เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 761

ชายวัยกลางคนได้ยินแล้วอึดอัดขึ้นมาทันที!

เขาเองก็ไม่ได้จะมากล่าวโทษอะไร เห็นว่าพ่อไม่สบาย ด้วยความ ร ้อนใจจึงวิ่งมาที่แผนกฉุกเฉิน เจอหลัวโจวพอดี ก็เลยพูดจาไม่ดีไป หลายประโยค

“ผมใจร้อนเอง ผมผิดไปแล้ว! ผมต้องขอโทษหมอหลัวด้วยครับ แต่…ยานี่จะไม่กระตุ้นโรคกระเพาะของพ่อผมจริงเหรอครับ”

เฉินชางส่ายหน้า

ที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้อธิบาย แต่ชี้ความผิดพลาดของคนไข้ ออกมาโดยตรงเพราะต้องการบอกเขาว่า เขาผิด ไม่ใช่หมอผิด!

เรื่องบางเรื่องเป็ นเรื่องของศักดิ์ศรี!

เฉินชางมีความเป็ นธรรมมาก

ไม่ใช่ว่าเพราะคุณเป็ นคนไข้ คุณก็จะมาดูถูกหมอแผนกฉุกเฉิน ของเราตามอ าเภอใจได้

เราให้บริการทางการแพทย์แก่คุณ แต่เราไม่ได้เป็ นที่รองรับ อารมณ์ของคุณ

โดยเฉพาะหลังจากที่คุณได้ยินข้อมูลที่ไม่เป็ นความจริง ไม่ เคารพคาแนะนาของหมอ พอเกิดปัญหาขึ้นมากลับด่าหมอ

ชายวัยกลางคนถูกเฉินชางว่าจนหน้าแดง

สีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด

หลังจากเขาขอโทษ เฉินชางจึงอธิบายว่า “แอสไพรินในรูปแบบ เม็ดเคลือบฟิล์มควรกินตอนท้องว่างอยู่แล้วครับ! กินหลังอาหารจะยิ่ง ทาลายเยื่อบุกระเพาะอาหาร!”

ชายวัยกลางคนอึ้ง เบิกตาโต “จริงเหรอครับ เป็ นไปได้อย่างไร! มีที่ไหนกินยาหลังอาหารแล้วทาลายกระเพาะ…นี่ความรู ้ทั่วไปนะครับ …”

เฉินชางอดส่ายหน้าไม่ได้ เขายิ้ม “ความรู ้ทั่วไปอะไรกันครับ ที่ พวกคุณซื้อคือแอสไพรินในรูปแบบเม็ดเคลือบฟิล์ม แอสไพรินแบบนี้ ข้างนอกมีฟิล์มเคลือบอยู่หนึ่งชั้น ตัวฟิล์มแบบนี้จะไม่ถูกละลายโดย กรดในกระเพาะอาหาร ดังนั้นจึงไม่ออกฤทธิ์ในกระเพาะอาหาร และ จะไม่ถูกดูดซึมโดยกระเพาะอาหาร ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ แล้วจะมี ผลข้างเคียงได้อย่างไรครับ

ถ้ากินตอนท้องว่าง กระเพาะอาหารที่ไม่มีอาหารใดๆ จะมี สภาพแวดล้อมที่เป็ นกรด และฟิ ล์มของยาจะไม่สลายตัวใน สภาพแวดล้อมที่เป็ นกรด แต่จะตรงเข้าสู่ลาไส้ จากนั้นจะแตกออก และมีผลในลาไส้ที่สภาพแวดล้อมเป็ นด่าง

แต่ถ้ากินหลังอาหาร กระเพาะอาหารจะมีอาหารอื่นๆ และได้รับ ผลกระทบจากค่า pH[1] ของอาหาร สภาพแวดล้อมในกระเพาะ

อาหารตอนนั้นไม่แน่ว่าจะเป็ นกรดหรือไม่ และยังมีการเสียดสีจาก อาหาร ฟิ ล์มด้านนอกของแอสไพรินอาจแตกก่อนไปถึงล าไส้และ แพร่กระจายในกระเพาะอาหาร ทาลายเยื่อบุกระเพาะอาหาร”

การโวยวายของชายวัยกลางคนดึงดูดความสนใจจากคนไข้ จานวนไม่น้อย ได้ยินคาพูดของเฉินชาง ทุกคนรอบข้างก็อึ้งไปทันที!

ที่แท้…

สิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็ นความรู ้ทั่วไปมาโดยตลอด เป็ นเรื่องที่ผิด

หมอให้กินอย่างไรก็กินอย่างนั้น อย่าคิดเองเออเอง เอาความรู ้ที่ ไม่รู ้เรียนมาจากไหนไปถกเถียงกับผู้เชี่ยวชาญ นี่มันหาเรื่องกันชัดๆ!

คาพูดของเฉินชางชัดเจนเข้าใจง่าย เป็ นการอธิบายที่มีเหตุมีผล อยู่แล้ว

ไม่นานเรื่องนี้ก็ถูกอธิบายจนเข้าใจกระจ่างแจ้ง

ชายวัยกลางคนอายจนหน้าแดง เขาถอนหายใจทีหนึ่ง แต่ก็ ไม่ได้โวยวาย หันมองหลัวโจวก่อนจะส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “หมอ หลัว ผมผิดเองที่สร ้างความวุ่นวายให้พวกคุณ! ไว้วันหลังผมจะส่งธง มาแสดงค าขอโทษครับ! ขอโทษจริงๆ ผม…ผมไม่รบกวนทุกคนแล้ว”

ชายวัยกลางคนมองหลัวโจวอย่างกระอักกระอ่วนแล้วค านับขอ โทษเฉินชางพร ้อมรอยยิ้มก่อนจะจากไป

ผู้คนที่ล้อมกันอยู่รอบๆ เองก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

ดูเหมือนว่าต่อไปจะฟังคนอื่นพูดซี้ซั้วไม่ได้แล้ว ท าตาม คาแนะนาของหมอดีที่สุด

หลังจากทุกคนสลายตัว หลัวโจวก็มองเฉินชางพร ้อมยิ้มเจื่อน “สร ้างความวุ่นวายให้หัวหน้าซะแล้ว”

เฉินชางยิ้ม ตบไหล่หลัวโจว “นี่เป็ นที่ของผม ผมก็ต้องปกป้ อง คุณสิ”

หลัวโจวพยักหน้าพร ้อมรอยยิ้ม

ความจริงก็เพราะเฉินชางเป็ นเพื่อนร่วมชั้น หลัวโจวยิ่งไม่อยาก หาเรื่อง ไม่อยากให้เฉินชางลาบากใจ

คนเป็ นเพื่อนกันก็ต้องเป็ นห่วงเป็ นใยกันให้มากอยู่แล้ว ปกติเฉิน ชางก็มักจะดูแลเขา เขาจะหาเรื่องให้เฉินชางไม่ได้

หลัวโจวค้นพบว่า สิ่งที่ตนต้องเรียนรู ้ยังมีอีกมาก

เ กิดเ ป็ น คน ต้อ งทาใ ห้เ ต็ ม ที่ ไม่ว่าจะ เ ป็ น ด้าน ความ รู ้ ความสามารถ หรือหลักท านองคลองธรรม…

อย่างเช่นเรื่องแอสไพรินในรูปแบบเม็ดเคลือบฟิล์มเมื่อครู่นี้ แม้ ตนเข้าใจอยู่บ้าง แต่…เข้าใจไม่รอบด้าน อธิบายออกมาให้คนไข้ เข้าใจไม่ได้

คนที่เป็ นหมอจะต้องไม่หยุดพัฒนาตัวเอง เพื่อการสื่อสารที่ ดีกว่า พื้นฐานความรู ้ที่แน่นกว่า! เช่นนี้จึงจะรักษาคนไข้ได้ดีกว่า

คนไข้กับหมอไม่ควรเป็ นปรปักษ์กัน แต่ควรยืนอยู่บนเส้นทาง ต่อสู้โรคเหมือนกัน

เรื่องนี้ก็ต้องโทษตัวเองด้วย หลัวโจวย้อนคิดครู่หนึ่งก่อนจะเข้า ห้องท างานไป

……

……

ตอนที่เฉินชางเตรียมจะจากไป สวีโหรวก็โทรเข้ามา “ฮัลโหล ผู้ จัดการสวี มีอะไรหรือเปล่าครับ”