เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 883

หยางติ่งเทียนและหยางเฟิงทั้งสองคนนั้น เหมือนกันมาก ！

ทั้งหมดราวกับว่าเหมือนคนคนเดียวกันเลย

หยางติ่งเทียนหัวเราะแล้วเอ่ย“ โอเค ไม่ต้องยืนแล้วล่ะ รีบไปนั่งกันเถอะ！”

ทั้งสองคนนั้นก็ได้พาเย่เมิ่งเหยียนนั้นเข้าไปยังห้องโถง

สำหรับสะใภ้เย่เมิ่งเหยียนนั้น ทั้งสองคนนั้น มองแล้วก็ชื่นชอบเป็นอย่างมาก

สำหรับเย่เมิ่งเหยียนแล้ว ไม่เพียงแต่เป็นผู้บริหารของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้ว

ที่สำคัญก็คือ เธอนั้นยังจิตใจดีงดงามเหมือนแม่ของหยางเฟิงอีกด้วย！

วันนี้ หลงโยวหลิงนั้นลงมือทำกับข้าวเล็กน้อย

ตั้งแต่ที่แต่งงานมายังตระกูลหยาง

หลงโยวหลิงนั้นก็ได้พยายามเรียนรู้ถึงการทำอาหารบ้างเล็กน้อย

ในเมื่อ โบราณเขาว่าไว้

หากที่จะจับใจผู้ชายคนไหน จะต้องจับที่กระเพาะของเขาเอาไว้ก่อน

แต่ที่น่าเสียดาย หลายปีมานี้

หยางติ่งเทียนนั้นไม่ยอมชิมอาหารที่เธอทำเลย

วันนี้ในที่สุดก็มีโอกาสแล้ว ที่จะให้สะใภ้ของตนเองนั้นมาชิมฝีมือการทำอาหารของตน！

“ฉันก็ไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้นั้น หนูจะชอบหรือเปล่านะ？”

“หากหนูอยากที่จะกินอาหารอะไร ก็บอกน้านะ น้าจะไปเรียนทำอาหารให้”

“รอให้หนูมารอบหน้า น้าจะทำให้หนูทานเองเลย！”

หลงโยวหลิงนั้นไม่หยุดที่จะคีบอาหารให้เย่เมิ่งเหยียน

“หลังจากนี้หนูมาที่จงโจว ให้มาที่ตระกูลหยางเลยนะ！”

“อยากจะกินอะไร ให้รีบเอ่ยมาเลยนะ ฉันจะทำให้กิน！”

“ไม่ต้องเกรงใจ ให้คิดสะว่านี่เป็นบ้านของหนูก็แล้วกันนะจ้ะ！”

เย่เมิ่งเหยียนเอ่ยด้วยความตื้นตัน “ขอบคุณค่ะ！”

เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกได้ว่า คำพูดของ หลงโยวหลิง นั้นเป็นคำพูดที่ออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ

ไม่ว่าหลงโยวหลิงหรือหยางติ่งเทียน พวกเขานั้นต่างก็ยินดีต้อนรับตนเอง

หยางเฟิงพวกเขา ทำไมถึงไม่ยอมมานะ ？

เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะแอบรำคาญเล็กน้อย ！

หลายคนต่างกินข้าวแล้วก็พูดคุยกัน

หลงโยวหลิงนั้นชอบเย่เมิ่งเหยียนเป็นอย่างมาก อดไม่ได้ที่จะค่อยๆพยายามเข้าใจเย่เมิ่งเหยียน