เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 892

เขาแบกรับการโจมตีของทั้งสองคน

ตูมตูมตูม!

ถอยหลังไปสองสามก้าว มุมปากมีเลือดไหลออกมา

“หยางติ่งเทียนเอ๋ยหยางติ่งเทียน คิดไม่ถึงว่าแกจะซ่อนตัวลึกขนาดนี้ ดูเหมือนว่าพวกเราจะดูถูกแกไปหน่อย!”

“ถ้าให้เวลาแก อนาคตจงโจวนี้อาจจะเป็นตระกูลหยางของแกครอง”

“แต่เสียดาย วันนี้พวกเราจะฆ่าแกแน่นอน! ทำลายตระกูลหยางทิ้ง!”

สีหน้าของหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางน่าเกลียดมาก

พวกเขาคิดไม่ถึง พวกเขาร่วมกันสองคน กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางติ่งเทียนคนเดียว

พวกเขาต่างเป็นแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุด ระยะห่างจากแดนเทพแค่เพียงเส้นบางเส้นหนึ่ง

หยางติ่งเทียนน่ากลัวมากจริงๆ!

“หึ!”

หยางติ่งเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา “อยากจะทำลายตระกูลหยางฉัน ก็อยู่ที่ว่าพวกแกมีความสามารถนั้นหรือเปล่า? เมื่อห้าปีก่อน ฉันก็ได้สาบานไว้แล้วว่า จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนรอบข้างฉันอีกเด็ดขาด!”

บทเรียนเมื่อห้าปีที่แล้ว ลึกซึ้งเกินไปสำหรับหยางติ่งเทียน

หากตอนนั้นเขามีความสามารถ หยางเฟิงสองแม่ลูกก็จะไม่ถูกบังคับไล่ออกจากบ้าน

นับแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น

หยางติ่งเทียนอดกลั้นพยายามอย่างเต็มที่

ในที่สุด

เวลาห้าปีผ่านไป ความสามารถของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างก้าวกระโดด ก้าวเข้าสู่แดนเทพด้วยขาข้างหนึ่ง

แต่เสียดาย ศัตรูของตระกูลหยางในตอนนั้น แข็งแกร่งเกินไปจริงๆ

ถึงเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่ง ก็ไม่กล้าแก้แค้น!

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หนิงเหลยถิงหัวเราะดังลั่น จากนั้นจ้องไปที่หยางติ่งเทียนด้วยใบหน้าขมขื่น “หยางติ่งเทียน อันที่จริงเมื่อห้าปีที่แล้ว แกควรจะตายไปแล้ว! ตระกูลหยางแกทำให้คนที่ไม่ควรรุกรานขุ่นเคือง ทำให้หรูเยียนตายอย่างอนาถในท้ายสุด แกก็คือคนที่ทำให้เป็นแบบนี้!”