เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 679
หัวหน้าแผนกผู้ป่วยนอกชื่อหลิวอวี้ เป็นคุณป้าผมลอนอายุห้าสิบกว่าปี หน้าตาดูใจดีมีเมตตา รูปร่างท้วม ยิ้มทีตาหยีเป็นเส้น
“ผู้อำนวยการฉินให้ฉันอธิบายกับหัวหน้าเฉินโดยละเอียดเถอะค่ะ คุณไม่ต้องห่วงเลย”
ฉินเสี้ยวยวนพยักหน้า ตอนนี้ตำแหน่งในโรงพยาบาลของเขามั่นคงมาก พวกถานลี่กั๋วค้านไม่ได้อยู่แล้ว
ทุกคนไม่ได้โง่ ฉินเสี้ยวยวนพูดชัดเจนว่าจะก้าวหน้าขึ้นไป อายุห้าสิบกว่าปี ยังเหลือเวลาร่อนไปมาอีกหลายปี ขลุกอยู่ในระบบสาธารณสุขได้ทั้งนั้น พูดให้ชัดๆ ฉินเสี้ยวยวนก็คือหัวหน้าเก่าของทุกคน
ฉินเสี้ยวยวนมองเฉินชาง เอ่ยออกมาว่า “อย่าดูถูกคลินิก ศัลยแพทย์ก็ไม่ได้ทำแค่ผ่าตัด เอาละ จบการประชุมเถอะ”
หลิวอวี้ยิ้มพลางมองเฉินชาง “หัวหน้าเฉิน อีกเดี๋ยวคุณไปหาฉันที่แผนกผู้ป่วยนอก พวกเรามานั่งคุยกันให้ละเอียดนะคะ”
เฉินชางพยักหน้า “ได้ครับ งั้นก็ขอบคุณหัวหน้าหลิวมากๆ ครับ”
ตอนที่เขาลงมากับหลี่เป่าซาน
จู่ๆ หลี่เป่าซานก็ถามว่า “เสี่ยวเฉิน รู้สึกยังไงบ้าง”
พอได้ยินคำพูดของหลี่เป่าซาน เฉินชางก็ออกจะสะท้อนใจอย่างบอกไม่ถูก
เพราะการประชุมวันนี้เขาถึงรับรู้ว่าหลี่เป่าซานแบกรับภาระไว้มากมายแค่ไหน
“ลำบากคุณแล้วครับหัวหน้าหลี่!”
หลี่เป่าซานยิ้มแล้วส่ายหัว “ความจริงพวกเราควรแข็งก็แข็ง ควรอ่อนก็ต้องอ่อนตาม โรงพยาบาลไม่ใช่แผนกฉุกเฉินของพวกเรา ยังไงซะก็ต้องคำนึงถึงหลายอย่าง เป็นหัวหน้ากับเป็นหมอมันคนละเรื่องกันเลย”
“เป็นหัวหน้า คุณต้องมีความสามารถในอาชีพโดดเด่น มีความสามารถผ่าตัดและวินิจฉัยโรคสูงล้ำ ถึงยังไงคุณเป็นหัวหน้า ฝีมือจะยังด้อยกว่าหมอเด็กไม่ได้ใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวเขาไม่เชื่อถือคุณกันหมด!”
“อีกอย่างนะ ยังต้องคำนึงถึงภาพใหญ่ สายตากับวิสัยทัศน์ต้องยาวไกลหน่อย ต้องวางแผนเรื่องพัฒนาแผนกกับบุคลากรไว้ในใจ ปากท้องไม่รู้กี่คนอยู่กับคุณนะ เขากินไม่อิ่มแล้วจะทำงานให้คุณยังไง”
พอพูดจบหลี่เป่าซานก็หัวเราะแห้งๆ “ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบร้อน”
ปีนี้หลี่เป่าซานอายุห้าสิบเจ็ด ปีใหม่กำลังจะมาถึง หลังปีใหม่ก็อายุห้าสิบแปดปี ตอนที่เฉินชางกลับมารับงานต่อ เขาก็ห้าสิบเก้าแล้ว
พอเฉินชางกลับมา หลี่เป่าซานก็จะเป็นหัวหน้ากิตติมศักดิ์หนึ่งปีแล้วเตรียมต่อสัญญาทำงานหลังเกษียณ
เฉินชางยิ้ม “หัวหน้า รอตอนคุณเกษียณผมจะเลี้ยงเหล้าคุณดีๆ เลย”
หลี่เป่าซานได้ยินแล้วจึงหัวเราะขึ้นทันที “โอเค!”
เขาไม่ได้กินเหล้ามากี่ปีแล้ว ไม่ใช่เพราะไม่ชอบดื่ม แต่เพราะดื่มไม่ได้ เขาเป็นแนวป้องกันสุดท้ายของแผนกฉุกเฉิน ถ้าเขาล้มลงใครจะมาพึ่งพา
“ต่อให้หลายปีนี้ผมไม่ได้ดื่มเหล้า แต่ก็เก็บเหล้าดีๆ ไว้ไม่น้อย ถึงเวลามารวมตัวกันดีๆ แต่…เสี่ยวเฉินเอ๋ย คุณเป็นหัวหน้า ถ้าไม่ดื่มเหล้าได้ก็อย่าดื่มเลย”
“ถ้าไม่ใช่เพราะผมกินเหล้า…ก็คง…”
เฉินชางได้ยินแล้วก็อดอึ้งไปไม่ได้
เขาไม่เคยได้ยินหัวหน้าหลี่เล่าเรื่องในอดีต รู้แค่ว่าเมื่อก่อนหัวหน้าหลี่เป็นหัวหน้าที่เมืองหลวง แล้วต่อมาก็กลับมาที่อันหยาง มีชื่อเสียงอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนแปลงพลิกผันหลายครั้งจนสุดท้ายมาถึงโรงพยาบาลอันดับสอง แล้วก็ทำงานมาตลอดจนเกษียณ
หลี่เป่าซานยิ้ม “มีเวลาแล้วจะเล่าให้ฟังว่าตอนแรกหัวหน้าหลี่ของคุณก็เป็นหัวหน้าหลี่ที่น่าเกรงขามเหมือนกัน!”
พูดจบ หลี่เป่าซานก็ยิ้มจากไป
เฉินชางเปลี่ยนชุดแล้วมาที่ออฟฟิศแผนกผู้ป่วยนอก
หลิวอวี้เห็นเฉินชางแล้วก็รีบเรียกให้นั่งลง
“หัวหน้าเฉินมานั่งเร็ว แผนกผู้ป่วยนอกยุ่งวุ่นวายจริงๆ!”
หลิวอวี้มีภูมิหลังเป็นพยาบาล เป็นพยาบาลมายี่สิบปีแล้วจึงเปลี่ยนมาแผนกธุรการ จากนั้นจึงมาที่แผนกผู้ป่วยนอก
เห็นเฉินชางแล้วหลิวอวี้ก็เอ็นดูนัก!
ถึงอย่างไรเรื่องสองวันนี้ของเฉินชางก็กระจายไปในโรงพยาบาลอย่างอื้ออึง โดยเฉพาะในกลุ่มพยาบาล เขาเป็นที่ชื่นชมมาก
เฉินชางยิ้มให้ “ขอบคุณครับหัวหน้าหลิว”
หลิวอวี้เอาแบบฟอร์มออกมาแผ่นหนึ่งแล้วส่งให้เฉินชาง “หัวหน้าเฉิน คุณเขียนเวลาออกตรวจผู้ป่วยนอกรวมถึงประเภทโรคที่คุณถนัดนี่ให้หน่อยค่ะ ให้ฉันจัดแจงให้ก็พอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ