เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1170

นี่ทำให้เฟิงหวูตี่โมโหมากในทันที

“เจ้าสำนัก เกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”

และในเวลานี้เอง

ลูกศิษย์ของสำนักยมบาลคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลพูดเสียงเย็นชา“เกิดเรื่องอะไรแล้ว？ให้นายตื่นตระหนกตกใจอย่างนี้！”

ลูกน้องคนนั้นพูดด้วยใบหน้าท่าทางที่สั่นกลัว“เจ้าสำนัก หยางเฟิงของตงไห่นำสำนักบู๊ห้าหมื่นคนมาล้อมสำนักยมบาลของพวกเราแล้ว！”

อะไร？

คำพูดนี้พอออก

ทุกคนตะลึง！

“คิดไม่ถึงหยางเฟิงนำคนมาล้อมโจมตีสำนักยมบาลของฉัน？”

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลมีใบหน้าท่าทางที่เหลือเชื่อ

ตั้งแต่ไหนมาสำนักยมบาลของตัวเองมีตำแหน่งที่ตั้งซ่อนเร้น หยางเฟิงคือพบเจอได้ยังไง？

คิดถึงที่นี่

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลเงยหน้าจ้องมองเฟิงหวูตี่กับปีศาจหงอสองคนอย่างรู้ในทันที

“ต่างก็เป็นพวกแกสารเลวสองคน เอาหยางเฟิงคนชั่วคนนั้นนำพามาถึงที่นี่แล้ว！”

เผชิญหน้ากับการด่าด้วยความโกรธของเจ้าสำนักของสำนักยมบาล

สีหน้าของเฟิงหวูตี่มีความน่าเกียจเล็กน้อย

เขาก็คิดไม่ถึงหยางเฟิงเจ้าเล่ห์อย่างนี้

มองเหมือนรักษาความเงียบไม่เคลื่อนไหวใด ๆ แต่เรื่องจริงกลับเตรียมคนแอบสะกดรอยตามตัวเองนานแล้ว

แต่เฟิงหวูตี่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ

ในสายตาของเขา

หยางเฟิงอะไร？

ก็เพียงแค่มดตัวเล็ก ๆ เท่านั้น！

แต่เฟิงหวูตี่รู้ว่าตัวเองเหตุผลไม่พอ

ทำหน้ามืดมนอยู่ไม่ได้พูด

“ฮึ！”

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลฮึเสียงหนึ่งอย่างเย็นชา หันหน้ามาพูดต่อลูกศิษย์คนนั้น“ออกคำสั่งของฉันลงไป ขัดขวางหยางเฟิงทำทุกอย่างอย่างไม่เสียดาย！”

“ครับ！”

ไม่มีความลังเลใด ๆ

ลูกศิษย์ของสำนักยมบาลคนนั้นก็ถอยออกไปแล้ว

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลมองเฟิงหวูตี่อยู่ ถามด้วยใบหน้าที่เย็นชาอยู่“เฟิงหวูตี่ ถ้าหากนายและฉันเป็นตั๊กแตนบนเชือกเส้นหนึ่ง！หยางเฟิงนำคนมาล้อมโจมตีสำนักยมบาลของฉัน นายว่าควรจะทำยังไง？”

เฟิงหวูตี่พูดด้วยใบหน้าที่ดูถูก“ยังจะทำยังไงได้？ใช้วิธีการรับมือที่ว่องไวตามสถานการณ์โดยละเอียด เอาหยางเฟิงคนนั้นฆ่าแล้วก็ไม่ใช่จบเรื่องแล้วเหรอ？”

“ฆ่าหยางเฟิงแล้ว？”

ได้ยิน

เจ้าสำนักของสำนักยมบาลพูดด้วยใบหน้าที่เหน็บแนม“หยางเฟิงตอนนี้มีห้าหมื่นคน นายฆ่าหมดเหรอ？”

ได้ยินคำพูดนี้

เฟิงหวูตี่มีท่าทางหยุดชะงักเล็กน้อย