Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1090

ตอนที่ 1090 เด็กชายผู้ไล่ตามความฝัน

ฉินโจว

เมื่อโดราเอมอนโผล่ออกมาจากลิ้นชักของโนบิตะ

“นี่คืองานใหม่ของอิ่งจือจริงเหรอ!?”

“ฉันนึกว่าจะเป็นการ์ตูนแนววัยรุ่นแบบนินจาจอมคาถาอะไรทำนองนั้นซะอีก ไม่นึกว่าจะเป็นแนวครอบครัวได้แบบนี้!”

“หมอนี่เล่นนอกกรอบตลอดเลยนะ!”

…

ฉีโจว

ตอนที่โนบิตะโดนไจแอนท์ซัดจนน่วม

“ฮ่าๆๆๆๆ พระเอกเรื่องนี้อ่อนชะมัด!”

“ไหนบอกว่าเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กไง?”

“แต่ทำไมผมดูแล้วติดซะงั้น?”

…

ฉู่โจว

ตอนที่โดราเอมอนคลั่งไคล้ขนมโดรายากิ

“โดรายากินี่มันของขึ้นชื่อของฉู่โจวเรานี่หว่า ดูแล้วรู้สึกคุ้นเคยดี!”

“เจ้าแมวนี่ขี้ตะกละสุดๆ !”

“เป็นแมวอ้วนสีฟ้าที่น่ารักสุดๆ ไปเลย!”

…

เยี่ยนโจว

“ว้าววว!”

“น่าสนใจมากเลยละ!”

“โดราเอมอนนี่มันเป็นเหมือนเป็นสูตรโกงของพระเอกเลย!”

…

เรื่องราวชวนขำและอบอุ่นใจยังคงดำเนินต่อไป

โนบิตะเจอปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่า โดราเอมอนก็คอยช่วยแก้ไขอยู่เสมอ

แม้ว่าในระหว่างนั้น โดราเอมอนเองก็สร้างเรื่องเปิ่นๆ อยู่ตลอด แถมยังดูไม่พึ่งพาไม่ได้บ้าง แต่ผู้ชมจากทุกทวีปก็ยังอดหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขไม่ได้

และในเวลาเดียวกัน

วงการการ์ตูนของแต่ละทวีปก็กำลังดูแอนิเมชันกันอยู่

แม้ว่าฉบับการ์ตูนจะออกมาพร้อมกัน แต่แอนิเมชันก็ยังเป็นตัวเลือกแรกของผู้ชมส่วนใหญ่“ฮ่า!”

“เรื่องราวชีวิตประจำวันแบบอบอุ่นและตลกแบบนี้เหรอ?”

“นี่คืองานใหม่ของอิ่งจือจริงเหรอเนี่ย?”

“ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าคนเขียนเรื่องสมุดมรณะจะวาดอะไรที่มีอารมณ์ขันแบบนี้ได้!”

“ดูแล้วผ่อนคลายดีจริงๆ !”

“ทำไมฉันรู้สึกว่าแอนิเมชันเรื่องนี้ต้องดังแน่นอน?”

“ดังอยู่แล้วละ แนวเรื่องแบบครอบครัวดูได้แบบนี้ ถึงจะดูเหมือนทำมาเพื่อเด็ก แต่พวกผู้ใหญ่อย่างเราก็ดูเพลินเหมือนกัน!”

“อิ่งจือเก่งรอบด้านจริงๆ !”

“พอนึกดีๆ แล้วเรื่องอูมารุจังตัวแสบ ก็เป็นครั้งแรกที่เขาลองแนวชีวิตประจำวันเลยนะ ก่อนหน้านั้นก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะวาดอะไรที่น่ารักมุ้งมิ้งขนาดนั้นได้!”

…

หานโจว

ชั่วพริบตาก็เข้าสู่อีกตอนหนึ่งของวิเศษสุดคลาสสิกอย่าประตูไปที่ไหนก็ได้ปรากฏขึ้น!

“วาร์ปข้ามมิติ!?”

“ใส่ไซไฟแบบไม่สนใจเหตุผลเลย ฮ่าๆๆ!”

“มีจินตนาการที่กล้าหาญอยู่ในหัว!”

…

ในหลายครอบครัว แรกเริ่มเดิมทีก็มีแค่ผู้ใหญ่ที่ดูแอนิเมชันอยู่ ส่วนเด็กๆ ในบ้านยังไม่ได้สนใจอะไร

แต่ไม่นานนัก

เจ้าหนูทั้งหลายก็เริ่มถูกดึงดูดเข้าหาหน้าจอ

อาจเป็นเพราะเสียงพากย์เฉพาะตัวของแอนิเมชัน ที่สามารถดึงดูดความสนใจของเด็กๆ ได้อย่างง่ายดาย

เช่นในครอบครัวหนึ่งของหานโจว

ภาพที่เห็นอาจจะดูแปลกอยู่บ้าง

พ่อแม่กำลังแอนิเมชันอยู่ ส่วนลูกที่เดิมทีกำลังนั่งกอดตุ๊กตาเล่นอยู่ข้างๆ ก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้หน้าจอ

“ว้าววว!”

“นี่คือการ์ตูนอะไรเหรอฮะ!”

“โดราเอมอน!”

“แม่ฮะ โนบิตะซุ่มซ่ามจังเลย!”

“ไจแอนท์ใจร้ายมาก!”

“ในห้องเราก็มีเด็กผู้หญิงชื่อชิซูกะนะ!”

“โนบิตะชอบชิซูกะแน่ๆ เลย!”

“ปากซูเนโอะดูแปลกจัง!”

เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กๆ ทำเอาพ่อแม่แปลกใจ ก่อนจะค่อยๆ ตระหนักได้ว่าแอนิเมชันเรื่องนี้ดูจะเหมาะกับเด็กจริงๆ แต่ผู้ใหญ่เองก็ดูแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด

ในขณะที่ดูอนิเมะ

สมาชิกในครอบครัวก็นั่งแนบชิดกันอย่างอบอุ่น

…

ตอนที่หก

โดราเอมอนหยิบของวิเศษชิ้นใหม่ออกมา

น้ำหอมอารมณ์สองขวด ขวดหนึ่งทำให้คนเคลื่อนไหวช้าลง อีกขวดทำให้คนกลายเป็นคนเร่งรีบ

โดราเอมอนฉีดน้ำหอมเร่ง ทำอะไรก็รีบไปหมด

ส่วนโนบิตะฉีดน้ำหอมชะลอ ไปแข่งวิ่งกับหอยทาก

ตลอดทั้งตอนเต็มไปด้วยมุกตลกที่ทำให้ขำไม่หยุด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน