เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 926

แต่พอซุนกว่างอวี่ครุ่นคิดอยู่นานก็โล่งอก!
แน่นอนว่าตนไปขอเชิญเขามาสอนที่ปักกิ่งยูเนี่ยน ไปกินเวลา
เขา แถมยังเรียนรู้เทคนิคจากเขาอีก นี่เป็นการแลกเปลี่ยนที่
ไม่ยุติธรรมอยู่แล้ว
ไม่รู้จักกันเลยสักนิด มีสิทธิ์อะไรให้เขาตอบตกลงคุณ
พอมีสถานะอย่างพวกเขา เวลาของใครก็มีค่าทั้งนั้น
เพราะคุณมาจากปักกิ่งยูเนียนผมเลยต้องไปหรือ
ไม่ใช่สักหน่อย!
พอคิดโดยเปลี่ยนมุมมองดู ซุนกว่างอวี่ก็รู้สึกว่าตนเพิ่งได้พบ
ครั้งแรก ไม่สิ ยังไม่ทันพบหน้าด้วยซ้ำ ขอร้องแบบนี้ก็ออกจะเกินไป
หน่อย
มิหนำซ้ำ ตนก็หุนหันออกมาจริงๆถึงอย่างไรหัวหน้าเหอเขาก็พูดแทนตน ตนปุบปับออกมาแบบนี้
กลับเป็นการฉีกหน้าหัวหน้าเหอจื้อเชียน
ซุนกว่างอวี่นั่งอยู่ในรถพักใหญ่…แล้วก็ถอนหายใจ เขามองฉิน
เยว่ที่นั่งเบาะข้างคนขับแล้วอดไม่ได้พูดว่า “เสี่ยวฉิน คุณว่าวันนี้
อาจารย์ขอมากเกินไปหรือเปล่า
ถึงยังไงก็เชิญเขาไปสอนผ่านคนอื่นทั้งที่ยังไม่รู้จักกัน แบบนี้
ไม่ค่อยให้เกียรติเขาเท่าไร”
ฉินเยว่มองอาจารย์ คิดไปคิดมาจึงตัดสินใจเสียสละคุณเฉิน
ที่รัก…
“ไม่นะคะ หนูว่าอาจารย์เป็นถึงหัวหน้าใหญ่แผนกศัลยกรรม
ทั่วไปของปักกิ่งยูเนียน สำ หรับระดับประเทศแล้ว…เดิมทีได้มาสอน
ที่ปักกิ่งยูเนียนก็ถือเป็นเกียรติ…”
ซุนกว่างอวี่ได้ยินฉินเยว่ประจบจนยิ้มขึ้นมาทันที
คนเราพอแก่แล้วก็ชอบนักเรียนที่ร่าเริงสดใสแบบนี้ทั้งนั้น ได้
เพิ่มกลิ่นอายวัยรุ่นขึ้นหน่อยซุนกว่างอวี่ยิ้ม อดพูดไม่ได้ว่า “วันนี้คุณก็ได้ดูการผ่าตัดนั่น
แล้ว อย่างอื่นไม่ว่ากัน แต่หนุ่มคนนี้เก่งมากจริงๆ นี่เป็นเคสสร้าง
ทางเดินอาหารใหม่ที่ค่อนข้างดีเคสหนึ่ง แล้วก็เป็นเคสที่ผ่าตัด
ต่อกระเพาะได้ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น อีกเดือนหนึ่งก็จะมีการประ
ชุมสุดยอดการสร้างทางเดินอาหารใหม่ที่เมโยจัดขึ้นแล้ว ถ้าพวกเรา
ทุกคนเข้าใจเทคนิคนี้…
นี่ต้องเป็นเรื่องดีกับการเพิ่มอิทธิพลทางวิชาการของพวกเรา
แน่!
ดังนั้นคุณจะดูถูกผู้คนใต้หล้าไม่ได้เชียว อย่ารู้สึกว่าพวกปักกิ่ง
ยูเนียนเก่งกาจหรือเป็นที่หนึ่งของจีนอะไร ที่จริงแล้วคนเก่งยังมีมาก!
คุณอาจจะไม่รู้จักเฉินชางคนนี้เท่าไร แต่สำ หรับผมแค่
ความประทับใจแรกก็รู้สึกว่าต้องเป็นคนที่มีความคิดความสามารถ
มีแนวคิดเป็นของตัวเอง ไม่ถูกใครจูงจมูกแน่ๆ!
คนแบบนี้ควรค่าให้ผมใช้เวลาไปทำความรู้จัก!”
พอคิดถึงตรงนี้ จู่ๆ ซุนกว่างอวี่ก็โล่งอกเขาคุยกับฉินเยว่สั้นๆ แค่นี้ จู่ๆ ก็เข้าใจแล้ว จากนั้นจึงบอกฉิน
เยว่ว่า “เอาละ ลงจากรถกัน พวกเราไปหาหัวหน้าเหอ เมื่อกี้ออกมา
แบบหุนหันเกินไป เมินหัวหน้าเหอถึงกับฉีกหน้าเขาเลย
หัวหน้าเหอเขาก็เจตนาดี ที่พวกเราทำไม่ค่อยเหมาะเท่าไร รอ
หัวหน้าเฉินผ่าตัดเสร็จแล้วไปพูดกับเขาเองจะดีที่สุด ไม่แน่เขา
อาจจะเปลี่ยนใจ
ต่อไปคุณก็ต้องรู้จักเข้าหาคน คิดถึงความรู้สึกของทุกคนให้
มากๆ…”
พอได้ยินว่าอาจารย์ให้ความสำ คัญกับเฉินชางขนาดนี้ ฉินเยว่
ก็เริ่มดีใจ
เธอจึงยิ้มเอ่ยทันทีว่า “อาจารย์ขา กลับไปแบบนี้คง
กระอักกระอ่วนแย่เลยหรือเปล่าคะ”
ซุนกว่างอวี่อดไม่ได้ผงะไป “งั้นทำยังไงดี”
ฉินเยว่หัวเราะแหะๆ ล้วงเอาฮาร์ดดิสก์ออกมาจากกระเป๋า “ดู
สิคะว่านี่อะไร!”
ซุนกว่างอวี่พลันตาเป็นประกาย “ดีมาก! ฉลาดดี!”ตอนนี้ฉินเยว่เองก็ไม่กล้าบอกว่าเฉินชางเป็นสามีตน…
ช่างเถอะ ต่อไปค่อยหาโอกาสบอกแล้วกัน!
……
……
บอกตามตรงว่าตอนนี้เหอจื้อเชียนก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้
แค่จนใจนิดหน่อย
แต่เฉินชางก็ยุ่งมากจริงๆ เรื่องนี้เขาเข้าใจ
มิหนำซ้ำ เหอจื้อเชียนก็ไม่ได้คิดว่าเฉินชางไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
สถานะของเฉินชางแค่ยังไม่เข้าที่เพราะเวลายังน้อย
เขาเป็นถึงหัวหน้าศูนย์วิจัยการผ่าตัดโดยที่หัวใจไม่หยุดเต้น
ระดับชาติ เป็นผู้วิจัยเทคนิคผ่าตัดหัวใจไม่หยุดเต้น
คนแบบนี้คุณพูดได้หรือว่าเขาไม่ยุ่ง
เหอจื้อเชียนนำทุกคนในแผนกแลกเปลี่ยนเรื่องการผ่าตัดเคส
นั้น
จากเรื่องของซุนกว่างอวี่ ทุกคนก็ตั้งใจดู และรับรู้ได้
ถึงความเก่งของเฉินชาง…หลังจากคุยกันอยู่พักใหญ่ จู่ๆ ซุนกว่างอวี่ก็กลับมาแล้ว!
ทันใดนั้นทุกคนก็งงไปหมด!
ทำไมจู่ๆ เจ้าพ่อคนนี้ถึงกลับมา
เหอจื้อเชียนก็มองซุนกว่างอวี่อย่างสงสัย “หัวหน้าซุน คุณ
กลับมาทำไมครับ”
ซุนกว่างอวี่ยิ้มเรียบๆ “กลับมางั้นหรือ ผมไม่ได้ออกไปไหนนะ
ผมไปเอาฮาร์ดดิสก์มา ผมแพลนจะเอาเคสนี้กลับไปตั้งใจศึกษา
เสียหน่อย”
พอพูดจบ ซุนกว่างอวี่ก็พูดกับฉินเยว่ว่า “เสี่ยวฉิน เอา
ฮาร์ดดิสก์มาให้ผมที”
ซุนกว่างอวี่ยิ้มพลางส่งให้เจ้าหน้าที่ “รบกวนก็อปให้ผมชุดหนึ่ง
นะครับ”
เหอจื้อเชียนอดไม่ได้ยิ้มให้ “มา มานั่งคุยกันหน่อยดีกว่า!”
ซุนกว่างอวี่พยักหน้า “ครับ จริงด้วย หัวหน้าเหอ คุณ
แจ้งหัวหน้าเฉินหน่อยสิว่าอยากเจอเขาหลังจากผ่าตัดเสร็จ”
เหอจื้อเชียนพยักหน้ายิ้ม “ได้ครับ!”เหอจื้อเชียนหยิบมือถือมาเขียนข้อความส่งไป
ฉินเยว่ก็รีบล้วงมือถือออกมา
เธอกลัวว่าถ้าเฉินชางปฏิเสธอีก คราวนี้ต้องอึดอัดใจแน่…
เธอรีบเอ่ย ‘ที่รัก ซุนกว่างอวี่เป็นอาจารย์ของฉัน ฉันก็ตามเขา
มาด้วย ออกมาเจอเขาหน่อยเถอะ! อย่างมากก็…***!”
อืม ส่งข้อความไปแล้ว
ทางเฉินชางยังผ่าตัดอยู่ ได้ยินเสียงข้อความพอดี
พยาบาลเอ่ยเตือนว่า “อาจารย์เฉิน วีแชทหัวหน้าเหอจื้อเชียน
ค่ะ”
เฉินชางพยักหน้า “อ่านหน่อย”
“หมอเฉิน ซุนกว่างอวี่เป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมทั่วไปของ
ปักกิ่งยูเนียน รู้เรื่องการสร้างทางเดินอาหารใหม่ดีมากเหมือนกัน
เขาอยากเจอหน้าคุณเพื่อคุยเรื่องนี้ดีๆ เขารอคุณผ่าตัดเสร็จอยู่ที่
แผนกเรา ถ้าคุณสะดวกก็มาเจอเขาหน่อยเถอะ ถึงยังไง…ทุกคนก็
ต้องไปประชุมที่เมโย”เฉินชางพยักหน้ากำลังจะพูด พยาบาลกลับพูดต่อ “ยังมีอีก
ข้อความหนึ่ง ยัยฉินขี้ประจบ?”
เฉินชางรีบเอ่ยขึ้น “เอามา ผมอ่านหน่อย”
เฉินชางไม่กล้าให้คนอื่นอ่าน!
เกิดมีความลับส่วนตัวอะไรเข้าทีนี้จะดูไม่ดีเอา
พอเขารับมาอ่านก็โล่งใจทันที ยังดีที่ไม่ได้ให้พยาบาลอ่าน
ออกมา
แต่พอเห็นข้อความแล้วเฉินชางก็ยิ้ม
“กดไว้ครับ ผมพูดคำหนึ่ง”
เฉินชางจึงตอบไปว่าโอเค
ด้านซุนกว่างอวี่กระวนกระวายเหมือนเด็ก กลัวว่าเฉินชางจะ
ไม่พบตน
ไม่นานนักข้อความก็มา
เหอจื้อเชียนเห็นว่าข้อความเสียงสั้นเพียงหนึ่งวินาทีแล้ว
ร้อนรน
หรือจะปฏิเสธอีกเขาเปิดฟังแล้วแนบข้างหูอย่างระวังด้วยกลับว่า
จะกระทบกระเทือนซุนกว่างอวี่
“โอเคครับ!”
พอได้ยินว่าโอเค เหอจื้อเชียนก็รีบพูดขึ้นว่า “โอเค! หมอเฉิน
ตกลงละ”
ซุนกว่างอวี่จึงหัวเราะอย่างเบิกบานใจแล้วถอนใจโล่งอก
ถ้าถูกปฏิเสธอีกก็ขายหน้าเกินไปแล้ว!
ด้านฉินเยว่ถอนหายใจโล่งอกในที่สุด
ยังดีๆ!
ดีที่คุณเฉินที่รักเห็นแก่หน้าเรา ให้โอกาสอาจารย์สักครั้ง…
แต่ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ นะ
ตอนนี้เอง จู่ๆ เจ้าหน้าที่ก็พูดว่า “หัวหน้าซุน…เอ่อ…ใน
ฮาร์ดดิสก์คุณมีการผ่าตัดนี้แล้วนี่ครับ! จะเซฟทับไหมครับ ผมเห็น
ว่ามีฉบับสมบูรณ์อยู่อีก…”
คำพูดเดียวทำเอาทุกคนงงไปหมด
เอ่อ…โป๊ะแตกเรื่องที่โกหกนี่มันน่าอายชะมัด