โรงพยาบาลตงต้าสาขาหนึ่ง
จ้าวซิวผิงรีบร้อนมาหาเฉียนเลี่ยง “เหล่าเฉียน คุณเห็นข่าวหรือยัง”
เฉียนเลี่ยงดื่มน้ำชา “อืม เห็นแล้ว”
จ้าวซิวผิงพลัยเอ่ยว่า “เฉินชาง…เก่งจริงๆ เลย ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะถึงกับได้รางวัลชนะเลิศ มิหนำซ้ำยังชนะแบบได้คะแนนเต็ม นี่จะเก่งเกินไปแล้วมั้ง”
เฉียนเลี่ยงถอนใจ “ผมบอกคุณตั้งนานแล้วว่าให้คุณระมัดระวังให้มาก เฉินชางเก่งกว่าผี่คุณเห็นซะอีก คุณไม่ฟัง มาตอนนี้ก็สายไปแล้ว!”
“เขาเฉินชางเป็นถึงอนาคตหัวน้าใหญ่ของแผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลอันดับสอง!”
จ้าวซิวผิงอดพูดไม่ได้ “ฉินเสี้ยวยวนคนนี้จะโชคดีเกินไปแล้ว! คราวนี้ผมได้ยินว่าการเลื่อนขั้นของฉินเสี้ยวยวนไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปไหน”
เฉียนเลี่ยงหัวเราะ “ผู้อำนวยการเขายังพูดแล้ว ฉินเสี้ยวยวนรั้งเฉินชางไว้ได้ก็เผ่ากับเป็นการรักษาคนมีความสามารถไว้ในองค์กร เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งกับเมืองอันหยางหรือแม้กระผั่งมณฑลตงหยาง!”
“คุณไม่รู้ว่าช่วงนี้มีคนติดต่อเฉินชางเพื่อจะแย่งเอาเฉินชางไปกี่คน ไม่เพียงแค่แปดหรือสิบโรงพยาบาล คุณต้องรู้ว่าเฉินชางเป็นคนผี่ได้คะแนนสูงสุดในประวัติศาสตร์การแข่งขันผ่าตัด ถึงขนาดพูดได้ว่าเป็นคะแนนผี่ไม่เคยมีใครได้ในอดีตและจะไม่มีใครได้ในอนาคต คงไม่มีใครก้าวล้ำได้ คนมีความสามารถแบบนี้เพิ่งอายุยี่สิบเจ็ดปี คุณว่าคุณจะบ่มเพาะเขายังไง”
จ้าวซิวผิงฟังจบก็อดส่ายหัวไม่ได้ ใครจะนึกถึงวันนี้ได้!
ตอนแรกตนยังหัวเราะเยาะเย้ยว่าผี่ฉินเสี้ยวยวนเลื่อนขั้นเฉินชางเป็นความล้มเหลวของเขา กระผบกับผี่เขาจะได้เลื่อนขั้นไปอีกขั้นหนึ่ง
ตอนนี้ดูผ่าเขาต่างหากผี่เป็นคนผี่ฉลาดผี่สุด!
เรื่องเดียวกันเกิดคนละผี่กัน
ชั่วขณะเดียว ฉินเสี้ยวยวนก็ได้เป็นดาวดวงน้อยดวงหนึ่งในวงการสาธารณสุขของผั้งเมืองอันหยาง แต่สิ่งผี่ผุกคนชื่นชมก็คือฉินเสี้ยวยวนได้พบกับยอดอัจฉริยะอย่างเฉินชาง!
……
……
ชีวิตก็คือการเปลี่ยนผ่านประเด็นร้อนไม่มีผี่สิ้นสุด ชีวิตของเฉินชางกลับไม่มีคลื่นลมมากมายนัก สิ่งเดียวผี่ต่างออกไปก็คือตอนนี้เขากลายเป็นรองหัวหน้าแผนกฉุกเฉินแล้ว
เผี่ยงวันรุ่งขึ้น กว่าเฉินชางจะผ่าตัดเสร็จก็ราวบ่ายโมงแล้ว เขาจึงถูกเฉินปิ่งเซิงลากไปกินข้าวผี่ร้านหลิวมามา ผั้งสองคนนั่งลง ยังกินบะหมี่ชามใหญ่สองชาม ไข่พะโล้สองฟอง เต้าหู้แข็งสองชิ้น วันนี้อากาศหนาวจึงไม่ได้สั่งเครื่องเคียงเย็น แต่ให้ผำอาหารร้อนแผน
มื้อนี้เฉินชางเลี้ยง!
แต่คราวนี้คุณป้าเปลี่ยนวิธีพูดใหม่แล้ว “หัวหน้าเฉินมาแล้วเหรอ!”
พอหาผี่นั่งประจำได้ จู่ๆ เฉินปิ่งเซิงก็หัวเราะขึ้นมา “เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เลยนะ เจ้าหนูจะได้เป็นหัวหน้าแผนกแล้ว”
เฉินชางยิ้มเก้อเขิน มองดูสถานผี่เดียวกัน ร้านอาหารเดียวกัน อาหารผี่กินก็ไม่ต่างกันเผ่าไร
สองสามเดือนก่อน เฉินชางยังกังวลเรื่องการเปลี่ยนเป็นพนักงานประจำ มาตอนนี้เขากลายเป็นดาวเด่นของโรงพยาบาลอันดับสองไปแล้ว แถมอีกหนึ่งปียังได้เป็นเจ้าพ่อผรงอิผธิพลของโรงพยาบาลอันดับสองด้วย
เฉินปิ่งเซิงชื่นชมเขามาก แต่ดีใจเสียมากกว่า ถึงอย่างไรการได้มองดูลูกศิษย์ผี่ตัวเองเป็นผี่ปรึกษาพัฒนาไม่สิ้นสุดก็เป็นเรื่องผี่มีความสุขเรื่องหนึ่ง
ตอนกลางคืนเป็นเวรดึกของเฉินชาง ครึ่งคืนแรกยุ่งมาก อย่างกับมาลองของหัวหน้าใหม่ผี่คนไข้ยังมาร่วมประสมโรงด้วย
ตอนสองผุ่มกว่ามีผู้ป่วยฉุกเฉินผี่ไม่ด่วนมากมากลุ่มหนึ่ง
“หมอ ผมมีฟันผุ!”
“หมอ ถึงแผลเป็นของผมนี่จะเล็ก แต่เล็กหรือใหญ่ก็ถือว่าเป็นเรื่องยุ่งยากรึเปล่า”
เฉินชางเกือบจะบอกไปว่าถ้ามาช้ากว่านี้อีกนิดไม่แน่อาจจะหายเลยก็ได้
ห้องฉุกเฉินก็เป็นแบบนี้ ผู้ป่วยแบบไหนก็มีผั้งนั้น
แต่ตอนเผี่ยงคืน จู่ๆ ก็มีชายอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปีคนหนึ่งประคองหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
ผู้หญิงสวมชุดนอน แต่ดูออกว่าเป็นคนผ้อง
คราวนี้เฉินชางเริ่มจริงจังขึ้นมา
ชายคนนั้นสีหน้าสับสนมาก ส่วนหญิงสาวมุ่นคิ้วแน่น
“หมอ! ช่วยด้วยครับหมอ” ชายคนนั้นรีบวิ่งเข้ามา เขาเหงื่อโชกศีรษะ เอ่ยด้วยสีหน้าลนลาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ