เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 641

บทที่ 641 เฮียเมิ่ง

ชายคนนั้นได้ยินแล้วก็ถอนหายใจ ถามคำถามที่ค่อนข้างกังวลใจต่อ

“หมอ! แบบนี้ถือว่าเจียเจียทำผิดกฎหมายไหม อย่าง…สูดก๊าซหัวเราะนั่นถือว่าเป็นยาเสพติดรึเปล่า”

พอถามคำถามนี้ออกมา ไม่เพียงแต่ชายคนนั้น ขนาดหญิงวัยกลางคนยังระแวดระวัง เพราะถ้าถือเป็นยาเสพติด นี่จะไม่ใช่แค่ปัญหาภายในบ้านแล้ว

ตอนนี้เอง หญิงสาวหน้าเปลี่ยนสี รีบร้อนอธิบาย “พ่อคะ แม่คะ หลังจากกลับจีนมาหนูไม่เคยแตะจริงๆ นะ! ไม่เคยจริงๆ…หนูเปลี่ยนไปแล้ว”

เฉินชางเห็นสถานการณ์จึงเอ่ยว่า “ความจริงแล้วในประเทศค่อนข้างเข้มงวดกับการครอบครองสิ่งนี้ ต่อให้ไม่เข้าข่ายยาเสพติด แต่ฝ่ายตุลาการก็ควบคุมดูแลอย่างเคร่งครัดครับ”

“แต่…ในเมืองใหญ่ของอเมริกาบางเมืองอย่างซีแอตเทิล ลอสแองเจลิส ก๊าซหัวเราะได้มาง่ายเหมือนอาหาร และไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมายด้วย มิหนำซ้ำยังไม่จำเป็นต้องมีใบสั่งยา ซื้อขายได้ตามสบาย นักศึกษาต่างชาติหลายคนเลยเสพติดช้าๆ”

อีกฝ่ายรับทราบแล้วจึงถอนใจโล่งอก ทว่า…ชายคนนั้นกับภรรยาสบตากัน เข้าใจดีแล้วจึงพูดเจตนาเดิมของตนออกมา

“คุณหมอ คืนนี้พวกเรากลับไปจะไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม อาการป่วยจะไม่รุนแรงขึ้นใช่รึเปล่า”

เฉินชางพยักหน้า “ครับ ไม่เป็นไร อาการป่วยแบบนี้เรื้อรังครับ”

พอชายคนนั้นได้ยินเข้าจึงโทรเรียกคนขับรถ เดินเรื่องเสร็จแล้วก็จากไปทันที

แต่หลังจากเขาพาภรรยาและลูกออกไปแล้ว ชายคนนั้นก็รีบวกกลับมาลากเฉินชางไปที่มุมหนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “หมอ นี่ให้คุณ หวังว่าจะช่วยผมรักษาความลับนะ”

เขาเอาของที่ห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ชิ้นหนึ่งออกมา

เฉินชางรีบส่ายหัวปฏิเสธ เขาย่อมรู้ว่ารับสิ่งนี้ไว้ไม่ได้!

“พวกเราบุคลากรทางการแพทย์มีหน้าที่รักษาความลับของผู้ป่วย วางใจเถอะครับ! แน่นอนว่าถ้าทางตำรวจต้องการรู้สถานการณ์คนไข้จากพวกเรา ผมก็จะพูดความจริง”

ชายคนนั้นจนใจ ทำได้เพียงจากไป ก่อนออกเดินทางยังฝากฝังซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

……

……

หลังพวกเขาทั้งครอบครัวจากไป

เล่อเล่อกับเสี่ยวหลินเข้ามาล้อม “หมอเฉิน สูดลูกโป่งคืออะไรคะ ก๊าซหัวเราะ…มีขายเยอะเหรอคะ”

เฉินชางผงะไป อดพูดไม่ได้ว่า “ความจริงก็คืออัดก๊าซหัวเราะเข้าไปในลูกโป่งเล็กๆ”

ทั้งสองส่ายหัวอย่างกับมีไข้หนาวสั่น “เข้าใจคิดจริงๆ!”

“เข้าใจเล่นจริงๆ!”

เฉินชางยิ้ม “นี่ไม่ใช่แค่ต้องเข้าใจคิด ต้องมีเงินด้วย”

“สาวน้อยคนเมื่อกี้นั้น วันหนึ่งสูดลูกโป่งไปหนึ่งพันลูก…เดือนนี้เดือนเดียวก็ต้องหลายแสนแล้วมั้ง”

“ก๊าซลังหนึ่งอย่างน้อยที่สุดก็ต้องพันสองพันหยวน ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะจ่ายไหว”

พอเล่อเล่อได้ยินเข้าก็หน้าเปลี่ยนสีทันที “ที่อยู่ในห้องผ่าตัดของเรานั่นก๊าซหัวเราะใช่ไหม”

“พอเลยๆ รีบไปทำงานเถอะ อย่ามาสืบเรื่องพวกนี้เลย!”

ทั้งสองคนสงสัยก็สงสัย แต่ก็ไม่มีทางไปสืบจริงๆ