เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 620

ตอนที่ 620 หย่า (2)

Ink Stone_Fantasy

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้งไปทันที

หย่า?

เหวินป๋อจะหย่ากับสือน่า?

หลังจากพี่ชายคนโตได้ยินก็โกรธจนอดสบถไม่ได้ “ใจดำอำมหิตจริงๆ เลย แม่ดูสิ นี่แหละลูกชายที่แม่สั่งสอนมา! แม่ วันนี้ผมขอพูดไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้าลูกชายแม่หาผู้หญิงที่ดีกว่าสือน่าได้ ผม…ผม!”

เขาไม่พอใจกับความไม่เป็นธรรม

ตอนนี้เอง น้องสามีพลันพูดว่า “พี่ชายใหญ่ ตอนนี้พี่อยู่ข้างใครกันแน่”

ชายหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ตบหน้าอกพร้อมพูดว่า “พี่อยู่ข้างจิตสำนึก! ผมว่าแล้วเชียว วันนี้อยู่ดีๆ ทำไมพ่อถึงกลายเป็นแบบนี้ ที่แท้ก็เพราะโกรธไอ้สารเลวนั่น”

ระหว่างที่พูดเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร “จางเหวินป๋อ จะบอกให้นะ ฉันไม่มีน้องชายอย่างแกอีกต่อไป! แกทำให้พ่อโกรธจนจะตายแล้ว ป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แกยังมีความเป็นคนอยู่ไหม เมียแกอดทนแค่ไหน หลายปีมานี้เสื้อตัวใหม่สักตัวยังทำใจซื้อไม่ได้ ประคับประคองครอบครัวนี้มากี่ปีแล้ว ตอนนี้แกมีความสามารถขึ้นมาก็คิดจะหย่าใช่ไหม แกเป็นสัตว์เดรัจฉานเหรอ ได้! แกเก่งมากใช่ไหม ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่อีก ฉันไม่มีน้องชายเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานอย่างแก!”

ขณะเดียวกัน เฉินชางก็โทรตามฉินเยว่ให้รีบมาแผนกฉุกเฉิน

หลังจากฉินเยว่มาถึงก็เห็นโถงแผนกฉุกเฉินวุ่นวายทั้งแถบ ทั้งยังมีเด็กร้องไห้สะอึกสะอื้น

เฉินชางจึงให้ฉินเยว่พาหยวนหยวนไปห้องเวรก่อน

หญิงชราได้ยินแล้วไม่ยอมทันที “นี่หลานฉัน พวกคุณจะทำอะไร”

ตอนนี้เอง สือน่าเดินออกมา “แม่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เรื่องหย่าหนูตอบตกลงแล้วค่ะ หนูจะไม่ให้ตัวเองกระทบต่อความสำเร็จของลูกชายแม่ สองสามวันนี้หนูจะหาทนายจัดการทรัพย์สิน”

ใบหน้าของสือน่าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ร้องไห้จนตาแดงก่ำ

เธอวาดฝันถึงความสุขไว้มากมาย รอมานานมากๆ…

แต่สุดท้ายก็เป็นแค่ความเพ้อฝันของคนอื่น

ที่ผ่านมาพ่อสามีดีมาก ห่วงใยสือน่ามาก ลูกก็เชื่อฟัง สือน่าคิดว่าจะพยายามต่อไป สู้สักหน่อย ทุกครอบครัวก็ล้วนมีความยากลำบากของตนเอง

แค่ผ่านไปให้ได้!

ก็พอแล้ว!

แต่คิดไม่ถึงว่า สิ่งที่ทำให้ตนล้มลงไม่ใช่อุปสรรคภายนอก แต่เป็นกำแพงในบ้าน!

คิดถึงตรงนี้ สือน่าก็หมดใจแล้ว

ตอนนี้พ่อสามีไม่มีทางฟื้นขึ้นมาแล้วแน่ๆ ถ้าฟื้นขึ้นมาก็แย่มาก

ครอบครัวนี้ยังมีอะไรให้อาลัยอาวรณ์อีก

พี่ชายคนโตเห็นแบบนี้ก็รีบพูดว่า “น้องสะใภ้ครับ….ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวพี่สั่งสอนเหวินป๋อให้…”

ในฐานะพี่คนโต เขาย่อมรู้ขอบเขตที่ทำได้

สือน่ายิ้ม “พี่ชายคะ ความหวังดีของพี่หนูรับเอาไว้ หนูไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีใครเอา อีกอย่างชีวิตที่ไม่มีผู้ชายหนูผ่านมาห้าหกปีแล้ว ใช่ว่าหนูจะไม่มีความสามารถ!”

จริงอย่างว่า!

สือน่ามีความสามารถมาก!

หลังจากพูดจบ เธอพลันพูดกับฉินเยว่ว่า “เสี่ยวฉิน ดูแลลูกๆ ให้ฉันหน่อยนะ ฉันรายงานอาการคนไข้ก่อน”

ฉินเยว่รีบพยักหน้า เมื่อก่อนเธอมักจะแกล้งถวนถวนกับหยวนหยวนเล่นอยู่บ่อยๆ

หลังจากทุกคนจากไป สือน่าก็มองคนที่รวมตัวอยู่รอบตัวแล้วเผยรอยยิ้ม “เสี่ยวเฉิน ดูแลคนไข้คนอื่นให้ฉันหน่อย ฉันไปคุยกับญาติคนไข้”

เฉินชางพยักหน้า!

ความจริงสือน่าในตอนนี้ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าผ่อนคลายไปทั้งตัว

เสียใจไหม

แน่นอนว่าต้องเสียใจ

ทำดีไม่ได้ดี เจ็บใจ เสียดาย!

แต่ถ้าหนีให้พ้นจากครอบครัวนี้ได้ สือน่ากลับรู้สึกว่าไม่เป็นไร

แม่สามีเจ้าเล่ห์?

น้องสาวสามีที่เอาใจยาก?

ไสหัวไปให้หมด!

เธอมาถึงทุกวันนี้ได้ ไม่เคยต้องพึ่งใคร!

สือน่าเหมือนจู่ๆ ก็กลายเป็นแพทย์หญิงผู้เด็ดเดี่ยว เธอพูดกับทุกคน “ตามฉันมาที่ห้องทำงาน ฉันจะรายงานอาการของคนไข้ค่ะ”

หญิงชรากับลูกสาวสบตากันแล้วมองลูกชายคนโตแวบหนึ่ง ก่อนจะเข้าห้องทำงานไป

สือน่าพูดกับหญิงชราและลูกๆ “ตอนนี้สงสัยว่าคนไข้เลือดออกในสมอง แต่ยังเคลื่อนย้ายไปตรวจไม่ได้ เมื่อสักครู่คนไข้หัวใจหยุดเต้นแต่ช่วยกลับมาได้ สถานการณ์ยังไม่มั่นคง…อย่างไรก็ตาม ตอนนี้อาการของคนไข้อันตรายมาก ถ้าไม่เข้าห้อง ICU จะต้องเสียชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย เข้าห้อง ICU ไปก็แค่มีความหวังที่จะรอดเท่านั้น แต่จะมีความหวังมากน้อยแค่ไหน ไม่มีใครบอกได้ ต้องรักษาตามอาการ

……

อีกด้านหนึ่ง หลังจากจางเหวินป๋อกลับมาก็ไปโรงพยาบาลตงต้าสาขาสอง

เขาในตอนนี้ก็ถือว่าจบจากต่างประเทศ ฐานะนักวิจัยหลังปริญญาเอก อีกครึ่งปีก็จะจบอย่างสมบูรณ์แล้ว

โรงพยาบาลเริ่มติดต่อเขาตั้งแต่ปีที่แล้ว ให้คำมั่นสัญญาว่ากลับมาจะให้ตำแหน่งรองหัวหน้ากับเขา

วันนี้เขาเลยถือโอกาสที่กลับมาครั้งนี้ไปรายงานตัวที่โรงพยาบาล

แต่จางเหวินป๋อเพิ่งมาถึงฝ่ายกิจการแพทย์ก็ถูกผู้อำนวยการโรงพยาบาลเรียกไปคุย

จางเหวินป๋อยิ้มทันที คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องการโยกย้ายงาน จึงเดินไปห้องทำงานผู้อำนวยการอย่างตื่นเต้น

“ผู้อำนวยการต้องการพบผมเหรอครับ” จางเหวินป๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพยักหน้า “อืม เชิญนั่งก่อนครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

จางเหวินป๋อได้ยินแล้วเผยรอยยิ้มทันที “ผู้อำนวยการเชิญพูดครับ”

“อืม คืออย่างนี้ แผนกเรากำลังลดขอบเขตบริหารลงจึงต้องลดจำนวนพนักงาน จากการหารือของผู้นำและองค์กร ตัดสินใจว่าจะไล่คุณออก กระบวนการและขั้นตอนของแผนกบุคคลจะจัดการแล้วเสร็จโดยเร็วที่สุดในวันสองวันนี้ นี่คือผลการหารือร่วมกันขององค์กร เมื่อถึงเวลาจะมีการประกาศต่อสาธารณะ คุณรีบไปดำเนินการตามขั้นตอนนะครับ”

จางเหวินป๋อได้ยินแล้วอึ้งไปทันที!

“ผู้อำนวยการ…ล้อเล่นหรือเปล่าครับ ผม…อยู่ศูนย์วิจัยหลังปริญญาเอก…อเมริกาเชียวนะครับและกำลังจะกลับมาแล้ว…”

ผู้อำนวยการใคร่ครวญครู่หนึ่ง “อืม งั้นขออวยพรให้คุณได้งานที่น่าพอใจ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว รีบดำเนินการตามขั้นตอนเถอะครับ”

จางเหวินป๋อเบิกตาโพลง “ผู้อำนวยการ ผมเป็นโพสต์-ด็อกนะครับ ผมช่วยโรงพยาบาลของเราสร้างแผนกศัลยกรรมกระดูกได้ ผมมีความสามารถมากนะครับ ช่วงก่อนโรงพยาบาลตงต้ายัง…”

ผู้อำนวยการได้ยินแล้วหัวเราะเยาะ โพสต์-ด็อกหรือ

ได้รับความนิยมมากเหรอ

ก็แค่ด็อกเตอร์ออกไปวิจัยไม่กี่ปีไม่ใช่หรือ

ยากมากหรือ

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น โรงพยาบาลตงต้าสาขาสองมีด็อกเตอร์หลายร้อยคน คนเหล่านี้ออกไปวิจัยสักหน่อยกลับมาก็เป็นโพสต์-ด็อกแล้ว!

คุณคิดว่าคุณเป็นใคร

คิดถึงตรงนี้ เขาพูดอย่างเรียบเฉย “ขอโทษด้วยนะครับ เราเป็นสถาบันของรัฐ เราพิจารณาจรรยาบรรณวิชาชีพ ศีลธรรมและด้านอื่นๆ ของพนักงานอย่างครอบคลุม! ผมคิดว่าโรงพยาบาลอื่นๆ เวลารับสมัครพนักงานก็เป็นแบบนี้! แน่นอนว่า…อเมริกาอาจจะไม่เป็น คุณไปลองดูได้! ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบไปเถอะครับ”

คำพูดนี้รุนแรงมาก