พอลงจากเครื่องบิน เฉินชางก็ได้ยินเสียงเตือนระบบดังขึ้น
[ติ๊ง! กระตุ้นภารกิจท้าทาย ได้รับแพทย์เวชศาสตร์ความงามดีเด่นประจำปีในสมาคมศัลยแพทย์ตกแต่งโลกประจำปี จะได้รับรางวัลมหาศาล!]
เฉินชางมีสีหน้าดีใจ!
เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่น!
เขารู้สึกว่าเดินทางเที่ยวนี้ตนจะต้องได้ผลเก็บเกี่ยวมหาศาลแน่
ตามกำหนดการการประชุม คืนนี้รายงานตัว พรุ่งนี้ประชุมกับแลกเปลี่ยนเชิงวิชาการ มะรืนเลือกแพทย์ดีเด่นประจำปีจากการแข่งขัน วันจันทร์พาทุกคนไปเที่ยวกินกิมจิที่โซล
เฉินชางไม่สนใจวันสุดท้าย!
เขามาเอารางวัล พอได้รางวัลก็จะกลับบ้านไปอยู่กับยัยฉินขี้ประจบ มีอะไรดีไปกว่ายัยฉินขี้ประจบไหม
ไม่มี!
ต่อให้มีก็บอกว่าไม่มี!
……
……
ในโรงแรม ฉินเสียงพาเฉินชางไปพบผู้เชี่ยวชาญระดับหัวหน้าในประเทศที่มาเข้าร่วมการประชุมเหล่านั้น ผู้ที่มาเข้าร่วมไม่มาก มีประมาณสิบกว่าคน ความจริงแล้วหลายคนก็ไม่อยากมาร่วมประชุม!
พวกเขารู้สึกว่าไม่มีความหมาย!
ถึงอย่างไรเวชศาสตร์ความงามในประเทศก็พัฒนาได้แค่ระดับกลางๆ มีแต่บรรดาหมอที่เหมือนทหารกองโจร แม่ทัพที่เป็นกิจจะลักษณะก็ไม่มาก ดังนั้นจึงได้รับความสำคัญแบบกลางๆ
ความจริงว่ากันถึงแก่นแล้วก็ยังเป็นเพราะความต่างด้านวัฒนธรรมอยู่ดี
ทุกคนที่มาร่วมประชุม ถ้าไม่ใช่มาหาเรื่องสนุก ก็อยากผ่าตัดประเภทนี้ด้วยใจจริง
เมื่อคนกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันก็เริ่มสนทนาขึ้นมา
เฉินชางก็เพิ่งเข้าใจ ความจริงแล้วสมาคมศัลยกรรมตกแต่งแห่งชาติกับสมาคมศัลยแพทย์ผิวหนังแห่งชาติเป็นคนละสมาคมกัน!
สมาคมศัลยแพทย์ผิวหนังมีความเฉพาะทางกว่า เจ้าพ่อก็มีมาก!
ส่วนสมาคมศัลยกรรมตกแต่ง เป็นสมาคมที่เจ้าพ่อศัลยกรรมผิวหนังบางคนสนใจถึงเข้าร่วม ต่อมาแม้จะก่อตั้งขึ้นแล้ว แต่ระดับก็ไม่ได้สูง
แต่การประชุมครั้งนี้หลักๆ แล้วเป็นศัลยกรรมตกแต่ง
และเฉินชางพบว่า…ตนเหมือนจะยังไม่ได้เข้าร่วม ตอนแรกเหล่าฉินหลอกตนว่าที่เข้าร่วมคือสมาคมศัลยแพทย์ตกแต่ง
ถ้าไม่ได้มาฟังทุกคนคุยกัน เฉินชางก็ยังไม่รู้ชัด
เฉินชางตามหลังฉินเสียง ไม่ได้พูดอะไร ฟังไว้ก็พอแล้ว
และด้วยความที่เป็นหน้าใหม่ เฉินชางก็ไม่ได้มีใครสนใจมากนัก แต่เขากลับได้ยินชื่อคุ้นหูชื่อหนึ่ง
ราชันแต้มนัยน์ตา…หวังเชิน!
ชื่อนี้มันคือผู้ชายที่ทำตาแบบหวังจู่เสียนให้เสี้ยวเถียนฮวาไม่ใช่เหรอ
ในที่สุดตอนที่พูดถึงรายชื่อผู้เข้าแข่งขันปีนี้ เฉาเซวียนก็แนะนำตัวให้หัวหน้าแต่ละคน
“นี่นักเรียนผม หูเซี่ยงเหวิน เสี่ยวหูเติบโตในสายงานที่เกาหลีมาตลอด ปีนี้กลับจีน ถือโอกาสมาเรียนปริญญาเอกกับผมที่โรงพยาบาลเรา ผมเห็นมีการแข่งขันพอดีเลยให้โอกาสเขาสักครั้ง ลงชื่อให้เขาเสียเลย”
“จริงด้วย ขอโทษจริงๆ ครับหัวหน้าฉิน ช่วยไม่ได้ โควตาชื่อในมือเรามีจำกัด พวกเรามีผู้เชี่ยวชาญที่เป็นกรรมการไม่กี่คน แนะนำได้แค่ไม่กี่คนเท่านั้น”
ฉินเสียงหัวเราะ “ไม่เป็นไรๆ”
เฉาเสวียนยิ้ม “ปีนี้ก็มีแค่พวกคุณที่เข้าร่วมการแข่งขัน ต้องสู้เขานะ พยายามเพื่อวงการศัลยกรรมตกแต่งในประเทศเราด้วย”
เหล่าคนหนุ่มสาวจึงพยักหน้า
ฉินเสียงอดพูดไม่ได้ “หัวหน้าสมาคมเฉา ไม่ได้มีแต่พวกเขาสามคน เฉินชางก็เข้าร่วมด้วย ผมก็ลงชื่อด้วย”
พอฉินเสียงพูดออกมา หัวหน้าที่อยู่รอบๆ ก็มองมาทันที
“เหล่าฉิน คุณก็เข้าร่วมหรือ คุณจะหาเรื่องสนุกเก่งไปแล้วมั้ง”
“คุณให้เจ้าหนุ่มนั่นเข้าร่วมก็พอแล้ว คุณมาป่วนอะไรด้วยอีก จะว่าไป เอาโควตาชื่อมาจากไหนน่ะ”
ตอนนี้เอง ทุกคนจึงมองไปทางเจ้าหนุ่มผู้หล่อเหลาอ่อนวัยที่อยู่ข้างหลังฉินเสียงคนนั้น เขาดูมีชีวิตชีวามาก
พวกเขาต่างพากันพยักหน้าเป็นสัญญาณ
ในตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
พอประตูเปิด ก็เห็นเป็นชายชาวต่างชาติสามสี่คนยืนอยู่ที่ประตู
ปีเตอร์มองภายในห้องอย่างสงสัย อดถามไม่ได้ว่า “ขอโทษครับ รบกวนหน่อย เฉินชางอยู่ไหม”
เฉินชางผงะไป ลุกขึ้นมองพวกปีเตอร์ที่อยู่นอกประตูแล้วรีบแจ้งหัวหน้าทุกคน “ขอโทษครับ อาจารย์ครับ ผมไปหาเพื่อนก่อน พวกคุณคุยกันไปนะครับ”
พูดจบ เฉินชางก็รีบลุกเดินออกไป
ปีเตอร์อดยิ้มไม่ได้ “ผมโทรหาคุณทำไมคุณไม่รับสายล่ะ”
เฉินชางยิ้มอายๆ “พวกหัวหน้าคุยกันอยู่ ผมก็เลยปิดเสียงโทรศัพท์ ขอโทษจริงๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ