เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 575

บทที่ 575 เรื่องประหลาด

เฉินชางเห็นว่าพรุ่งนี้ก็วันที่ห้าธันวาคมแล้ว หลายวันมานี้เขายิ่งตื่นเต้น เรนเนอร์สตาบอกเขาว่าแหวนจะส่งถึงในวันที่ห้าธันวาคม เพื่อกันไม่ให้แหวนมาไม่ทัน เฉินชางจึงซื้อแหวนเพชรปลอมราคาร้อยยี่สิบหยวนหยวนจากเถาเป่าวงหนึ่งไว้ก่อน อืม ใหญ่มาก แถมยังสวยมากด้วย

ทำให้เฉินชางรู้สึกว่าเพชรชมพูนั่นจะหมองไปหน่อยไหมนะ

แต่พอคิดขึ้นว่าได้ดีไซเนอร์ชั้นยอดของทิฟฟานี่มาออกแบบเอง นี่ก็เป็นเรื่องดียิ่ง เฉินชางจองร้านอาหารตะวันตกชั้นเลิศร้านหนึ่งไว้แล้ว ทั้งยังตั้งใจเลือกตำแหน่งริมหน้าต่าง มิหนำซ้ำถึงกับเชิญวงไวโอลินมืออาชีพมาเล่นดนตรีด้วย!

เขาวางแผนทุกอย่างไว้เต็มไปหมด!

เฉินชางตั้งหน้าตั้งตาคอยให้พรุ่งนี้มาถึงเป็นอย่างยิ่ง

จากการตั้งใจเรียนรู้ในช่วงนี้ เฉินชางพบว่าผู้หญิงก็คือสิ่งมีชีวิตที่ตื้นเขิน ต่อให้รู้ดีว่าแหวนเพชรสวยแต่ไร้ประโยชน์ก็ยังชื่นชอบ

สองวันนี้เฉินชางประนามความไร้ประโยชน์ของแหวนเพชรให้ฉินเยว่ฟังไม่หยุด! เช่นความจริงแล้วไม่ว่าแหวนเพชรวงไหนก็เป็นการสร้างกระแส หรูหราแต่ฉาบฉวย เพชรธรรมชาติอะไรนั่นก็เป็นเรื่องหลอกลวง จริงๆ แล้วเพชรสังเคราะห์ก็เยี่ยมยอดเหมือนกัน…

แต่พอฉินเยว่เห็นท่านประธานจอมเผด็จการสุดหล่อในละครโทรทัศน์คุกเข่าลงกับพื้นแล้วล้วงเอาไข่ห่านออกมาก็โดนดาเมจเข้าเต็มเปา!

ดังนั้นตอนนี้ในใจเฉินชางจึงเกิดตรรกะเช่นนี้ขึ้นมา

ผู้หญิงนั้นตื้นเขิน!

สิ่งสวยงามเท่ากับตื้นเขิน!

สิ่งที่มีประโยชน์สำคัญกว่าสิ่งสวยงาม!

ดังนั้นผู้หญิงจึงชอบสิ่งสวยงาม!

อืม เป็นตรรกะที่ไม่สมเหตุสมผลนัก!

แต่…ผู้หญิงมีเหตุผลกับนายหรือไง

ดังนั้นไม่ว่าอย่างไร ผู้หญิงก็ชอบสิ่งสวยงาม!

ส่วนตรรกะน่ะเหรอ

ถุย!

ตื่นเถอะไอ้หมาโสด

……

……

หายากนักที่จะมีวันที่เงียบสงบในแผนกฉุกเฉิน อาจเป็นเพราะวันนี้ทุกคนทำงานกันหมด ไม่มีเวลามาป่วย หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะสิ้นปีแล้วต้องรีบทำผลงาน จึงไม่กล้าป่วย

ถึงอย่างไรวันนี้ที่แผนกก็คนเยอะเป็นพิเศษ

หลังจากจางซูลุกขึ้นมารับโทรศัพท์แล้วก็หัวเราะจนทำอย่างไรก็หยุดไม่ได้อยู่นาน! คนทั้งแผนกต่างจ้องมองจางซู สีหน้างุนงงไปหมด!

หวังเชียนถามอย่างอดไม่ได้ว่า “อาจารย์จาง เกิดอะไรขึ้นถึงได้ระรื่นขนาดนี้ เล่าให้ทุกคนฟังด้วยกันสิ! ให้ทุกคนร่วมยินดีด้วยหน่อย!”

จางซูหัวเราะอยู่นาน ในที่สุดจึงคลายหัวเราะ ลูบท้องไปมา “ฮ่าๆ…เดี๋ยวๆ รอฉันหยุดหัวเราะก่อน!”

จางซูหัวเราะอีกสองสามนาที! กระทั่งหัวเราะปวดแก้มจนทนไม่ไหวจึงลูบหน้าแล้วถอนหายใจนั่งลงบนเก้าอี้ พูดกลั้วหัวเราะว่า “ตายละ ไม่ไหวแล้ว ตลกเป็นบ้าเลย!”