Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1129

ตอนที่ 1129 ครองอันดับที่สิบสองอย่างมั่นคง

………………..

หลู่หยาง

นักเขียนอันดับที่ 11 ของตารางนักเขียนบลูสตาร์ และเป็นอันดับ 1 ของฉินโจว!

ชายผู้นี้อายุห้าสิบแปดปีในปีนี้

เมื่อปลายปีที่แล้วเขาเพิ่งประกาศวางปากกาอย่างเป็นทางการ

สำหรับนักเขียนในวัยนี้ นับว่าวางปากกาเร็วอยู่ไม่น้อย

เหตุผลของหลู่หยางคือ

เมื่อเขามีเงินทอง มีชื่อเสียง และมีหน้ามีตาแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องฝืนดิ้นรนต่อไปอีก

เขาควรจะถือโอกาสที่ยังมีเรี่ยวแรง ไปใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ มีความสุขกับบั้นปลายของชีวิตมากกว่า

ปรากฏว่า

ในปีนี้

จู่ๆสมาคมวรรณศิลป์ก็เปิดตัวตารางจัดอันดับนักเขียนขึ้นมา!

และเมื่อหลู่หยางเห็นว่าตนเองติดอันดับที่ 11 ของนักเขียนบลูสตาร์ เขาที่เคยประกาศวางปากกาไปแล้ว กลับเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจอย่างฉับพลัน

พยุงฉันขึ้นที!

ฉันยังเขียนต่อไหว!

วางมือแบบนี้ไม่ได้ คาใจเกินไป!

หลู่หยางอยากบุกทะลวงเข้าสู่สิบอันดับแรกของนักเขียนบลูสตาร์อย่างแรงกล้า!

อันดับ 11 น่ะน่าอวดตรงไหนกัน!?

ช่างเป็นอันดับที่ชวนกระอักกระอ่วนใจที่สุดแล้วไม่ใช่หรือ!?

ยิ่งไปกว่านั้น

อายุห้าสิบแปดปีเนี่ย

คือช่วงเวลาที่นักเขียนเริ่มมีวุฒิภาวะในการคิดวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง เทคนิคการเขียนก็ถึงจุดสูงสุดประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมายาวนานได้ถูกกลั่นกรองจนตกผลึก ง่ายต่อการถ่ายทอดออกมาเป็นผลงานที่เปี่ยมด้วยคุณค่า!

ใช่แล้ว

ในวัยนี้ แม้เขาจะเขียนได้ช้าลง เทียบไม่ได้กับนักเขียนหนุ่มสาวที่ยังไฟแรง ทว่าสิ่งที่เขาเขียนในตอนนี้

จะต้องลึกซึ้ง หนักแน่น และเปี่ยมไปด้วยแก่นสาร

เกินกว่าสิ่งที่เขาเคยเขียนในอดีตอย่างแน่นอน

และยิ่งเกินกว่านักเขียนรุ่นใหม่ที่ยังไม่ประสีประสาเสียด้วยซ้ำ!

ในเวลานี้จะมัวแต่พักผ่อนอยู่ได้อย่างไร?

ส่วนเรื่องที่ว่าวางปากกาไปแล้วแต่กลับลำกลางคันน่ะหรือ?

ไม่ต้องไปกังวลอะไรทั้งนั้น คนที่เล่นตัวมากไปต่างหากที่น่าขัน

ปากของนักเขียนน่ะ มันก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตามอารมณ์นั่นแหละ!

แค่อธิบายกับผู้อ่านว่า ‘ผมกลับมาเพราะคิดถึงพวกคุณ’ ก็พอแล้ว

พอถึงวัยหนึ่ง นักเขียนที่มีชื่อเสียงคนไหนบ้างที่พูดว่าจะวางปากกาแล้วไม่กลับคำ?

ไม่ต้องพูดถึงบลูสตาร์หรอก

ในโลกเองก็มีให้เห็นอยู่ถมเถไป…

แต่เอาเถอะ

ไม่ต้องยกตัวอย่างหรอก

เห็นทีตัวอย่างคงเยอะเกินไป!

เอาเป็นว่า หลู่หยางเริ่มรู้สึกอยากจะหยิบปากกาขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

อันที่จริง

ก่อนจะประกาศวางปากกา หลู่หยางมีนิยายเรื่องหนึ่งที่เขียนค้างไว้อยู่แล้ว แต่มันยังไม่ได้เผยแพร่ออกมา เพราะเขาสมองตันขึ้นมากลางทาง

สมองตันตันจนรู้สึกเหมือนจะตายให้ได้

สมองตันจนถึงขั้นต้องประกาศวางปากกาไปเลย

แต่หลังจากถูกการจัดอันดับนักเขียนบลูสตาร์กระตุ้นเข้าไป หลู่หยางกลับรู้สึกว่าอาการสมองตันนั้นหายไปเสียอย่างนั้น แถมยังเริ่มมองเห็นเค้าลางของทิศทางใหม่ในการเขียนอย่างเลือนรางอีกด้วย!

และไม่นานมานี้

เมื่อหลู่หยางเห็นว่าฉู่ขวงนักเขียนรุ่นน้องจากฉินโจวเหมือนกันสามารถใช้นิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์ไต่ขึ้นมาจนถึงอันดับ 12 ของตารางนักเขียนบลูสตาร์ซึ่งห่างจากเขาเพียงก้าวเดียวเท่านั้น อาการสมองตันของเขาก็หายวับไปกับตา!

ความรู้สึกถูกคุกคามถาโถมเข้าใส่โดยไม่ทันตั้งตัว!

ทำให้เขาถูกกระตุ้นจนเกิดไอเดียบรรเจิด!

เพราะหลู่หยางรู้ดีว่าฉู่ขวงนั้นไม่ธรรมดา

ถึงอย่างไรก็เป็นคนฉินโจวเหมือนกันหลู่หยางเฝ้าจับตานักเขียนนักเขียนดาวรุ่งจากทวีปเดียวกันคนนี้มานานแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน