เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 614

ตอนที่ 614 ซื้อรถ

Ink Stone_Fantasy

ในความเป็นจริง ความสวยงามไม่ได้มีคำคุณศัพท์ให้เปรียบเทียบมากมายขนาดนั้น

นี่เป็นเพียงแค่ความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกสดชื่นสบายตา ผ่อนคลายและมีความสุขมาก!

จางอ้ายเซียงอาจจะไม่ได้สวยมาก ไม่มีคำคุณศัพท์มากมายอย่างคำว่างดงามดั่งเทพธิดา ขาวผ่องยองใย…แต่ความงามของเธอในชั่วขณะนี้กลับจริงแท้ยิ่งนัก

ตอนที่ส่องกระจก ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ผลลัพธ์นี้ชัดเจนเกินไปแล้ว!

บนใบหน้าของคนอายุห้าสิบกว่าปี แม้ยังมีริ้วรอย แต่ก็ไม่ชัดเจนอีกต่อไป ด้วยเพราะเพิ่งผ่าตัดมา ผิวยังคงแดงระเรื่อเล็กน้อย แต่โดยพื้นฐานแล้วไม่มีผลกระทบมากนัก

เมื่อคนเราอายุมากขึ้น เพราะปัจจัยต่างๆ เช่น ความยืดหยุ่นของผิวหนัง ทำให้เกิดสัญญาณต่างๆ ของความชราบนใบหน้า

เฉินชางไม่มีเวทมนตร์ เปลี่ยนสรีระของคนไม่ได้ แต่จัดแต่งผิวหนังและกล้ามเนื้อบนใบหน้าได้บ้าง ทำให้ดูอ่อนวัยขึ้นมาก

จางอ้ายเซียงในตอนนี้ ดูแล้วเหมือนอายุสามสี่สิบปีมากกว่า

แต่นี่ก็เพียงพอแล้ว!

ชีวิตร่ำรวยก็ทำให้เธอมีรากฐานที่ดีมากอยู่แล้ว ตอนนี้เธอยิ่งดูมีชีวิตชีวามากขึ้น

จางอ้ายเซียงมองตนเองในกระจก เธอยากจะเชื่อว่าตัวเองอ่อนกว่าวัยขึ้นมากจริงๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น ที่สำคัญที่สุดคือการปรับแต่งเล็กๆ น้อยๆ ของเฉินชาง ทำให้เธอในกระจกดูทั้งแปลกตาและคุ้นเคย แต่ดูดีขึ้นมากอย่างแน่นอน!

เจิ้งกั๋วถานมองรอยยิ้มบนใบหน้าภรรยา อดถอนหายใจไม่ได้

กี่ปีแล้ว!

เขารอคอยรอยยิ้มนี้มานานมาก…

และทั้งหมดนี้เป็นคุณงามความดีของเฉินชาง!

คิดถึงตรงนี้ เจิ้งกั๋วถานมองเฉินชางแล้วพูดอย่างซาบซึ้ง “เสี่ยวเฉิน ขอบคุณคุณมากครับ”

เฉินชางยิ้มพร้อมส่ายหน้า “เป็นเรื่องที่ผมสมควรทำอยู่แล้วครับ”

จางอ้ายเซียงมองกระจก น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

“เสี่ยวเฉิน ขอบคุณคุณมากค่ะ!”

เฉินชางรีบพูดว่า “คุณผู้หญิงเกรงใจเกินไปแล้ว แม้เปิดผ้าพันแผลแล้ว แต่คุณยังต้องพักอยู่ที่นี่สักระยะ แก้ไขในระยะหลังสักหน่อย ไม่ต้องรีบออกจากโรงพยาบาลนะครับ มีเรื่องอะไรคุณไปหาหมอจางได้เลยครับ”

เฉินชางแนะนำจางจื้อซิน

จางอ้ายเซียงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ลำบากคุณหมอจางแล้ว เสี่ยวเฉิน ฉันได้ยินว่าวันนี้คุณมีธุระต่อ คุณไปทำธุระก่อนเถอะค่ะ”

เจิ้งกั๋วถานพูด “เสี่ยวเฉินมีความสามารถจริงๆ เขาเพิ่งเข้าร่วมการแข่งขันทักษะผ่าตัดศัลยกรรมหัวใจ ตอนนี้ชนะระดับมณฑล สัปดาห์หน้าก็จะไปเข้าร่วมการแข่งขันระดับประเทศที่เมืองหลวงแล้ว! จริงสิ เสี่ยวเฉิน คุณไปกินเลี้ยงที่ไหนครับ คุณผู้หญิงไม่พูดผมก็ลืมไปเลย ถ้าอย่างนั้นคุณไปร้านผมไหมครับ เดี๋ยวผมโทรแจ้งผู้จัดการไว้ คุณพาเพื่อนๆ ไปได้เลย”

เฉินชางได้ยินแล้วเผยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ เป็นคุณหมอกลุ่มหนึ่ง คืนนี้เราไปกินหม้อไฟกันที่ไหตี่เหลา ประธานเจิ้งไม่ต้องลำบากแล้วครับ”

จางอ้ายเซียงมองเฉินชางพร้อมรอยยิ้ม “ไม่ลำบากเลยสักนิด เสี่ยวเฉิน ต่อไปอย่าเห็นฉันเป็นคนนอกนะคะ จริงสิ เสี่ยวเฉิน คุณมีรถไหมคะ ให้คนขับรถไปส่งคุณไหม”

เฉินชางรีบพูดพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวนี้โบกรถสะดวก ผมโบกรถไปก็พอครับ ไม่เป็นไรเลยจริงๆ”

จางอ้ายเซียงได้ยินแบบนี้จึงรีบพูดว่า “เสี่ยวเฉิน คุณขับรถเป็นไหมคะ”

เฉินชางพยักหน้า “ก็พอเป็นครับ ตอนอยู่ที่บ้านเกิดก็ขับอยู่บ่อยๆ”

จริงๆ แล้ว ขับเป็นหรือไม่เป็น เขารู้อยู่แก่ใจ…

อืม…ถึงอย่างไร รถตู้ของเฉินต้าไห่ เฉินชางก็ซิ่งมาแล้ว

จางอ้ายเซียงได้ยินแล้วเปิดกระเป๋าที่อยู่บนตู้ หยิบกุญแจรถดอกหนึ่งออกมายื่นให้เฉินชาง “เสี่ยวเฉิน ถ้าคุณไม่รังเกียจ คุณเอารถคันนี้ไปขับก่อนนะคะ รถคันนี้ตั้งแต่ซื้อมาฉันขับไปไม่กี่ครั้ง ฉันคิดว่าออกจากโรงพยาบาลวันนี้ เลยให้พ่อบ้านขับรถมาจอดไว้ข้างล่าง คุณเอาไปขับเถอะค่ะ”เฉินชางเห็นกุญแจรถแล้วอึ้งไปทันที