เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 67

เฉินชางอ่านบันทึกประวัติผู้ป่วยและรายงานการตรวจแต่ละประเภทที่อยู่ในมือ คิดเชื่อมโยงไปถึงการผ่าตัดไส้ติ่งนับครั้งไม่ถ้วนเหล่านั้น จู่ๆ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ผู้ป่วยเพิ่งจะอายุสิบสองปี มีอาการปวดบริเวณท้องน้อยด้านขวา ทำให้รู้สึกไม่ดีและคลื่นไส้อาเจียนมาสองวัน มีไข้หนึ่งวัน อาการปวดท้องเริ่มจากบริเวณสะดือและแพร่ไปยังท้องน้อยหลังผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมง จากนั้นก็ปวดต่อเนื่องและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จากการตรวจร่างกายครั้งก่อนๆ ไม่มีประวัติอาการป่วยที่คล้ายคลึงกัน ข้อมูลการตรวจร่างกาย…กล้ามเนื้อหดเกร็ง เจ็บปวดบริเวณท้องน้อยด้านขวา เมื่อกดแล้วมีอาการปวดที่จุดแมคเบอร์เนย์ชัดเจน เสียงแก๊สในท้องค่อนข้างอ่อน ผลตรวจกล้ามเนื้อโซแอส[1]เป็นบวก ผลการตรวจกล้ามเนื้อบริเวณช่องท้องเชิงกรานเป็นลบ…”

ไส้ติ่งไม่มีปัญหา!

แต่…เฉินชางยังสงสัย

จะเป็นนิ่วในระบบทางเดินปัสสาวะหรือไม่?

หรือจะเป็น…

เฉินชางคิดไปถึงโรคไส้ติ่งที่ค่อนข้างพิเศษอย่างหนึ่ง!

ตอนนี้วิสัญญีแพทย์เข้ามาเตรียมรมยาแล้ว เป็นหลิวเจี้ยนที่คุ้นเคยกันนั่นเอง

แต่วันนี้เป็นการแข่งขัน หลิวเจี้ยนจึงทำเพียงพยักหน้าไม่ได้พูดอะไร เตรียมตัวไปรมยาทันที

เฉินชางรีบพูดหยุดไว้ “พี่หลิว รอเดี๋ยวก่อนครับ ให้ผมตรวจสอบอีกสักครู่นะครับ”

หลิวเจี้ยนชะงักเล็กน้อย แต่ก็หยุดมือลง

เฉินชางเดินมาข้างๆ เด็กชาย เด็กชายมีท่าทางตึงเครียดชัดเจน เมื่อเห็นเฉินชางเดินเข้ามาก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก รีบหลับตาลงทันที

เฉินชางพูดขึ้นว่า “อีกเดี๋ยวหมอจะคลำท้องคุณหน่อยนะครับ ถ้าเจ็บให้รีบบอกหมอนะครับ”

พูดจบเฉินชางก็ใช้มือขวากดลงไปจากสะดือ วนไปตามเข็มนาฬิกา…

“เจ็บ!”

เขาเพิ่งจะกดลงไป เด็กชายก็ขมวดคิ้วร้องออกมา

เฉินชางพยักหน้า เปลี่ยนตำแหน่งกดต่อไป!

ผ่านไปหลายนาที ในใจของเฉินชางจึงเริ่มมีความคิดบางอย่าง

นี่คงเป็นอาการป่วยที่หาได้ยากอย่างหนึ่ง “ไส้ติ่งอักเสบนอกช่องท้อง”

อาการป่วยประเภทนี้พบได้น้อยมาก เกิดจากการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากความผิดปกติของช่องท้องในยามตั้งครรภ์ มีโอกาสเกิดประมาณสองถึงแปดเปอร์เซ็นต์

อาการไส้ติ่งอักเสบนอกช่องท้องเช่นนี้หากรักษาไม่ทันการณ์ อาการอักเสบจะแพร่ไปยังอวัยวะรอบๆ เช่น กรวยไต ไต หลอดเลือดบริเวณเชิงกราน เป็นต้น

พูดง่ายๆ ก็คืออาการป่วยนี้รับมือได้ยากมาก!

สำหรับคนอื่นอาจพูดได้ว่าเป็นเช่นนี้

แต่สำหรับเฉินชางแล้วกลับไม่มีความกดดันสักนิด

เขาหันไปพูดกับหลิวเจี้ยนว่า “พี่หลิว พร้อมแล้วครับ”

หลิวเจี้ยนพยักหน้าอย่างสงสัย “ไส้ติ่งอักเสบหรือ?”

เฉินชางพูดอย่างนิ่งเฉย “คงจะเป็นไส้ติ่งอักเสบแบบพิเศษครับ เป็นไส้ติ่งอักเสบนอกช่องท้อง!”

เมื่อหลิวเจี้ยนได้ฟังก็ขมวดคิ้ว

เนื่องจากไส้ติ่งอักเสบนอกช่องท้องแบบนี้ตรวจเจอก่อนการผ่าตัดยากมาก มักจะตรวจพบในขณะที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่มากกว่า

ดังนั้นอาการป่วยนี้มักจะเตรียมตัวไม่ทัน ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมา

หลิวเจี้ยนถามอย่างระมัดระวัง “คุณมั่นใจหรือ?”

เฉินชางพยักหน้า!

ในตอนที่หลิวเจี้ยนรมยาเขาตั้งใจมากเป็นพิเศษ ถึงอย่างไร…เขาจำได้ว่าตนเคยได้ยินอาจารย์ที่เมืองเอกพูดถึงไส้ติ่งอักเสบช่องท้องมาก่อน แต่ยังไม่เคยเจอกับตัว

ขณะเดียวกัน เมื่อคนทั้งหลายที่อยู่ในห้องสำนักงานเห็นภาพในจอก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ด้วยรอยยิ้ม กระทั่งเริ่มทำการตัดสิน ในใจของทุกคนมีความคิดของตนเองแล้ว แต่ยังคงพูดคุยแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันอย่างเป็นธรรมชาติ

“เบอร์หนึ่งดูเชี่ยวชาญมากนะครับ? วิธีการก็แม่นยำถูกต้อง เด็กคนนี้ใช้ได้เลย!”

“เบอร์สองเองก็ใช้ได้ แต่ความแม่นยำในการผ่าตัดไส้ติ่งยังด้อยกว่าเบอร์หนึ่งอยู่เล็กน้อย”

“หือ? ทำไมเบอร์สามยังไม่เริ่มอีก! ทำไม…กำลังตรวจร่างกายอยู่หรือ?”

จริงดังคาด เมื่อชายคนนั้นพูดจบ คนอื่นๆ ก็พากันสังเกตไปที่เบอร์สาม

เนื่องจากตอนนี้ทุกคนเริ่มผ่าตัดกันแล้ว เบอร์หนึ่งหาไส้ติ่งพบและเตรียมจะผ่าแล้วด้วยซ้ำ

แต่เบอร์สามกลับยังไม่เริ่ม!

ถ้ามองจากตรงนี้ก็ตัดสินความห่างชั้นได้ชัดเจนแล้ว!

แต่คนทั้งหลายเป็นผู้เฒ่าผู้แก่ที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ปฏิกิริยาแรกก็คือหยิบประวัติคนไข้ของห้องผ่าตัดหมายเลขสามขึ้นมาอ่าน

เมื่อทุกคนหยิบขึ้นมาอ่านก็ดูเหมือนไม่มีอะไรแตกต่าง

เป็นไส้ติ่งอักเสบทั่วไปไม่ใช่หรือ?

หลิวซือฉีจำเฉินชางที่อยู่ในห้องเบอร์สามได้ เขามีความรู้สึกดีต่อเฉินชาง กระทั่ง…ตอนเห็นเฉินชาง เขาคิดจะประเมินคะแนนต่ำๆ ให้ด้วยซ้ำ!

จากนั้นก็ถือโอกาสแย่งตัวเฉินชางไป

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดเท่านั้น

ความจริงตั้งแต่ตอนเข้ามาเขาก็สังเกตเฉินชางอยู่ตลอด แต่…เมื่อเห็นว่าผ่านไปนานแล้วอีกฝ่ายยังไม่ลงมือผ่าตัด กระทั่งไม่ยอมให้วิสัญญีแพทย์รมยาก็ต้องรู้สึกแปลกใจ

นี่เขาจะทำอะไรกันแน่?

หรือเขาสงสัยอาการของผู้ป่วย?

เป็นไปไม่ได้!

โรงพยาบาลจะแยกแยะอาการไส้ติ่งอักเสบไม่ได้เชียวหรือ?

ดังนั้นตั้งแต่เริ่มต้นหลิวซือฉีก็หยิบประวัติผู้ป่วยฉบับคัดลอกมาพลิกอ่านไปสามสี่รอบแล้ว แต่จะอย่างไรก็เหมือนต้นแบบเหล่านั้น ไม่มีอะไรแปลกประหลาดเลย!