เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 956

หลังจากออกมาจากห้องผ่าตัด ครอบครัวปอเล่อซานก็
ขอบคุณเฉินชางอีกครั้งหนึ่งอยู่นาน ยืนกรานจะหาเวลามาเลี้ยงข้าว
เฉินชางให้ได้
ดูท่าครอบครัวปอจะทำให้เฉินชางปฏิเสธได้ยาก เขาเองก็ปฏิ
เสธไม่สำ เร็จจริงจึงตอบตกลงไป
ปอเล่อซานพยักหน้ามองเฉินชาง “หมอเฉิน ผมเป็นคณบดี
คณะคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเมืองหลวง ถ้ามีโอกาส
เรามาร่วมมือกันได้”
เฉินชางได้ยินแล้วชะงักไปทันที!
คณะคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเมืองหลวงหรือ
นี่มันคณะที่เฉินตั๋วน้องสาวขี้อำของตนเรียนหรือเปล่า
มิหนำซ้ำ สิ่งที่สำ คัญที่สุดไม่ใช่เฉินตั๋ว แต่เป็นบรรดาไอเดียที่
เฉินชางคิดก่อนหน้านี้ การวิจัยเกี่ยวกับการสร้างข้อมูลจำ ลอง
ทางเดินอาหารอิเล็กทรอนิกส์เขาว่าเรื่องพวกนี้เป็นไปได้ทั้งนั้น
ทว่าเฉินชางก็ไม่ใช่คนมุทะลุที่เพิ่งรู้จักก็เสนอความเห็นทันที
จึงเอ่ยอย่างจริงจังว่า “คณบดีปอ ผมว่าพวกเราจะมีโอกาสได้
ร่วมมือกัน หวังว่าวันนั้นจะไม่ไกลเกินไปนัก”
เฉินชางจะรอให้ความคิดของตนค่อยๆ เข้าที่แล้วจึงจับเข่าคุย
กับปอเล่อซาน และไม่ได้คุยกันในโอกาสนี้ด้วย
พอปอเล่อซานได้ยินก็พยักหน้าน้อยๆ ทันที “ตั้งตารอวันนั้น
เลยครับ”
กล่าวตามตรง ที่เฉินชางได้รับคำชื่นชมจากพวกซุนกว่างอวี่
อย่างล้นหลามขนาดนี้ก็เป็นตัวชี้ความสามารถของเขาอย่างเพียง
พอที่จะทำให้คนเหล่านี้ให้ความสำ คัญได้แล้ว
จนครอบครัวปอแยกย้าย เฉินชางกำลังเตรียมออกไป หลี่ข่าย
กลับเรียกเฉินชางไว้ “หมอเฉิน ถ้าไม่รีบไปนั่งที่ห้องทำงานหน่อยสิ
มีเรื่องอยากคุยกับคุณหน่อย”
เฉินชางชะงัก “ผมหรือครับ”หลี่ข่ายยิ้มพลางพยักหน้า หลายวันนี้เขาได้ยินชื่อ ‘เฉินชาง’ มา
ไม่น้อย แต่หลักๆ แล้วได้ยินหัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจหวังทง
เอ่ยถึง
พอหวังทงได้พบหลี่ข่ายก็พร่ำกรอกหูว่าเฉินชางเป็นอัจฉริยะที่
หาตัวจับได้ยาก ตอนนี้แค่มาฝึกงานที่ศูนย์ฉุกเฉิน แต่ที่จริงแล้ว
มีตำแหน่งอยู่ที่โรงพยายาลอันดับสองแห่งมณฑลตงหยาง อัจฉริยะ
แบบนี้ปักกิ่งยูเนี่ยนต้องแย่งมา ทั้งยังเล่าเรื่องความเก่งกาจของเฉิน
ชางให้ฟังอีกเป็นกอง
ที่จริงหลี่ข่ายก็ค่อนข้างสนใจคนที่หวังทงพูดถึง
หลี่ข่ายอยากหาโอกาสพบเฉินชางแล้วจะได้ทำความรู้จักคน
คนนี้ไปด้วย
แต่ชีวิตเราก็บังเอิญปานนี้ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้พบกันด้วย
สาเหตุนี้
หลี่ข่ายมองซุนกว่างอวี่ “หัวหน้าซุน ไปกันครับ ไปนั่งคุยกันที่
ห้องทำงานคุณกัน หมอเฉิน ไปนั่งกันไหมครับ”
เฉินชางพยักหน้าซุนกว่างอวี่พาทุกคนไปห้องทำงานหัวหน้าแผนกศัลยกรรม
ทั่วไป
คนที่มาด้วยกันยังมีซือเหวินเยี่ยน
พอเข้ามา ซุนกว่างอวี่ก็ยิ้มพลางเอ่ยว่า “หมอเฉิน
ผู้อำนวยการจางให้ความสำ คัญกับคุณจริงๆ นะ คุณต้องใช้เส้นสาย
นี้ให้ดีๆ เขาเพิ่งอายุห้าสิบหก ไม่แน่วันไหนจะได้เป็นเจ้าหน้าที่
ระดับสูงก็ได้”
พอได้ยินคำพูดนี้ เฉินชางก็ชะงักไปทันที
เจ้าหน้าที่ระดับสูงหรือ
นี่มันยอดไปเลย
ซุนกว่างอวี่อดไม่ได้ เขามองเฉินชางแล้วพูดว่า “คุณยังหนุ่ม
ผูกมิตรกับคนให้มากหน่อย ทำงานโรงพยาบาลอย่างเราอย่างอื่น
ไม่ว่ากัน แต่เส้นสายถือว่าค่อนข้างสั่งสมง่าย
ต่อจากนี้จะช่วยคุณได้มาก!
แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ ด้วยศักยภาพอย่างผู้อำนวยการจางแล้ว
ต้องช่วยคุณได้ดียิ่งกว่าแน่ คนแบบนี้ไม่ได้มีโอกาสรู้จักบ่อยๆ”ซุนกว่างอวี่พูดความจริง
เฉินชางเองก็ยอมรับว่าตนรู้จักคนระดับเจ้าหน้าที่ระดับสูงแค่
คนเดียว รู้จักเพิ่มหน่อยก็เป็นเรื่องดีอยู่ดี
ถ้าสร้างกรุ๊ปวีแชทชื่อ ‘กรุ๊ปเจ้าหน้าที่ระดับสูงได้’ จะดีที่สุด…
พอคิดถึงตรงนี้เฉินชางก็รีบส่ายหน้า
ความคิดแบบนี้ สุดยอด สุดยอดจริงๆ!
ตอนนี้หลี่ข่ายอดไม่ได้พูดว่า “เอาละ หัวหน้าซุน คุณอย่าแหย่
หมอเฉินเลย
แต่เสี่ยวเฉินก็อย่าคิดฟุ้งซ่านไป คุณต้องยอดเยี่ยม ถึงจะได้
รู้จักคนยอดเยี่ยมมากขึ้น”
เฉินชางพยักหน้ายิ้มๆ
ซือเหวินเยี่ยนส่งเสียงอืมคำหนึ่ง “ใช่แล้ว คนเป็นหมออย่าง
พวกเราจะอ่อนแอไม่ได้ ถ้าพูดกันให้ชัด เขามารู้จักพวกเราก็หวังว่า
จะมีหลักประกันเพิ่มขึ้น เกิดต่อไปอยากขออะไร จะได้ให้พวกเรา
ช่วยได้ คนใหญ่คนโตพวกนี้แต่ละคนฉลาดจะตาย”
ทุกคนพากันหัวเราะแล้วไม่ได้พูดอะไรอีกพวกเขารู้จักกันหลายสิบปีแล้ว มีอะไรก็พูด คำพูดเหล่านี้จึง
ไม่ใช่สิ่งที่พูดกันจริงจังแต่อย่างใด
แค่เห็นว่าเฉินชางอายุยังน้อย จึงหยอกเล่นเสียหน่อย
เฉินชางอดพยักหน้าไม่ได้ พวกหัวหน้าซุนนั่งคุยกัน วงสังคมที่
ต่างกันย่อมทำให้มุมมองและหัวข้อสนทนาต่างกัน
พวกเขาคุยเล่นกัน เฉินชางยังได้ความรู้เพิ่มเล็กน้อย
แต่ตอนนี้จู่ๆ หลี่ข่ายก็พูดว่า “หมอเฉิน ผมได้ยินหวังทงบอกว่า
คุณมาจากโรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉินไม่ใช่หรือ อยู่ที่โรงพยาบาล
อันดับสองแห่งมณฑลตงหยางหรือ”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ ใช่ครับ เป็นหัวหน้าแผนกฉุกเฉินของ
โรงพยายาลอันดับสองแห่งมณฑลตงหยาง”
หลี่ข่ายพยักหน้าแล้วถามทันควัน “หมอเฉินก็ไม่ใช่คนนอก ผม
จะพูดเปิดอกแล้วกัน คุณว่าปักกิ่งยูเนียนเป็นไง”
เฉินชางอึ้งทันที!
ค่อนข้างตื่นเต้น!แต่ไม่นานเฉินชางก็นิ่งเงียบ มองหลี่ข่ายแล้วถามว่า
“ผู้อำนวยการหลี่ ถ้าผมมาปักกิ่งยูเนี่ยนกี่ปีถึงจะได้เป็น
หัวหน้าแผนกฉุกเฉินหรือครับ”
ถามประโยคเดียวทำเอาทุกคนนิ่งไป!
ขนาดหลี่ข่ายค่อนข้างอึ้ง
ทันใดนั้นหลี่ข่ายก็โล่งใจ เขาเข้าใจความคิดของเฉินชางแล้ว
“อืม ผมเข้าใจความหมายคุณแล้ว เอาอย่างนี้แล้วกัน รอตอนที่ผม
ให้คุณเป็นหัวหน้าได้ ผมจะเชิญคุณมาอีก”
เฉินชางพยักหน้ายิ้ม “ครับ ตั้งตาคอยวันนั้นเลยครับ”
“ที่จริงบอกตามตรง เมื่อก่อนผมก็ฝันอยากมาเรียนที่ปักกิ่งยู
เนี่ยนครับ!”
หลี่ข่ายพลันยิ้มให้ “ครับ สู้เขา ถ้ามีโอกาสผมจะเชิญคุณ
มาเป็นอาจารย์ที่ปักกิ่งยูเนียน”
เฉินชางพยักหน้ารับ
พอคุยกันสักพัก เฉินชางก็ลุกออกไป
ที่จริงเฉินชางในตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อนนานแล้วสิ่งที่ตัวเขาในอดีตวาดหวังคือได้บรรจุและมีการงานที่มั่นคง
สิ่งที่ตัวเขาในตอนนี้ต้องการคือเวทีที่เขาเป็นอิสระ ไม่อยู่ใต้
ใคร และทำให้เขาได้ใช้ความสามารถของตัวเอง
พูดให้ชัดเฉินชางต้องการตกตะกอน
วิชาแพทย์ไม่ใช่แค่เพิ่มเทคนิค แต่ต้องตกตะกอนเทคนิคพวก
นี้ให้ได้ด้วย
โรงพยาบาลอันดับสองไม่ใหญ่ แต่สำ หรับเฉินชางแล้วกลับเป็น
เวทีที่ดีเวทีหนึ่ง อาคารฉุกเฉินแปดชั้นดีพอที่จะทำให้เฉิน
ชางตกตะกอนและเป็นแท่นกระโดดให้ตัวเขาเอง
ส่วนปักกิ่งยูเนี่ยน?
มาแล้วจะทำอะไรได้
เขาอาจจะเป็นได้แค่หมอธรรมดาคนหนึ่ง
ถ้าอยากเป็นหัวหน้าปักกิ่งยูเนี่ยนคนหนึ่ง เขาต้องเตรียมตัว
หลายอย่างมาก
ที่จริงจนถึงตอนนี้ เฉินชางก็มีความคิดเกี่ยวกับความก้าวหน้า
ในอนาคตหลายอย่างแล้วแผนเขาชัดเจนมาก ที่จริงเขาก็รู้ว่าตัวเองคงอยู่ที่โรงพยาบาล
อันดับสองได้ไม่กี่ปี แต่ช่วงไม่กี่ปีนี้สำ คัญกับแผนในชีวิตของเขามาก
!
พอเฉินชางออกไป
ซุนกว่างอวี่ก็หัวเราะพลางมองหลี่ข่าย “ฮ่าๆ ถูกปฏิเสธ
ครั้งแรกใช่ไหม รู้สึกยังไง”
หลี่ข่ายส่ายหัว “เขามาแน่ รอตอนเขามีความสามารถพอที่จะ
เป็นหัวหน้าได้ ผมจะเชิญเขาสุดตัวเลย”
พอพูดถึงตรงนี้ หลี่ข่ายก็อดชื่นชมไม่ได้ว่า “หมอเฉินรู้ว่า
ตัวเองอยากทำอะไร มิหนำซ้ำ ยังวางแผนชีวิตไว้ชัดเจนมาก ตอนนี้
สิ่งที่เขาต้องการคือเวทีสักแห่ง ต่อให้ผมเอาแผนกฉุกเฉินปักกิ่งยูเนี่ย
นให้เขา เขาก็เอาไม่อยู่ สู้ค่อยๆ ฝึกไปสักสองสามปีจะดีกว่า
ถึงตอนนั้น ผมจะหนุนให้เขาเป็นหัวหน้าแผนกฉุกเฉิน!”
ซุนกว่างอวี่มองหลี่ข่ายด้วยแววตาจริงจัง “เป็นตัวเลือกที่
ฉลาดดี!”