อู๋ถงฝู่ไม่ได้ไปแย่งเข้าผ่าตัดกับคนอื่น
ถ้าเขาไป คนอี่นก็ต้องยอมหลีกให้กันหมด
แต่อู๋ถงฝู่ยังรู้สึกว่านั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องทำงานดีกว่า
ดูด้วยตาอาจจะชัดกว่าดูผ่านกล้อง ไปร่วมผ่าตัดจริงๆ จะเก็บเกี่ยวได้มากกว่า!
แต่…ให้โอกาสคนหนุ่มสาวมากขึ้นหน่อยย่อมดีกว่า
เฉินชางล้างมือแล้วจัดระเบียบ ด้านเหล่าหม่ามุ่งหน้านำเข้าไปในห้องผ่าตัดก่อน!
เฉินชางตามติดอยู่ข้างหลังเขาอย่างกับลูกสมุน
ไม่สิ…ถ้าพูดให้ถูก เฉินชางก็คือลูกสมุน
สิ่งเดียวที่ต่างไปก็คือพอเข้ามาแล้ว “หมอเฉินมาแล้ว!”
“สวัสดีหมอเสี่ยวเฉิน!”
“หมอเฉิน!”
นี่ทำเหล่าหม่าพลันอึ้งไปครู่หนึ่ง ฉันควรเป็นพระเอกไม่ใช่หรือไง
เสียงแบ็คกราวน์นี่ไม่ใช่ของฉันใช่ไหม
แต่นอกจากพระเอกหม่าที่ค่อนข้างประมาทแล้ว คนอื่นเหมือนจะค่อนข้างกังวลใจกันหมด!
ถึงอย่างไรการผ่าตัดครั้งนี้ก็ยากมากจริงๆ!
ถึงขนาดที่อัตราการเสียชีวิตยังสูงอยู่ดี
สองวันนี้เฉินชางก็ไม่ได้อยู่ว่าง ต่อให้เขาสรุปแผนการผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว แต่…เขาก็ยังเสาะหาและค้นพบข้อบกพร่องอยู่ตลอด
ด้วยหวังว่าจะหาวิธีการที่ค่าสัมประสิทธิ์ความปลอดภัยสูงกว่าเจอ!
โจวเฮ่อเป็นวิสัญญีแพทย์ ศึกษารายละเอียดประวัติอาการป่วยของผู้ป่วยมาหลายชั่วโมงแล้ว!
ถูกต้อง!
เพื่อการผ่าตัดครั้งนี้ โจวเฮ่อเองก็ไม่กล้าผ่อนคลายแม้แต่นิดเดียวเช่นกัน
ไม่ว่าจะเป็นการผ่าตัดครั้งไหน วิสัญญีแพทย์ก็มีหน้าที่และความรับผิดชอบหนักอึ้งอยู่เสมอ!
“หัวหน้าสวี หัวหน้าทีมหม่า หมอเฉิน พวกคุณมานี่หน่อย มีเรื่องที่ผมต้องบอกพวกคุณ” โจวเฮ่อไตร่ตรองอยู่นานก็หน้านิ่วคิ้วขมวด ตัดสินใจเรียกทั้งสามคนมาอยู่ดี
สวีจื่อหมิงอดถามไม่ได้ “หัวหน้าโจว เกิดอะไรขึ้น”
โจวเฮ่อถอนใจ “เด็กคนนี้ต้านทานยาสลบได้ไม่ดี!
ญาติผู้ป่วยไม่เคยพูดถึงใช่ไหม”
พูดออกมาประโยคเดียวทำเอาสวีจื่อหมิงผงะไปเลย!
เรื่องสำคัญขนาดนี้เขาดันไม่รู้!
นี่ถ้าเกิดปัญหาระหว่างการผ่าตัดใครจะรับผิดชอบ
เฉินชางได้ยินประโยคนี้แล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน…
“ผมกังวลว่าเขาจะอดทนจนผ่าตัดเสร็จไม่ไหว” โจวเฮ่อบีบนวดสันจมูก ออกจะลำบากใจ “ถ้าเป็นแบบนี้ต้องตั้งเครื่องเอคโม่แล้ว!”
พูดมาประโยคเดียวทำเอาทุกคนงงไปหมด!
ตอนนี้ต้องตั้งเครื่องเอคโมในการผ่าตัดดีๆ ครั้งนี้แล้วหรือ
พอเป็นแบบนี้แล้วอัตราความสำเร็จ…จะลดลงไปหรือเปล่า
แพทย์คนอื่นในห้องก็ได้ยินประโยคนี้ทันที!
ขณะนี้ ทุกคนเบนสายตามาจับจ้องที่ตัวเฉินชาง!
ศึกใหญ่จวนจะมาถึง จู่ๆ กลับบอกว่าสถานการณ์เปลี่ยนไป จะเปลี่ยนกระบวนทัพอย่างไรกันแน่
เฉินชางหลับตาครุ่นคิดไม่หยุด ในสมองเขาจำลองภาพหัวใจของเด็กชาย…มันเปลี่ยนรูป…ไหวเต้นไม่ว่างเว้น
ผ่านไปพักใหญ่!
ทุกคนต่างอดส่ายหัวไม่ได้ แผนการผ่าตัดดีมาก น่าเสียดายที่ผู้ป่วยทนไม่ไหว
ก็ในตอนที่ทุกคนค่อนข้างเสียดาย สวีจื่อหมิงเตรียมไปแจ้งญาติผู้ป่วยนี้เอง จู่ๆ เฉินชางก็ลืมตาขึ้น “ผมคิดออกวิธีหนึ่ง!”
พอพูดแบบนี้ออกมา โดยรอบก็เงียบลงทันที!
ทุกคนเคลื่อนสายตาไปมองเฉินชางแล้วจ้องตาเขา เหมือนอยากจะหา…ความลังเลแม้สักนิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ