินเสี้ยวยวนอึ้งไป มองอย่างโง่งมทันที

ครู่ใหญ่จึงส่ายหน้า “ภรรยาครับ ผมอุ่นนมให้นะครับ เฮ้อ…”

……

……

เช้าตรู่คนไข้ไม่เยอะมาก ฉินเยว่กลัวเฉินชางจะเริ่มยุ่งแล้ว จึงวิ่งเหยาะๆ ไปถึงแผนกฉุกเฉิน อากาศค่อนข้างหนาว ในมือถือไข่ทอด ฉินเยว่กลัวว่าจะเย็นจึงใช้สองมือกุมเอาไว้

หลังจากเข้ามา เฉินชางชนเข้ากับเธอพอดี “มีอะไรหรือเปล่าครับ รีบร้อนขนาดนี้”

พวงแก้มฉินเยว่แดงระเรื่อ “ฉันทำอาหารเช้ามาให้คุณค่ะ กลัวว่าจะเย็น…”

เฉินชางมองมือเล็กที่เย็นจนแดงก่ำของฉินเยว่ อดกุมไว้ในมืออย่างปวดใจไม่ได้ “ขอบคุณครับ!”

ฉินเยว่หัวเราะแฮะๆ ก่อนพูดว่า “รีบไปกินข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเย็น ฉันไปดูสักหน่อยว่ามีงานอะไรไหม”

เห็นอาหารเช้าในมือยังอุ่นอยู่ จู่ๆ เฉินชางก็รู้สึกว่าทุกอย่างล้วนมีความสุขมาก

ตอนเช้าหลังจากเปลี่ยนเวรเสร็จ เขาได้พักพอดี เฉินชางเตรียมไปเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกของขวัญวันเกิดให้ฉินเยว่

เพิ่งออกจากโรงพยาบาลก็ได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือ