เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 882

เมื่อมองเห็นเสือขาวไม่ยอมไป

ฟู๋โป๋หรี่สายตางงก่อนที่รูม่านตาจะหดลง

ในระยะเวลาสั้นๆ

เขานั้นได้รู้สึกถึงความอาฆาตอันรุนแรงที่แพร่กระจายออกมาจากบนตัวของเสือขาว

ความอาฆาตนี้ จะมีเพียงแต่บนตัวของนักรบเท่านั้น ถึงจะรู้สึกเช่นนี้ได้！

ฟูโป๋ยืนยันแล้ว ว่าเจ้าเสือขาวคนนี้ มีแววที่จะเป็นคนที่มาจากกองนักรบ ！

อีกทั้งยังเป็นแบบนั้นอีก

ที่เคยผ่านศึกสงครามมาก่อน เป็นนักรบที่ฆ่าคนจนนับไม่ถ้วน！

คนเช่นนี้

ถึงงแม้ว่าจะเป็นฟู๋โป๋ แต่ก็ยังทำอะไรให้โกรธไม่ได้

ในตอนนี้ เย่เมิ่งเหยียนเอ่ยออก “ให้เสือขาวไปกับฉันเถอะ！”

เย่เมิ่งเหยียนรู้ดี หยางเฟิงนั้นไม่ไว้ใจให้ตนเองไป

ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะไปบ้านตระกูลหยาง แต่ว่าหยางเฟิงนั้นก็ยังไม่ไว้ใจ

“ได้สิ！”

เมื่อได้ยินดังนี้ ฟู๋โป๋นั้นไม่ได้เอ่ยปฏิเสธต่อ

ฟู๋โป๋นั้นได้ไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ

แต่ว่าเขาพบว่า หยางเฟิงนั้นไม่ได้ออกมาด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง

ได้มีความรู้สึกเสียใจหดหู่อย่างบอกไม่ถูก เหมือนได้สาดมาบนหัวใจของฟู๋โป๋

เดิมทีนั้นเขานั้นยังพอที่จะมีความหวัง ว่าคุณชายกับคุณนายจะไปที่บ้านด้วยกั

แต่ว่าวันนี้อย่างที่เห็น……

มันคงเป็นได้แค่ความฝันอีกแล้ว！

ฟู๋โป๋นั้นสะบัดหัวไปมา ภายในใจนั้นมืดมน เหมือนนายท่านนั้นจะต้องผิดหวังแล้วล่ะ！

ในเวลานี้

ในมุมที่ไม่ไกลนัก ได้มีเงาคนหนึ่งนั้นได้จ้องมองรถของฟู๋โป๋ที่ขับออกไปอย่างเขม็ง

เขานั้นได้เอาวอร์ออกมาเอ่ย “เย่เมิ่งเหยียนออกไปแล้ว อีกทั้งยังเอาบอดี้การ์ดไปด้วยหนึ่งคน อีกทั้งยังมีพ่อบ้านดูแลของตระกูลหยาง

ฟู๋โป๋！ หรือแม้แต่หยางเฟิง กลับอยู่ที่บริษัท ทั้งสองคนนั้นได้แยกกันไป หรือว่าจะต้องลงมือตอนนี้เลย？”

“ลงมือ！”

เร็วๆนั้น

ได้มีเสียงที่เยือกเย็นนั้นส่งออกมาจากวอร์ส่งเสียง

ในช่วงเวลา

สายตาของชายหนุ่มเงาคนนั้น ได้เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันใด！