เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 57

โรงพยาบาลก็นับเป็นองค์กรเล็กๆ องค์กรหนึ่ง ฉินเสี้ยวหยวนเป็นผู้อำนวยการ ถานลี่กั๋วเป็นเลขา โรงพยาบาลก็นับเป็นหน่วยงานทางธุรกิจอย่างหนึ่ง ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลค่อนข้างซับซ้อน ในฐานะที่เป็นผู้กำหนดทิศทางของโรงพยาบาล ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เหมือนกับศัตรูหัวใจ แต่คนรักที่พวกเขาต้องแย่งชิงกันคือโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรของโรงพยาบาลก็ต้องแข่งกันสักครั้ง

โจวเสี่ยวตงมีฐานะเป็นหมออายุรกรรม มีอิทธิพลกับฝ่ายอายุรกรรมค่อนข้างมาก ส่วนจางโหย่วฝูอยู่แผนกศัลยกรรมทั่วไป สือฉีคือคนที่ถานลี่กั๋วเป็นคนผลักดันขึ้นไป

ดังนั้นเรื่องโควต้าการบรรจุ จะว่าเล็กก็เล็กจะว่าใหญ่ก็ใหญ่ อย่างไรก็สร้างคลื่นลมได้บ้าง

ทว่าสำหรับเฉินชางแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่!

……

ภายในห้องทำงานของหัวหน้าแผนกฉุกเฉิน

ในตอนที่หลี่เป่าซานนำข่าวนี้มาบอกกับเฉินชาง เฉินชางก็เบิกตากว้างทันที

“บรรจุหรือครับ?”

หลี่เป่าซานกลอกตา “คุณถามแบบนี้มาหกรอบแล้วนะครับ ใช่แล้ว บรรจุ! ไม่ใช่เข้าระบบสัญญา”

“ตอนนี้ถูกจางโหย่วฝูแห่งแผนกศัลยกรรมทั่วไปและสือฉีจากแผนกศัลยกรรมทรวงอกสอดมือสอดเท้าเข้ามายุ่งแล้ว แต่ประวัติการศึกษาของคุณค่อนข้างแย่ ผู้อำนวยการฉินจึงทำอะไรไม่ได้”

เฉินชางฟังมาถึงตรงนี้ก็ทำได้เพียงขมวดคิ้ว

เดิมทีสังคมก็เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว ยิ่งเป็นของดีก็ยิ่งได้มายาก

นี่คือยุคที่เรียกได้ว่า “ผู้แข็งแกร่งครอบครองทุกอย่าง”

เพียงแต่เฉินชางยังมีความสงสัยบางอย่าง…

สุดท้ายเฉินชางก็ยังทนไม่ไหว เพราะอย่างไรปัญหานี้ก็พัวพันอยู่ในใจเขามานาน จึงถามออกไปทันที “หัวหน้าครับ บรรจุแล้ว…ได้เงินเดือนเดือนละเท่าไหร่กันแน่ครับ? แล้วก็…สวัสดิการพื้นฐานมีครบเลยหรือเปล่าครับ หักกองทุนสำรองเลี้ยงชีพเท่าไหร่?”

หลี่เป่าซานโกรธขึ้นมาทันที!

คุณนิ่งไปสองนาทีเพื่อถามคำถามนี้กับผมงั้นหรือ?

เพียงแต่เมื่อเห็นหน้าตาไร้เดียงสาของเฉินชาง จึงตอบไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก “พอบรรจุแล้ว ความเหน็ดเหนื่อยของคุณต้องได้รับการตอบแทนแน่นอน หากคิดตามสัมประสิทธิ์การคำนวณ กองทุนสำรองเลี้ยงชีพสามถึงห้าร้อย พอหักค่าสวัสดิการพื้นฐานไปอีก เงินเดือนที่ได้รับถึงมือมีแค่ไม่ถึงสามพัน ส่วนโบนัสก็ต้องดูผลงานของคุณ ทำมากก็ได้โบนัสมาก ต่อไปถ้าขยันหน่อยก็อาจได้ถึงเจ็ดแปดพันต่อเดือน ถ้าคุณทำให้ได้เหมือนเหล่าเฉิน หนึ่งเดือนหนึ่งหมื่นก็ไม่ใช่ปัญหา”

สิ่งที่หลี่เป่าซานพูดเป็นความจริง

แต่ไหนแต่ไรแผนกฉุกเฉินไม่ใช่แผนกทำเงิน เมื่อเทียบกับแผนกศัลยกรรมทั่วไป แผนกหัวใจ แผนกจิตเวช แผนกเนื้องอก แผนกสูตินารี ซึ่งเป็นแผนกที่ทำรายได้เข้าโรงพยาบาล เรียกได้ว่าแผนกฉุกเฉินเป็นแผนกคนจนเลยทีเดียว

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกปีโรงพยาบาลยังต้องส่งเงินทุนช่วยเหลือมาให้แผนกฉุกเฉินเป็นพิเศษด้วย จะอย่างไร…ก็มีผู้ป่วยหนีหนี้มาก

นี่คือปกติของแผนกฉุกเฉิน

และเป็นสาเหตุที่รับพนักงานชั่วคราวเข้ามา

เงินเดือนของพนักงานชั่วคราวคือสองพันกว่าหยวน ไม่มีสวัสดิการพื้นฐานทั้งห้า ไม่มีค่ากินค่าอยู่ นับเป็นแรงงานราคาถูก

ส่วนพนักงานในระบบสัญญา เมื่อแบ่งตามค่าสัมประสิทธิ์ของโรงพยาบาลแล้ว ปกติทำงานอะไรก็จะได้เงิน มีสวัสดิการพื้นฐานสามอย่าง ไม่มีกองทุนสํารองเลี้ยงชีพ เมื่อเป็นเช่นนี้ภาระของโรงพยาบาลจะไม่หนักมาก

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องทำตามคำสั่งของโรงพยาบาล ขอเพียงหัวหน้าแผนกยังต้องการคุณก็จะไม่มีปัญหาอะไร

ส่วนการบรรจุจะไม่เหมือนกัน ทุกๆ ปีแต่ละมณฑลจะมีการสอบบรรจุหนึ่งครั้ง หากผ่านก็จะได้รับการบรรจุ และยังมีโควต้าพิเศษเพื่อดึงดูดบุคคลผู้มีความสามารถด้วย

โรงพยาบาลก็มีการบรรจุเพื่อกระตุ้นพนักงานในประเทศเช่นกัน

หลี่เป่าซานมองเฉินชาง “คราวนี้ผู้อำนวยการฉินสนับสนุนคุณ คุณต้องพยายามนะครับ!”

เฉินชางพยักหน้า ในใจคิดว่า นี่คงจะเป็นผลของค่าความรู้สึกดีสินะ? ดูแล้วค่าความรู้สึกดีนี่ช่างมีประโยชน์จริงๆ!

หลี่เป่าซานมองเฉินชางแล้วพูดต่อไป “การแข่งขันของพวกคุณสามคนเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว พวกคุณต่างคนต่างก็เป็นศัลยแพทย์ การแข่งครั้งนี้จะแข่งกันเรื่องการผ่าตัด”

“เพื่อให้ยุติธรรม รายการหนึ่งเป็นการผ่าตัดพื้นฐาน อีกรายการหนึ่งเป็นการผ่าตัดเฉพาะทาง”

เฉินชางอับจนคำพูด “หัวหน้าครับ แผนกฉุกเฉินของพวกเรามีการผ่าตัดเฉพาะทางอะไรด้วยหรือ?”

หลี่เป่าซานส่ายหน้า “ความจริงการผ่าตัดเฉพาะทางมีขึ้นเพื่อดูแลพวกคุณ ก็คือให้เลือกการผ่าตัดที่คุณเชี่ยวชาญที่สุดมาอย่างหนึ่ง ผมเรียกคุณมาพบเพราะต้องการถามว่าคุณถนัดการผ่าตัดอะไรที่สุด ผมจะได้รายงานขึ้นไป”

เฉินชางเปิดแทบทักษะของตนขึ้นดูอย่างละเอียด มองหาอยู่นาน…

เขาพบว่าทักษะที่โดดเด่นของตนมีอยู่อย่างเดียว นั่นก็คือการเย็บเส้นเอ็น

เพียงแต่นี่นับเป็นการผ่าตัดหรือเปล่า? เอาเถอะ!

“การเย็บเส้นเอ็นนับด้วยหรือเปล่าครับ?”

หลี่เป่าซานชะงักไป “ทำไมจะไม่นับล่ะ! ต้องนับแน่นอนอยู่แล้ว แต่คุณต้องมั่นใจนะครับ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการแข่งขัน! ใช่แล้ว ตำรวจฝ่ายอาชญากรรมที่คุณเย็บแผลให้ครั้งที่แล้วล่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง อีกอย่าง ผมได้ยินหัวหน้าอันบอกว่าทางโรงพยาบาลประชาชนชื่นชมคุณมากหรือ?”

ตอนนี้เฉินชางจึงค่อยคิดถึงอู๋กังขึ้นมา ถึงแม้เขาจะมั่นใจ แต่เรื่องระยะเวลาการฟื้นตัวก็พูดอะไรมากไม่ได้ “ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ มีบันทึกไว้ในประวัติผู้ป่วย วันหน้าค่อยโทรไปถามสักหน่อยแล้วกัน”

หลี่เป่าซานพยักหน้า ความจริงเขารู้สึกพอใจเฉินชางขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

เขาทอดถอนใจออกมา พูดว่า “เดิมทีโควต้านี้เตรียมไว้ให้คุณ แต่คิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นแบบนี้ได้ อีกอย่างการแข่งขันนี้ไม่ยุติธรรมจริงๆ เรียกได้ว่าโจวเสี่ยวตงของแผนกศัลยกรรมทั่วไปได้เปรียบ”

“แต่โรงพยาบาลของพวกเราก็อยู่ในสถานการณ์แบบนี้แหละครับ ผู้อำนวยการกับเลขาไม่ถูกกัน ทำให้มีเรื่องวุ่นวายมากมาย เฮ้อ…ผมว่าครั้งนี้พอแล้ว เฮ้อ…นี่ต้องตำหนิผม ถ้ารู้แบบนี้คงพาคุณไปผ่าตัดให้มากหน่อย”

“การแข่งขันจะมีขึ้นในวันศุกร์นะครับ เอาแบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้คุณก็ติดตามผมไปผ่าตัดไส้ติ่งสักหลายเคส ผมจะพาคุณไปเอง!”

เฉินชางได้ยินก็ชะงักไปเล็กน้อย วันนี้วันพุธ มะรืนก็เป็นวันศุกร์แล้ว!